ඇය ඔහු සමඟ කතා කිරීමට උත්සාහ කළ අතර, ඔවුන් හට සවන් දීමට කිසිවෙකු නොසිටි බැවින්, ඇය ආදර වචන භාවිතා කළාය.
“ඩාර්ලිං හෙන්ග්, ඔයා අවදියෙන්ද, මගේ ආදරය? අපි හැමෝම… මම ඔයා ගැන බොහෝ සේ කනස්සල්ලට පත්වෙලයි ඉන්නේ… ඔයාට ඇහෙනවානම් කරුණාකරලා උත්තර දෙන්න.”
“ඇත්ත වශයෙන්ම මම අවදියෙන් ඉන්න කොට මට ඔයාව ඇහෙනවා, නමුත් මට වරින් වර නින්ද ගියා, මඩ්,” ඔහු සිය නව, පහත්, ගුගුරන හඬින් පැවසීය. “මම හිතනවා නින්ද නිසා මට දේවල් කිහිපයක් මග හැරුණා කියලා. සාමාන්‍යයෙන් ගත්තාම මම හොඳින්, සමහර වෙලාවට ටිකක් අමුත්තකුත් දැනෙනවා. මම රෑ කෑම එනකම් තමයි මේ ඉන්නේ.”
“දැන් වේලාව කීයද?”
“එකොළොස් හතළිස් පහයි, අපට ටික වේලාවකින් පොඩි දිවා ආහාරයක් ගන්න පුළුවන්, ඔයාට මොනවා හරි ඕනෙද?”
“මොනවද?”
“ඔහ්, සලාදයක්…”
“අපෝ, හාවන්ගේ කෑම!”
“ඒත්, ඒත් ඔයා මීට ඉස්සර හරිත සලාද රස වින්දා, හෙන්ග්…”
“මමද? මට එය සිතා ගන්න බැහැ ඒ වගේම මම ඒකට කැමතියි කියලා මතකයක් නැහැ.”
“ඔම්ලට් එකක් කොහොමද?”
“ඔව්, ඒක වඩා හොඳයි. ඔයාට ඒකට මිල්ක්ෂේක් මිශ්‍ර කරන්න පුලුවන්ද?”
“ඔව්, ඇත්තෙන්ම, ඇයි බැරි කියලා හිතන්න බැහැ, රාත්‍රී කෑමට ඉස්සර ගන්න ඕනේ ටික මේ තියෙන්නේ.”
“අපි ඩින්ට විනාඩි තිහක් දීලා බලමු. ඔයාට එළු ළමයෙක්ව මරන්න කියලා එයා ලවා ඩෙන්ට පණිවිඩයක් යවන්න මට ඕනේ.”
දිවා ආහාරයෙන් පසු ඩින් පිහි කිහිපයක්, මස් දැමීම සඳහා බෑගයක් සහ රුධීරය දැමීම සඳහා බෝතලයක් ඇගේ සහෝදරයා වෙත ගෙන ගියේය. ඒවායින් ඔහුට සිය අඳුරු රාජකාරිය ඉටු කිරීමට හැකි වන අතර ඇය ඒවා බාරදී නැවත එළවලු කොටුවට ගියාය.
“ඔයා ඔම්ලට් එක රස විඳින බව පේනවා, හෙන්ග්?”
“ඔව්, ඒක ඉතා සෞඛ්‍ය සම්පන්න, මස් බහුල, ප්‍රෝටීන් බහුල කෑමක්.”
වැන් හැන්දෑ වරුවේ හෙන්ග් වටා ගැවසෙමින් එළවළු කපමින්, නාම් පික් මිරිස් සෝස් සෑදුවාය, නමුත් හෙන්ග් කිසිඳු වචනයක් හෝ කීවේ නැත. ඔහු දින කිහිපයකින් ගත් ඔහුගේ ඝන ආහාරයෙන් පසු කෙටි නින්දක හෝ සුවය ලැබීමේ දිගු දහවල් නින්දක් ලබමින් සිටියේය.
ඊළඟ පැය විසිහතරේදී ප්‍රයෝජනයට ගත හැකි එළවළු සහ ඖෂධ පැළෑටි කූඩයක් සමඟ සවස් වරුවේ ඩින් ආපසු පැමිණියේය. මඳ වේලාවකට පසු ඩෙන් පැමිණ මියගිය එළුවාගේ මස් බෑගය සහ රුධීරය දැමූ බෝතලය ඔහුගේ මවට භාර දුන්නේය.
“මම ගිහින් මේ එළු සමට ලුණු දමන්නම් අම්මේ, හරිද? තාත්තා මට පෙන්නුවා වගේ මම දැනටමත් ඒක සූරලා තියෙන්නේ. මම විනාඩි විස්සකින් ආයේ එන්නම්.”
“හදිසි වෙන්න ඕනේ නැහැ, අපිට ඕනෑ තරම් කල්වේලාව තිබෙනවා. ඔයා එළුවා මස් කරපු නිසා කෑමට මේසෙට එන්න ඉස්සර ස්නානය කරන්න මතක තියා ගන්න. ”
“ඔව් අම්මේ…”
“ම්ම්ම්, මිල්ක්ෂේක්, මට නියම මිල්ක්ෂේක් සුවඳයි…” හෙන්ග් දඟලමින්, කෙඳිරිලි හඬින් කීවේය.
“ඔව්, හෙන්ග්, මිල්ක්ෂේක්… මඩ් පස්සේ ඔයාට මිල්ක්ෂේක් හදලා දෙයි, නමුත් ඉස්සෙල්ලා ඔයාගේ නැන්දා මෙහි ආ විට අපි රාත්‍රී ආහාරයට පෙර ගන්නාවූ කෑම ගමු.”
“එයාට එළුවාගේ ලේ වල හෝ මස් වල හෝ සුවඳ දැනිලා තියනවා, මට විශ්වාසයි” වැන් ඩින්ට රහසින් පැවසීය. “බලන්න, මායාකාරියකගේ වගේ එයාගේ නහය ඇඹරෙන හැටි. සතියකට කලින් කවුරුත් හිතුවද අපිට මේ විදිහට ජීවත් වෙන්න වෙයි කියලා.”
වැන් වැඩිපුර තිබූ මස් අධිශීතකරණය තුළ තබා හෙන්ග්ට පිසීමට අවශ්‍ය කොටස දුරට රැගෙන ගියේ, එහි රුධිරයෙහි සුවඳින් හෙන්ගෙන් වියහැකි කරදයන්ගෙන් මිදී වැඩ කිරීම සඳහාය. වයින් ඉවරවූ ඔරලෝසුවක් මෙන් හෙන්ග් නැවත නින්දට ගියේය.
හයයි හතළිස් පහට පමණ වැන්, කැබලි කැපූ එළවළු වතුරෙන් ඉවතට ගෙන, වතුර බේරීමට පසෙකින් තබා මේසයක් මතවූ පැරණි කොන්ක්‍රීට් කුට්ටියක් මත තබා තිබූ ලිප දල්වා එයට තවත් අඟුරු කැට කිහිපයක් එකතු කළාය. අද රාත්‍රියේ දරුවන්ගේ ප්‍රියතම ආහාරය ඔවුනට ලැබෙනු ඇත - බාබකියු කෙරූ ඌරු මස්.
බාබකියු කිරීම සඳහා වූ උපකරණ සරල වූවත් ඵලදායක විය. එහි පැරණි තාලේ තැඹිලි යුෂ මිරිකා ගන්නාවූ යන්ත්‍රයකට සමාන ලෝහ ‘තැටියක්’ විය. එහි ද්‍රෝණියට ජලය දමා එළවළු සහ සහල් වලින් සෑදු ස්පැගටි තම්බා ගැනීම සඳහා පාවිච්චි කල අතර එහි කොත මස් බාබකියු කිරීම සඳහා යොදා ගති. ඇත්ත වශයෙන්ම, සෑම කෙනෙකුම තමන්ගේම ආහාර පිසූ අතර ද්‍රෝණිය නිතරම අනෙක් අය වෙනුවෙන් පුරවා තැබූහ.
ඩා, සුදුසු වේලාවට එනම්, හතයි දහයට පැමිණි විට, ශීතකරණයෙන් මස් ගෙන ඒමට වැන්, ඩින්ව යැවීය. ඇය මේසයෙන් යාර දහයක් පමණ දුරින් සිටින විට, ඔහුගේ නාසය කරකවමින්, හෙන්ග් නැවතත් ‘අවදිවිය’.
“ම්ම්ම්, මිල්ක්ෂේක්!”
“නෑ, හෙන්ග්, මිල්ක්ෂේක් පස්සේ, දැන් ඔයාට ළමයගේ කොටස.”
“ම්ම්ම්, ළමයගේ කොටස, නියමයි, භාගෙට උයලා…”
ඩා පුදුමයට පත් වූ අතර සියල්ල මනසේ සටහන් කර ගත්තාය.
බාබකියු කිරීමට වැන් මස් උඳුන මත දැමූ විට, හෙන්ග් තම කන්නාඩි යුගල ගලවා ගත්තේ ක්‍රම ක්‍රමයෙන් අඩුවී යන ආලෝක තත්ත්වය මැද සියල්ල පැහැදිලිව දැක ගැනීමටය. ඔහුගේ දෑස් දැවෙන රතු පුලිඟු ලෙස දිලිසුන අතර ඒ දුටු දරුවන් දෙදෙනා වෙවුලුවේ බියෙන් සහ කිසිවක් තේරුම්ගත නොහැකි ලෙසය.
.එහි සිටින සෑම කෙනෙකුම තැම්බෙන එළවලු සහ මස් පිසින විට නැගෙන සුවඳ ඉතා අපූරු බව කිව හැකි වූවත්, හෙන්ග් පළමුව කතා කළේය.
“ළමයාගේ සුවඳ දැන් නියමයි! ලේ ටික පුච්චලා දාන්න එපා. හෙන්ග්ට අවශ්‍ය වන්නේ මස් ටික බාගෙට උයලා… එළවළු එපා, ගඳ විතරයි.”
“ඔව්, හෙන්ග්, මම දන්නවා, බාගෙට උයලා, නමුත් අමුවෙන් නෙමෙයි. මේක තාමත් අමුයි, ඔයා තව විනාඩි දෙක තුනක් ඉන්න.”
“නෑ මඩ්, මම මේ වගේ කන්නම්. දැන් නම් ඒකෙ සුවඳ ඉතාම හොඳයි, නමුත් ගතවෙන සෑම විනාඩියකදීම ඒකෙ සුවඳ අඩු වෙනවා. මට දැන් කන්න ඕනේ.”
“හරි, හෙන්ග්, ඔයා කැමති විදිහට කරන්න. ඔයාගේ මස් එක්ක එළවලු හරි ස්පැගටි හරි ඕනෙද?”
“නැහැ, මස් විතරයි, ඕනේ හාවාව මිසක්, හාවාගේ කෑම නෙමෙයි.”
වැන් ගින්නෙන් මස් කැබලි දෙක ගෙන, එකක් හෙන්ග් වෙත පිඟානක් මත තබා දුන්නේය.
“ඔන්න, පෝ, ඒත් මට නම් තාම ඒක ලේ පාටයි. අපි වගේම ඔයත් හැම වෙලේම මස් කෑවේ හොඳට උයලා.”
හෙන්ග් පිඟාන රැගෙන, ඔහුගේ හාවෙකු මෙන් ගැහෙන නාසයට සමීප කොට එහි සුවඳ බැලුවේය. ඉන්පසු ඔහු පිඟාන උකුල මත තබා කුඩා මස් කැබැල්ල අත් දෙකෙන්ම රැගෙන නැවත නාසය වෙත එසෙව්වේය.
“අලංකාරයි, ටිකක් වැඩිපුර පිච්චිලා, ඒත් හරිම හොඳයි” කියා ඔහු පැවසුවේය.
කුඩා මස් කැබැල්ලක් කඩා ඔහුගේ ඉදිරිපස දත් වලින් එය හපන විට සෑම කෙනෙකුම ඔහුගේ සෑම පියවරක්ම දෙස සෝදිසියෙන් බලන බව හෙන්ග් දුටුවේ නැත. වැන් සිතුවේ අඩුම තරමින් මුළු මස් කැබැල්ලම ඔහු එක් වරම ගිලදමාවී කියාය. ඉන්පසු ඔහු එක් අතකින් මස් කැබැල්ල අල්ලාගෙන අනෙක් අතින් මස් කැබලි කඩා ගත්තේය. ලේ වැකි තිබූ අභ්‍යන්තරය පෙනුණු විට ඔහු එය මත තම දෙතොල් තබා උරා බොන්නට විය.
ඔහුගේ රතු සහ රෝස පැහැති ඇස් මගින් උකුස්සෙකු මෙන් මස් කැබැල්ල දෙස බලා සිටියදී, ඔහුගේ පවුලේ අය එකිනෙකා දෙස පුදුමයෙන් බලා සිටියහ.
“ප්‍රශ්නයක් තියනවද?” ඔහු තම බිරිඳ දෙසට හිස හරවා ඇසීය.
“නෑ, හෙන්ග්, ප්‍රශ්නයක් නැහැ. ඔයා ආයෙත් ඝන ආහාර කනවා දැකීම සතුටක්, එච්චරයි. අපිට ඔයා ගැන සතුටුයි, හැමෝටම එහෙම නේද? ”
“ඔව්,” ඔවුන් සියල්ලෝම එකවර පැවසූහ, නමුත් ඩාට ඇගේ සැක සංකා තිබුණි, නමුත් එම මොහොතේ ඒවා බෙදා ගැනීමට ඇය සූදානම් නොවීය.
“හොඳයි! එහෙනම් ඒක හරි,” යනුවෙන් පවසමින් හෙන්ග් අතිශය කැමැත්තකින් නැවත අනුභවය පටන් ගත්තේය.
වර්ග අඟල් දුසිම් භාගයක පමණ මස් කොටස අනුභව කිරීමට හෙන්ග්ට විනාඩි තිහක් ගත වූ අතර පසුව ඔහු අස්ථිය කෑම ආරම්භ කළ අතර එහි රැඳී තිබූ මස් සියල්ල පිරිසිදු කොට අවසානයේ අස්ථිය ලෙව කෑවේය. අනෙක් අයට තමන්ගේ ආහාරය කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීම කළ නොහැකි වූ අතර, එහි ප්‍රථිපලය වූයේ ද්‍රෝණියෙහි ජලය වාශ්පවී යාමත් මස් වැඩිපුර පිලිස්සී යාමත්ය. එබැවින් ඔවුන්ගේ ආහාර බොහෝ දුරට විනාශ වී තිබුන අතර වෙතත් ඔවුන් ආහාර නාස්ති නොකරන අය වීම නිසා ඒවා අනුභව කළහ.
ඔහු පළමු මස් කැබැල්ල අවසන් කළ පසු, හෙන්ග් ඔහුගේ අත්ලේ පිටුපසින් තම මුඛය පිසදමා, පසුව අතද ලෙවකමින් පිරිසිදු කළේය. එය දුටු කෙනෙකු සිතන්නේ හෙන්ග්ට පාන් සහ ජලය පමණක් කෑමට දුන් හුදකලා සිර කඳවුරක සිට වසර ගණනාවකට පසු නිදහස් කෙරූ අයෙකු ලෙසටය. ඔවුන්ගෙන් කිසිවෙකු ආහාර මෙතරම් භුක්ති විඳින කෙනෙකු දැක නොතිබුණි.
“ඔයාට දැන් අනිත් එක ඕනෙද, පෝ,” ඩින් ඇසුවාය.
හෙන්ග් තම උරහිස් වටා දමා තිබූ පොරවනය අල්ලාගෙන එය වඩාත් සුවපහසු ආකාරයන් ඔතා ගැනීමට උත්සාහ කෙරූ අතර ඔහුගේ උකුල මත තිබු පිඟාන බිමට වැටීමට පෙර ඩෙන් අල්ලා ගත්තේය.
“කාපු එක පහලට යනකම් අපි ටිකක් බලමු, ඊට පස්සේ තව ටිකක් කමු” හෙන්ග් පැවසීය. “හරිම ශෝක් කෑම, හෙන්ග් ගොඩක් කැමතියි.”
ඩෙන් ඔහුගේ මව දෙස බැලූ අතර ඔහු අදහස් කළේ කුමක්දැයි ඇය දැන සිටියාය. හෙන්ග් පරෙවි-තායි කතා කරමින් සිටි අතර ඔහුගේ තායි උච්ඡාරණය කිසිදා නිවැරදි නොවූයේ ඔහුගේ දෙමව්පියන් චීන ජාතිකයන් වූ බැවිනි. එහෙත් කිසිම දිනක ඔහු මෙතරම් නරක ලෙස කතා කර නොමැත.
සියල්ලෝ ඔවුන්ගේ ආහාර ගැනීම සඳහා නැවත යොමු වන අතර හෙන්ග් කිසිදු හැල හොල්මනක් නැතුව සිටියේය. හදිසියෙන්ම ඔහු සිටි දිශාවෙන් යටපත්වූ, මඩ ගොහොරුවක පය අදින්නාක් මෙන් ශබ්ධයක් පැමිණියේය. සිදු වූ දේ සැමදෙනාම දැන සිටියත් ආචාරශීලී බව නිසා ඔවුන් සියල්ලෝම එය නෑසුනා සේ සිටියහ. ඒ සමගම තවත් එවැනි ශබ්ධයක් සමග දැඩි දුර්ගන්ධයක් පැතිර ගියේය.
ඔහුගේ අඳුරු කණ්නාඩියට යටින් පුළුල් සිනහවක් සමග සිටි හෙන්ග් දෙස බැලීමට නිර්භීත වූයේ වැන් සහ ඩා පමණි. .
ඩෙන් සිහින් හඬින් සිනාසීමට පටන් ගත්තේය. මුලදී සිනහව සුළු වුවත් තව දුරටත් එය යටපත් කරගැනීමට ඔහු අපොහොසත් වීය. ඩින් මහා හඬින් සිනාසීමට පටන් ගත්තේය.
“නිහඬ වෙන්න, ලමයිනී! ඔයාලගේ තාත්තාට ඒක පාලනය කරගන්න බැහැ. එයාට අසනීපයි,” වැන් පැවසීය. “එයාගේ කෑම සියල්ල එයාගේ ඇඟ හරහා යන්න ඇති.”
කෙසේ වුවත්, ඩෙන් සහ ඩින්ට ඔවුන් දෙදෙනාව පාලනය කරගත නොහැකි විය. හෙන්ග්ද එහි හිඳගෙන සිටියේ ඔහුගේ මුහුණේ තෘප්තිමත් සිනහවකින් සරසාගෙනය. මිනිත්තු කිහිපයකට පසු, ගඳ අඩු නොවූ විට, වැන් ඩෙන්ට කතා කළාය.
“ඔයාගේ තාත්තව වැසිකිළියට අරගෙන යන්න, ඩෙන්, එතකොට එයාට පිරිසිඳු වෙන්න පුලුවන් නේද? මොනවා හරි ප්‍රශ්නයක් නම්, කෑ ගහන්න, මම එන්නම් එයාට උදවු කරන්න.”
“හෙන්ග්, ඔයාගේ යට ඇඳුම් රෙදි සෝදන කූඩයට දාන්න, මම හෙට ඒවා වෙන් කරන්නම්.”
ඔවුන් ගිය පසු වැන් මෙසේ පැවසීය.
“හොඳයි! ඔහ්, ඔයා මොනවද ඒ ගැන හිතන්නේ, ඩා නැන්දා?”
“හරිම අමුතුයි, එහෙම නේද? නමුත් හෙන්ග්ගේ හැසිරීම මට මතක් කරන්නේ කුරුල්ලෙකුගේ හැසිරීම. මට ඒ ගැන හරියටම කියන්න බැහැ, නමුත් එයා එහි හිඳගෙන සිටි ආකාරය සහ එයා කෑම කාපු ආකාරය හා ආහාර ගැනීමෙන් පසු කරපු ආකාරය… කුරුල්ලෝ එහෙම කරනවා - මම දන්නවා ගොඩක් සතුන් ද එහෙම කරනවා කියලා, නමුත් ඔයාම බලන්න ඔයාගේ කුකුලෝ දිහා. මස් කෑමෙන් පස්සේ එයා ඇඳ රෙද්දෙන් එතිලා කන්නාඩි දාලා හිටියේ හරියට කුකුලෙක් වගෙයි.”
“ඒත් ඉතින්, ඔයා හිතන්නේ නැද්ද එයා මලපහ කිරීම පාලනය කරගන්න බැරි පුද්ගලයෙක් වෙලා කියලා? මම අපේ ඇඳ ගැන ටිකක් කනස්සල්ලෙන් ඉන්නේ… අපි සති කිහිපයකට ඉස්සර අලුත් මෙට්ටයක් මිලට ගත්තා… ඒක මහා ලැජ්ජාවක් වෙයි, එහෙම නෙමෙයිද? අපට විශ්වාසය ඇතිවන තෙක් එයාව ධාන්‍යාගාරයේ තිබ්බොත් හොදයි කියලා ඔයා සිතනවාද? ”
“නැහැ, කරදර වෙන්න එපා! කුරුල්ලන් උනත් එයාලගේ කූඩුව ඇතුලේ ජරා කරගන්නේ නැහැ, නමුත් සිදුවන්නේ මොකක්ද කියලා අපට වඩා හොඳින් අවබෝධ වන තුරු ඔයා කැමති වෙයි එයාට නැපියක් අන්දලා තියන්න… නැත්නම් පැම්පරයක් අන්දන්න, නමුත් සමහර ඒවා ගන්න ඔයාට නගරයට යන්න වෙයි.”
හෙන්ග් ඩෙන් සමඟ ආපසු පැමිණි විට, ඔහු බෙල්ල නමාගෙන ලජ්ජා සහගත බවකින් සිටියේය.
“ඔයා හොඳින්ද, හෙන්ග්?” ඔහුගේ බිරිඳ ඇසුවාය.
“ඔව්, හදිසි අනතුරක්. කරදර වෙන්න එපා ප්‍රශ්නයක් නැහැ. අද තවත් වෙන්නේ නැහැ. දැන් නිදාගන්න යනවා.”
“ඔව්, හොඳ අදහසක්. ඩා නැන්දා, එයාගේ මිල්ක්ෂේක් ගැන මොකක්ද කියන්නේ?”
“මම හිතන්නේ එයා ඇඳට යන්න ඉස්සර යමක් ගන්න ඕනේ. ඔයාගේ අලුත් ඇඳ ගැන කරදර වෙන්න එපා, එයා මීට ඉස්සර ඒක ජරා කරේ නැහැනේ, ඒ නිසා අද රෑත් එහෙම කරන එකක් නැහැ. නමුත් මම එයත් එක්ක එක ගෙදරක ජීවත් වෙනවා නම්, මම කැමති නැහැ එයා මහා රෑ නැගිටලා කන්න මොනවා හරි හොයනකොට”
“ඔව්, ඔයා බොහෝ විට හරි. ඩෙන්, ඔයාගේ තාත්තාව විනාඩියකට මේසයේ අද්දර වාඩි කරවන්න. ඩින්, කරුණාකර මිල්ක්ෂේක් වීදුරුවක් ගේන්න.”
ඔහු එය පානය කල පසු කිසිදු සැකකටයුතු ශබ්දයක් හෝ සුවඳක් නොතිබූ බැවින්, වැන් දරුවන්ට පැවසුවේ තම පියාව ඇඳට ගෙන යන ලෙසටයි.
“එයා හොඳින් ඉන්නවද කියලා බලන්න මම ටිකකින් උඩට යනවා, නමුත් මම හිතන්නේ එයා දැන් නිදා ගනීවි.”
“හොඳයි, හොඳයි, හොඳයි, ඩා නැන්දා, මොනවා කරන්නද, එහ්? දැන් අපේ ගෙදර කුරුළු මිනිසෙක් ඉන්නවා! ඔයා ඒගැන මොකද හිතන්නේ?”
“මට තවම විශ්වාස නැහැ, වැන්, නමුත් ඔයාගේ විහිළුව ඔයා නොදන්නා තරමට සත්‍යයට ලං වෙන්න පුළුවන්. අපි බලා හිඳිමු මොකද වෙන්නේ කියලා.”
“ශීත ඍතුවෙදී එයාට දකුණට සංක්‍රමණය වෙන්න ඕනේ වෙයිදැයි බලමු.”
ඩා විහිළුවක් කරනවාද නැද්ද යන්න ගැන වැන්ට අවබෝධයක් නොවීය, එබැවින් ඇය ගුප්ත අර්ධ සිනහවක් ලබා දුන් අතර, නමුත් එම සිනහව විනිවිද දැකීමට කට්ටඩි නැන්දාට හැකි බව ඇය දැන සිටියාය.
ඇය කනස්සල්ලට පත්වූ නමුත්, එවැනි තත්වයන් යටතේ එසේ නොවන්නේ කවුද?