Togri inson hayotga bir marta keladi va bu hayotda, ortiqcha sozlarsiz aytganda, yashab qolish kerak, oddiymas, yaxshi va juda yaxshi yashash kerak. Savol paydo boladi, yaxshi yashash uchun nima qilish kerak yoki qanday yashasa boladi? Kimdir konglidagi, ozi hohlagan ishni qilishi kerak desa, kimdir pul kerak degan «konsepsiyalarga ishonishadi, albatta bu hammasimas, hamma oziga yoqqan, maqul bolgan gapni aytadi. Lekin eng avvalo, yashashni yaxshi yoki yomoni bolmaydi, chunki inson nafas olayotganligining ozi bir baxt.
Agar bu nuqtalar nimaga bu yerda turibdi deb, savol berilsa, bu misol. Odam hayotida nafas olganda har holda uning hayoti shunaqa nuqtalardan tashkil topadi, agar nafas olish bolmasa, demak shu nuqtalar ham bolmaydi. Yashash uchun yaxshi yashash shartmas, shunchaki nafas olayotganligini bilib shukronalikda umr kechirishni ozi yaxshi yashash «versiyalarining bosqichlaridan biri. Yashashni bir anana deb olinsa, boshqa insondan topshirilgan ananani, osha boshqa inson davom ettirish baxtiga erishadi. Albatta vaqti soati kelganda ular ham, buni boshqalarga topshiradi. Insonlarga berilgan topshiriq bu yerda shuki, osha anana boshidan qanaqa boshlangan bolsa, shunaqa tugatish kerak. Albatta bu yaxshi boshlangan, buni hamma biladi, xullas, yomon ozgartirishlarsiz, yaxshi, boshqalarni ham shu davomda davom ettirishga undash kerakdir. Togri har bir hayotni oz egasi bor, lekin qaysi insonga yoqmas ekan, togri, yaxshi hayot.? Va yana albatta, kamdan kora, kop insonlarga bu yoqadi, buni matematik hisoblab chiqish shartmas, shunchaki oylash kerak yoki fikrlash. Agar bu javob bololmasa va yana, yaxshi yashash uchun nima qilish kerak? deb, savol berilsa, yana javob bor, oddiy javob, shunchaki togri yashash kerak. Togri yashalgan hayot bu soxtalikmas, xulosa oz ozidan malum. Hatto, pul yordamida, ozi hohlaganday yashashni hohlaydiganlar uchun va boshqa har xil «konsepsiyalarga egalar uchun ham, soxtalik soxta, kerakmas narsa hisoblanadi va yoqmaydi. Bularda ham ajratilgan holatlar ajratilib turadi.
Osha aytilganidek, yashashni ozi bir baxt, shu yashab turgan bir paytda har xil «negativ narsalarga berilish bu, hayotdagi jamiki ozgarishlarni, gozalliklarni korishga halaqit beradi. Hatto shu hayotda bolib turadigan tashvishlarni ham korish hayotning bir gozalligi deb bomidiyu, lekin shularsiz gozalliklarniyam korib bomidi, bu haqiqat. Sovuqdan tashqari issiqlik borligini va issiqlikdan tashqari, sovuq borligini bilish uchun ikkalasini ham qanaqaligini korish kerak. Tan olish kerak, hayotda yomon kunlar ham boladi, hayot shunisi bilan hayot, Hudo bu narsalarni sevgan bandasiga beradimi, sevgan bandasini har xil narsalardan ehtiyot qiladimi, bu narsa baribir berilgan, albatta shu bilan birga, baxt ham berilgan va bu chegarasiz holda. Qorongilikdan kora yoruglik kop va buni hamma biladi, bilib turib, azgina otkinchi tashvishga berilib, baxt degan tushunchani unutib qoyishadi. Buni eslashadi, qachonki, shu tushuncha ularda mehmon bolsa, undan keyin yana «negativ mehmon bolsa, shu oqim tomon ketishadi. Oqim qaysi tarafga oqizsa shu tarafga qarab olga, ozlari fikrlab boshqa tomonni oylab korishmaydiyam, balki bazida oqimga qarshi suzish togri bolar, iloji yoqdek tuyulsa ham. Xop mayli, «negativga komilib qoldi deylik, lekin bu degani hayot tugadi deganimasku, hayot qachon tugidi, qachonki nafas olishi tugasa. Ungacha esa yashashni ozi bir baxt, shu dunyodagi gozalliklarni korib turganini ozi bir yaxshi yashash, albatta otkinchi bolsa ham yoki hammasini ozini chegaralangan vaqti bolsa ham, yaxshi yashashga bular halaqit bera olmaydi.
Inson hech bolmaganda, bir marta bolsa ham, oz umri davomida nafas olib turgani uchun minnatdorchilik bildirishi kerak. Mayli kimdirlar noshukrlik qilishar, lekin shuni ham bir analiz qilib oylab korish kerakki, osha noshukrlik bilan shugullanayotgan insonlarga nisbatan, boshqalarda hatto shunaqa noshukrlik qilishga bunaqa imkoniyat ham yoq, yani noshukrlik qilayotgan insonlar hatto noshukrlik qilish imkoniyatiga, shu daqiqalarga egaligi uchun ham minnatdorchilik bildirishlari kerak. Bu haqiqatni anglashni ozi bir, yaxshi yashash hisoblanadi. Balki kimdirlar oylar, bunaqa chiroyli gaplar ortida mano bolmaydi deb, lekin, biroq, agar ortida mano bolmaganda, bu gaplar bunaqa chiroyli bolmasdi. Shuning uchun ham hayotni chiroyli qilishga harakat qilish kerak. Bu chiroyni paydo qilish uchun esa, togri yashash kerak, a bu uchun esa nima togri, nima notogri, nima soxta yo nima haqiqiyligini ajratishni bilish kerak. Bu juda kop narsani talab qilmaydi, talab qiladigani, shunchaki, azgina fikrlash va tamom. Bir tomondan lekin, birlashib yashash ham, yaxshi yashash alomatlaridan hisoblanadi. Chunki bu togri qaror hisoblanadi va aytilganidek, togri qaror ham, yaxshi yashash alomatidir. Yana misol korinishida aytiladigan bolsa, bitta shagam olinsin, bitta shagamni ozi, oziga belgilangan darajada masofa yoki joyni yoritadi, endi esa ularni 45 tasi, 5060 tasi, 100 tasi yoki undan ham kopichi? Albatta, qancha kop bolsa, yoruglik ham shuncha kop boladi. Va yana albatta, bu yoruglik, faqat bittasi uchun chegaralanib qolmaydi, boshqalar uchun ham boladi. Ozi osha shagamlarni vazifasi, zulmat, qorongilik ichida yoritilish, yoritib turish, shuni ham insonlarga oxshatsa boladi, agar oylab korilsa, oxshash tarafalari topiladi.
Agar insonlar oz tabiatini ozgartirishsagina, ozlariga yaxshilik qilgan bolishadi. Bu yerda albatta, boshqa «obrazga kirib yashash manosidamas, shunchaki qilishlaridan kerak bolganidan bittasi, togri qadam bolishi kerak bolgan joyda notogrisini qoymasliklari kerak, balki zarur. Bazida ulardan talab qilinadigani shu, lekin ular teskarisini qilishadi va yana savollar bilan nafaqat ozlarini, balki boshqalarni ham boshlarini qotirishadi. Agar togri ishni, togri vaqtda, togri qilishsa hayotda ozlarini savollari sal kamayardi. Va shu narsa, ularni baxti uchun xizmat qiladi. Yana va yana, misol tariqasida, kimdir yordam qolini chozsa yoki oddiy bir maslaxatni qabul qilisha olishmasa, bu yomondanam battar yomon. Keyin yana insonlar bir birlari bilan soxtalikmas, samimiylik orqali murojot qilishsa, hozir yashayotgan olam jannat bolardi, faqat shu yerdagisi bolardi. Oldin aytilganidek, soxtalik bu vaqtinchalik hisoblanadi, samimiylik esa abadiyat sari qoyilgan qadamdir. Uni shunaqa qilib tasvirlashni ozi ham yetadi, ortiqcha bezaklarsiz. Bu yerda lekin birlashib yashash kerak degan gap shartmas, chunki samimiy yashashni ozi birlashish uchun kerak bolgan narsa, yani buni unaqasigayam oqisa ham, bunaqasigayam oqisa ham, bir xil mano beradigan sozlar deb tassavvur qilsa boladi. Qancha birgalikda yashashga harakat qilgani bilan, ichi qoralik, dushmanlik, soxtalik bilan yashasa, foyda umuman nol, nol esa korinishga ega bolgani bilan ozi yoq degani. Foyda qachonki, tabiiy narsa bolsa boladi va osha insonlarning ichlarida yashiringan samimiylik esa, xuddi osha tabiiy narsa hisoblanadi. Va, bu tabiiy narsa boshqa bir tabiiy narsalarni hosil qilishga qodir, qiziq tuyulsa sinab korish mumkin. Qayerda bolmasin, hamma yerda inson boshqa bir chetdan, uzoqdan, lekin asli ozi yaqin bolgan va hatto bolmagan insonga muhtoj boladi, yani bolib yashaydi, bu fakt. Insoniyatning tabiati shuni talab qiladi.