Колас Якуб Михайлович читать онлайн

Якуб Колас Адзiнокае дрэва Гэта было самае звычайнае Дрэва А калi яно i зварачала на сябе ўвагу, то хiба толькi тым, што стаяла адзiнока Але той, хто пранiклiва чытаў кнiгу прыроды i ўглыбля

Якуб Колас Адзiнокi курган Нiхто не запамятуе, з якога часу стаяў тут адзiнокi курган Таксама нiхто не ведае, кiм ён быў насыпаны i з якога поваду Кажу "стаяў", бо зараз яго няма на свеце Што

Якуб Колас Асiнае гняздо Даўно ўжо асталявалiся тут восы Нi для кога гэта не было нi дзiвам, нi клопатам вялiкiм: ну, жывуць няхай сабе здаровыя жывуць Чым, напрыклад, аса горш ад авадня аб

Якуб Колас Зло не заўсёды зло Цэлае лета вiсеў Жолуд на старым дубе. Невядома, як далей, а пакуль ён быў малы, вялiкага гора зазнаць яму не прыйшлося Праўда, на яго тады нiхто не зварачаў i

Якуб Колас Залаты прамень У кожны момант i на кожнай мясцiнцы зямлi адбываюцца найцiкавейшыя рэчы i складаюцца самыя дзiвосныя казкi, падобныя iншы раз да праўды, i нараджаецца праўда, яшчэ

Якуб Колас Чортаў камень Нiхто не памятае таго часу, калi i як папаў сюды гэты камень Самыя старыя людзi расказваюць, што яшчэ iх дзяды i прадзеды помняць яго I называўся ён Чортаў камень

Якуб Колас Камень Такiх прыгожых месцаў, якiм быў гэты куток, рэдка дзе можна знайсцi Прынамсi, так думаў даўганосы бусел, каторы меў тут, на старадрэвiне, пышны палац А бусел усё ж такi трэцца па свеце, i на яго сло

Якуб Колас Страказа Калi абмiнуць малапатрэбныя або зусiм непатрэбныя словы (а iх, на жаль, вельмi многа) , дык можна проста сказаць: такое прыгожае возера, з такiмi прывабнымi берагамi то высокiмi, то адхоннымi з куп

Якуб Колас Супраць вады Нiхто не памятае, калi асталяваўся тут Стары Дзед Дзед назiраў за парадкамi ў лесе, вартаваў луг i поле, быў поўным гаспадаром над усiм навокал, i без яго ведама не адбывалася нiводная справ

Якуб Колас Стары лес Гэта быў старасвецкi лес I былi ў iм такiя пушчы i нетры, аб якiх не ведаў нiхто на свеце Поўны месячык раз у чатыры квадры ўсплываў на сярэдзiну неба i адтуль рыхтаваўся пацiкаваць, што дзеецца

Якуб Колас Што яны страцiлi Калi вы скажаце, што гэта не праўда, а байка, дык я запытаюся: а дзе тая мяжа, што аддзяляе праўду ад выдумкi? I цi не бывае так, што выдумка ходзiць, як праўда, а чыстую праўду лiчаць за выду

Якуб Колас Што лепей? На зялёным грудку, дзе рос шорсткi сiвец, стаяла Хвоя Хiба толькi той не любаваўся ёю, хто пазiраў больш унiз, як угору Адметнасць яе ад хвояў, што гадавалiся ў лесе, кiдалася адразу кожнаму ў в

Якуб Колас Гусi Гэта была чарада звычайных свойскiх гусей А калi i зачалася аб iх гутарка, дык толькi таму, што яны мелi адно незвычайнае жаданне, якога не было ў iншых свойскiх гусей Можа, яно i было, але не так выра

Якуб Колас Як птушкi дуб ратавалi Напэўна не скажу, над якою рэчкаю векаваў стары дуб: цi то над Нёманам, цi то над Свiслаччу Ды гэта не мяняе сутнасцi справы Важна тое, што няўзнакi год за годам на дуб навальвалася

Якуб Колас Над прасторамi зямлi Прысвячаецца Цiшку Гартнаму Адвечны рух, бясконцае блуканне па свеце выпала на долю гэтым бязродным хмаркам. Хто яны такiя? Скуль яны ўзялiся? Якое прызначэнне iх на свеце? Такiя запы

Якуб Колас Вадаспад IНа гэты вадаспад, што так гучна сакатаў на ўсю ваколiцу, было шмат нараканняў Наракалi на яго алешыны, якiя звешвалi над iм зялёны вяночак злучаных угары верхавiн; наракаў лес Нават сярод пту