125
Ылаука – ләүкә (лавка).
126
Мәхбүб – сөйкемле.
127
Сәнлә (сәнең илә) – синең белән.
128
Кәлям – сүз, сөйләм.
129
Тирдең – тидердең.
130
Бик дилем (бик тәлим) – бик күп.
131
Сийакың – тәртибең, әдәбең, манераң, монда: кыяфәтең.
132
Ләбләреңдин сурып үбеп – иреннәреңнән суырып үбеп.
133
Һилялә охшар – яңа туган айга охшар.
134
Йенҗүйә биңзәр – энҗегә охшар.
135
Фазле берлән – рәхмәте, мәрхәмәте белән.
136
Нәзар кыйлсам – карасам.
137
Ике садрең – ике күкрәгең.
138
Хезмәт кыйлып йөрем – хезмәт кылып йөрермен (йөрер идем).
139
Һәргиз – һичкайчан, һич тә.
140
Әл дә – әле дә.
141
Җәһед итү – тырышу.
142
Мисрагъ – юл, шигырь юлы.
143
Мәдех кыйлам – мактыйм.
144
Җәһед ит – тырыш; монда: ашык.
145
Заигъ үткән – әрәм үткән, бушка үткән.
146
Аңлап торың – аңлап тор, аңлап торчы.
147
Къәһре дога – каргышлы дога.
148
Бар биргәнне тоймый калган – сөймәгән кияүгә биргәнне тоймый калган бар.
149
Һауалану – эреләнү, тәкәбберләнү.
150
Җаиз ирмәс – дөрес түгел, ярый торган түгел.
151
Нәзар кыйл – кара.
152
Сонгыл – сон; кулыңны сонып, сузылып бир.
153
Къәлбем – йөрәгем.
154
Сәминә – таза, көр; симез.
155
Вә илля – бары тик.
156
Хәйраным – шашуым.
157
Дәрдилә зару-у-пәришаным – кайгы-хәсрәттән зарым һәм моңым.
158
Та әбәд – ахыргача, мәңгегә.
159
Сакласын гъәһдилән пәйман ул Әхәд – ул Әхәд вәгъдә һәм шарты белән сакласын иде.
160
Вәсъфыңны… һәйбәт – сыйфатыңны… олылап.
161
Чүн – нәкъ, шикелле, кайчан (шулчак).
162
Никярем, гөлгъизарем, сәрви къәдд – гүзәлем, алсу йөзем, сәрви (кипарис) сынлым.
163
Ләбе гъөнҗә, дәһани лялә хәдд – иреннәре гөнҗә, авызы лаләдәй.
164
Висаль – кавышу, ирешү.
165
Ирмәзсә гъәдәд – бер кадәре булмаса.
166
Хөснендин (хөснедин) – матурлыгыннан, күркәмлегеннән.
167
Собхе-шам – иртә-кич.
168
Рузи кыйлсын зу-л-кәрам – кодрәтле Алла бүләк итсен.
169
Бә-тәүфикъ – тәүфыйклы, игелекле.
170
Мөәллиф – дус.
171
Тәхкыйкъ – анык, төгәл.
172
Һәмбәрем – юлдашым (?).
173
Догагүйең – дога укучың (сиңа изге теләк теләүчең).
174
Кәлями – кәлямне; кәлям: сүз.
175
Хөршид – кояш.
176
Биңзәш – охшаш, охшаган.
177
Әйләб ирсаль – күндерү, җибәрү.
178
Сәналәр – мактаулар.
179
Һидайәт – юл күрсәтү, тугры юлга басу.
180
Бәдигъәт сәнсен – тиңе булмаган матурлык (гүзәллек) син үзең.
181
Тәслим итү – тапшыру.
182
Гъинайәт – ярдәм, изгелек.
183
Идүбән бәр-дәуам хифза химайәт – саклыкка дәвамлы яклау күрсәтү белән.
184
Атәшенә – утына.
185
Би-карар – карарсыз, чарасыз, тынычсыз.
186
Маһитабан – ай нурлары.
187
Җәмаль – гүзәл чырай; күркәмлек, гүзәллек.
188
Һилял – ай (яңа туган ай).
189
Дәрдилән – дәрт белән: чир (кайгы-хәсрәт) белән.
190
Зөлфе – чәч бөдрәләре (чигә һәм җилкәләрдә).
191
Пәришан – моңлы, сагышлы.
192
Нәүбәһар – иртә яз, яз башы.
193
Чүн лялә-зар – лаләле кыр шикелле.
194
Гъәндәлиб – былбыл, сандугач.
195
Хәбиб – сөекле.
196
Монтазыйр – өмет итү, көтү; интизар булу.
197
Къәдәмеңә къийам – баскан адымнарыңа.
198
Нәзър идүбән кәндеми нәчә сыйам – үземә ничә ураза нәзер әйтү белән.
199
Сәр-а-сәр – баштан ахыргача.
200
Җане садыйк – тугрылыклы җан.
201
Гөле сәрби Бохаратик – Бохараның сәрби гөле шикелле.
202
Гъизз-у-җаһең – хөрмәтең һәм урының: кадер-хөрмәтең.
203
Фиракъәт (фиракъ) – аерылу, аерым тору.
204
Такъәтемне кыйлды такъ – сабырымны җуйды, тәкатемне бетерде.
205
Шадеман – шатлыклы.
206
Җавидән – мәңгелек; мәңгегә.
207
Җаиңны – урыныңны.
208
Мәҗид – макталган, дан казанган (Алланың исем-эпитеты).
209
Наре җәһәннәмдин бәгъид – җәһәннәм утыннан ерак.
210
Айа – айга.
211
Гъөлү – биек; югары, өстен; зур дәрәҗә иясе, асыл зат.
212
Көн-бә-көн – көннән көнгә.
213
Гъәдү – дошман, көндәш; көнчелек, дошманлык.
214
Мәләк – фәрештә.
215
Тәхте паиң, гъәрше көрси нә фәләк – торган җирең, утырган урының имин булсын.
216
Илтимасым – үтенечем.
217
Би-мәрам – теләксез, теләмичә; ирексездән (кеше сүзенә ияреп).
218
Гъәйби гъәйбәт – гаепне гайбәтләү.
219
Бәр-фәрикъ – бергә, бер төркемдә.
220
Би-гөман – гөмансыз, шиксез, шөбһәсез.
221
Хәзрәтеңдин – син олы заттан, син хөрмәткә лаек шәхестән.
222
Бер къәтгъ кәгазьдер мәхмүдемез – бер кисәк кәгазьдер мактаячагыбыз.
223
Би-зарар – зарарсыз (ертылмаган килеш).
224
Күңел якса – күңелгә ошаса; күңел ятса.
225
Фаразыдыр бөрадәр – туганлык фаразыдыр.
226
Үгет иркән – үгет икән.
227
Шәргъи ирмеш – шәригатьчә икән.
228
Хариҗ – тышкы, тышта; катнашусыз.
229
Вәфадар – ышанычлы, тугрылыклы.
230
Тулидүбән – тулы идүбән: тулы итеп.
231
Мәдәд – ярдәм.
232
Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт – бермәл җир йөзенә хәсрәт килде.
233
Пәришан – моң, кайгы; аптыраш.
234
Фәкыйрең нәүгъ гъәруси дүнде налә – фәкыйрьнең туй бәйрәме елауга әйләнде.
235
Аһ-у-налә – аһ ору, үкереп еглау.
236
Тарихның нәкъеше – узган эшнең гәүдәләнеше.
237
Дилдә – дил: күңел, җан, рух; хәтер.
238
Дилбәр – гүзәл, чибәр; йөрәкләрне яулаучы.
239
Халем әгяһи – хәлемне белүче.
240
Тәшна булу – омтылу, сусау.
241
Гяһи-гяһи – вакыт-вакыт, кайчакларда.
242
Күзем йагын – күзем маен (күз нурын).
243
Мәрһәм – җәрәхәткә, ярага сөртә торган май (бәлзәм).
244
Назик мәҗазем – нечкә холыклым, назлым.
245
Вә ликән – вәләкин.
246
Гъиляҗ – чара; дәва.
247
Сираҗ – шәм; яктырткыч.
248
Тәмурым – тамырым, тамырларым.
249
Остохан – сөяк, сөякләр.
250
Бәһар – яз.
251
Ширин зәбан – тәмле тел, татлы тел.
252
Рәушан – якты, нурлы.
253
Кувәти җан – җан куәте, җан көче.
254
Къәддем – буй-сыным, гәүдәм.
255
Сәр-а-сәр – баштан аякка, баштан ахыргача.
256
Кифайәт кыйлу – канәгатьләндерү.
257
Чәтре гъинайәт – ярдәм чатыры (саклап тора торган зонт).
258
Һәман булу – шулай ук булу.
259
Аби – абны (аб – су).
260
Нигү – яхшылык, изгелек.
261
Гъәндәлиб – сандугач, былбыл.
262
Дәстан – дастан; монда: мактау, мәдхия.
263
Нәүбәһари – нәүбәһар; иртә яз, яз башы; биредә: иртә яз кебек.
264
Сад-һәзар – йөз мең.
265
Сәхаби зыйльлең – ышык (булырлык) болытларың.
266
Мәсуни, мәхфуз – сакланган, исән-имин.
267
Моштакъ – омтылучы; атылып, тартылып торучы.
268
Сөчек – тәмле.
269
Гарз (гъәрз) – үтенеч; теләк.
270
Әлхәмделилла – Аллага мактау булсын.
271
Фәһем кыйлып – аңлап, төшенеп.
272
Гакыйль – акыллы кеше (акыл иясе).
273
Нигяр – сын, санәм (табыну объекты).
274
Нәһар улса – көндез булса (таң атканнан соң – көне буе).
275
Заре әфгяр – зар белән җәрәхәтләнү, яралы күңел.
276
Гакъибәт – ахырда, ниһаять.
277
На-чар – чарасыз.
278
Намә – язу, хат; текст.
279
Вәсъф – очрашу, кавышу (сәнең вәсъфың – синең белән очрашу).
280
Сәр-а-сәр – баштанаяк.
281
Сәнең һиҗреңдә – синнән аерылуда.
282
Җәһдеңдә әфгяр – сиңа омтылып җәфаланучы.
283
Герифтар – дучар.
284
Дәрдемгә – хәсрәтемә, чиремә.
285
Хәддин ашып – чиктән ашып.
286
Сөчек – тәмле, татлы, төче.
287
Пәри наз илә – пәри (кызларыча) наз белән.
288
Пәрваз илә – очып йөргән хәлдә, очкан килеш.
289
Пөр наз илә – бик назланган хәлдә.
290
Баз илә – уйнап, уйнаган төсле.
291
Күкселәрең – күкрәкләрең.
292
Сүзи саз илә – сүзләрне килештереп.
293
Дәрдкә сабры аз илә – хәсрәткә (чиргә) сабыры азлыктан.
294
Әүкатыйма – вакытларыма.
295
Талда булу – дәва булу, таяныч булу, ышык булу.
296
Раз илә – сер (хикмәт) белән.
297
Табәссем содир улса – елмаю күренсә, елмаю пәйда булса.
298
Гөлкөшадлар – чәчәк аткан гөлләр, монда: матур кызларның йөзләре.
299
Шөгъләсендин зольмәт ула – сүзгә-сүз: нурыннан караңгылана; мәгънәсе: кызлар елмаюы янында төссезләнеп (нурсызланып) кала.
300
Нәҗме гомер – яшәү йолдызы, хәят йолдызы.
301
Шөгълә идәр – яктырып, нурланып торыр.
302
Нигярнең хәндәсе – гүзәлнең елмаюы.
303
Һилял – яңа туган ай.
304
Къәрйә – авыл.
305
Сакин – торучы, яшәүче.
306
Сәрви къәдд – сәрви (кипарис) сын.
307
Шул дәмдә – шул чакта, шул мизгелдә.
308
Бәдер – тулган ай.
309
Сирәтеңә – йөреш-торышыңа (күркәм холкыңа).
310
Дилбәри күп – күңелгә ягымлылыгы күп.
311
Назәнин – хәйр-ел-бәнат – иң назлы – кызларның гүзәле.
312
Дил рәгъдидәндер – күңел бизәгедер.
313
Къәнд-у-нәуат – шикәр, вә нәуат.
314
Шәмсекъәмәрди – шәмсекамәрдәй: кояш һәм айдай.
315
Рәфтәсе – йөреше, хәрәкәте.
316
Гъәндәлиб – сандугач, былбыл.
317
Гөфтәсе – сөйләшүе, сөйләве.
318
Күңлем рәгъбәте – күңелем теләге, мәелем.
319
Әнбийалар сөннәте – пәйгамбәрләр сөннәте (гадәте, кушкан эше).
320
Кыйлды мәдех – мактады.