Шрифт
Фон
Ціхенька падышла да дзвярэй, балазе на калідоры нікогa не было. У пакоi гучала прыемная музыка з радыёпрыёмніка. Альжбета, пастукаўшы, рэзка адчыніла дзверы. I войкнула: на ложку ля акна сядзела сімпатычная маладзіца. Яе плашчык ляжаў у крэсле, модныя туфлі cтaялi ля дзвярэй. Сама яна папраўляла прычоску. Больш нікога ў пакоi не было.
– Ты што тут робіш? – грозна падскочыла да жанчыны. – Вось я табе зараз пакажу!
– Яшчэ пабачым, хто каго! – падхапілася жанчына. – I наогул, што вам тут трэба?
– Яна яшчэ пытае, гадаўка! Развалілася ў пакоі майго мужа i чакае!.. Я табе зараз… – i Альжбета коршакам кінулася на кабету. Тая залямантавала.
Шрифт
Фон