Η Σίνθια έβγαλε ένα νευρικό γελάκι και πέρασε γρήγορα την πλάτη της, τους γλουτούς και τα πόδια της ενώ, στο τέλος, ξεπλύθηκε με άφθονο νερό, στριφογυρίζοντας κάτω από το ντους και περνώντας, επιπλέον, τα δάχτυλα από τα μαλλιά, για καλύτερο ξέπλυμα. Έκλεισε τη βρύση και άφησε το νερό να κυλήσει στο κορμί της, έστυψε τα μαλλιά της και στο τέλος άνοιξε διάπλατα την καμπίνα, βγήκε και του γύρισε την πλάτη της, για να φορέσει το μπουρνούζι, που ο ΜακΚίντοκ κρατούσε έτοιμο για εκείνη.
Το έσφιξε γύρω της και γύρισε μπροστά. Ήταν ζεστή, αρωματισμένη από το αφρόλουτρο με άρωμα λεβάντας, με λουσμένα μαλλιά και δέρμα κορεσμένος από το καυτό νερό. Τρομερά ποθητό.
Κινήθηκε για να βγει από το μπάνιο. Ο ΜακΚίντοκ δεν κατάφερε να κρατηθεί και ακούμπησε τα χέρια του στους μηρούς της και φέρνοντάς τα μπροστά, αλλά χωρίς να ξέρει τι να κάνει. Η Σίνθια τον κοίταξε επικριτικά:
<Το ντους!>
Εκείνος χαλάρωσε το άγγιγμά του και την άφησε να περάσει αποθαρρυμένος.
Η Σίνθια βγήκε από το μπάνιο, έδεσε κόμπο τη ζώνη από το μπουρνούζι, στη μέση της και πήρε το πιστολάκι από τη βαλίτσα, μετά ξαναμπήκε και άρχισε να στεγνώνει τα μαλλιά της, μπροστά στον καθρέφτη που είχε θολώσει κατά το ήμισυ.
Τότε, ο ΜακΚίντοκ βγήκε με τη σειρά του και γδύθηκε, βάζοντας τα ρούχα του σε ένα ελεύθερο σημείο της ντουλάπας και τα, χωρίς βραχίονες γυαλιά του, πάνω στο γραφείο. Ετοίμασε μία πιτζάμα, στην αριστερή πλευρά του κρεβατιού.
Έχοντας πια συμπληρώσει τα 58 του, ήταν πολύ τακτικός. Ως καλός Σκωτσέζος έτρωγε πολύ, επίσης του άρεσε να περπατά γρήγορα και για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ειδικά μέσα στο κτίριο του Πανεπιστημίου. Χρησιμοποιούσε το αυτοκίνητο μόνο όταν ήταν απαραίτητο και αυτό τον βοηθούσε να διατηρείται σε πολύ καλή φόρμα. Μόνο μία μικρή κοιλίτσα είχε αυτός ο αδύνατος και μεσαίου αναστήματος άνδρας, με τα γκρίζα μαλλιά και το διαπεραστικό βλέμμα των καστανών του ματιών.
Έφτασε ως μέσα στη ντουσιέρα με μία πετσέτα τυλιγμένη στη μέση του και όταν την έβγαλε και άνοιξε το νερό, έμεινε γυρισμένος προς τον τοίχο με τα πλακάκια.
Η Σίνθια δεν του έριξε ούτε ένα βλέμμα, όλη αυτή την ώρα. Συνέχισε να χρησιμοποιεί το πιστολάκι με σταθερό χέρι, πετυχαίνοντας ένα αξιοζήλευτο τελικό αποτέλεσμα. Παρά την ηλικία της, τα μαλλιά της είχαν ακόμη όγκο και λάμψη. Η βαφή αναπαρήγαγε αξιόπιστα το πραγματικό χρώμα των μαλλιών της, έχοντας μερικές μόνο σειρές άσπρων μαλλιών, σαν η σκούρα κόκκινη βαφή να μην τα είχε καλύψει τελείως και χωρίς να έχουν μακρύνει ούτε χιλιοστό.
Ξαναπήγε το πιστολάκι στο δωμάτιο. Ο ΜακΚίντοκ πλενόταν ακόμη.
Έβγαλε το μπουρνούζι, πήρε από την τσάντα το μπουκαλάκι του αρώματος και ψέκασε επαναλαμβανόμενα στον αέρα, δημιουργώντας ένα σύννεφο. Μπήκε μέσα στο σύννεφο κι έκανε πιρουέτες για λίγα δευτερόλεπτα, επιτρέποντας στο γυμνό της κορμί να απορροφήσει το άρωμα, μετά φόρεσε ένα νυχτικό από λαμπερό μετάξι, με ανοικτό πράσινο χρώμα, με μάκρος ως τους μηρούς, χωρίς εσώρουχο. Τέλος, κάθισε σε μία πολυθρόνα, μισοστεγνωμένη σε μία λάγνα πόζα.
Είχε απλώσει χαλαρά τα χέρια της πάνω στα μπράτσα της πολυθρόνας, το κεφάλι ακουμπισμένο στην πλάτη της πολυθρόνας, το δεξί πόδι σε ορθή γωνία και ξυπόλητη πάνω στη μοκέτα ενώ το αριστερό πόδι ήταν απλωμένο μπροστά.
Ο κλιματισμός ζέσταινε ευχάριστα το περιβάλλον, εκείνη την ανοιξιάτικη νύχτα.
Η Σίνθια έκλεισε τα μάτια, χαλαρώνοντας στη ζεστασιά.
Περίπου μετά από ένα λεπτό, ο ΜακΚίντοκ βγήκε από το μπάνιο φορώντας το μπουρνούζι και κατευθύνθηκε προς την πιτζάμα του, που ήταν ακουμπισμένη στο κρεβάτι. Αλλά, στη διαδρομή, έφτασε μπροστά από τη Σίνθια. Την είδε πάνω στην πολυθρόνα, αιθέρια σαν νύμφη, κόκκινη σαν ένα λουλούδι που άνθισε με θαυμάσιο τρόπο και ένιωσε το μαγικό άρωμα. Μία έκρηξη αδρεναλίνης διαπέρασε το κορμί του, από την κορυφή ως τα νύχια κι έπεσε στα γόνατα, μπροστά της. Ακούμπησε απαλά τα δάχτυλά του στον αριστερό μηρό της, μόλις που την άγγιζε. Το δέρμα της ήταν αψεγάδιαστο, ζεστό και ενυδατωμένο. Διαπέρασε με τα δάχτυλά του μερικά εκατοστά προς τους γλουτούς της, μετά φίλησε γλυκά το στρογγυλεμένο της γόνατο. Με το άλλο χέρι χάιδεψε το εσωτερικό των μηρών της, μετά πήγε το χέρι του προς τα μέσα, αρχίζοντας να φιλά εναλλάξ, πρώτα τον έναν μηρό, μετά τον άλλον. Το μετάξι από το νυχτικό γλιστρούσε προς τα πάνω σιγά-σιγά, καθώς εκείνος προχωρούσε, μέχρι που αποκαλύφθηκε η βουβωνική της χώρα. Ο ΜακΚίντοκ βρέθηκε μπροστά στην ήβη της, στην οποία έλαμπε λίγο χνούδι σε τριγωνικό σχήμα, φτιαγμένο με γεωμετρική ακρίβεια, με τη βάση του που ξεκινούσε ένα εκατοστό πάνω από το αιδοίο της και τις πλευρές του δύο εκατοστά από τα χείλη. Φίλησε την αριστερή μεριά της βουβωνικής χώρας, μετά προχώρησε με φορά αντίστροφη αυτής του ρολογιού, γύρω από το εφηβαίο, φιλώντας σε απόσταση τριών εκατοστών, μέχρι να φτάσει στη δεξιά μεριά. Ακούμπησε με τόλμη τα χείλη στην κλειτορίδα της, δίστασε, μετά περιορίστηκε σε ένα φιλί με χείλη ακόμη στεγνά. Το φιλί στο αιδοίο, απαλό και ρυθμικό και τριγύρω από τον αφαλό, για να φιλήσει κι αυτόν, μετά. Έβαλε τα χέρια του στα πλευρά της, φίλησε το στομάχι και μετά το αριστερό στήθος, ζεστό και πλούσιο, μετά πέρασε στο δεξί, τρίβοντας επίτηδες πάνω τους το στόμα και τη μύτη του.
Σε εκείνο το σημείο, η Σίνθια άνοιξε ξαφνικά τα μάτια της και με το δεξί της χέρι του άρπαξε το πέος και κρατώντας τον σαν ηλεκτρική δάδα, τον έκανε να σηκωθεί όρθιος και κινώντας το πέος, σαν λεβιέ ταχυτήτων έριξε τον ΜακΚίντοκ στο κρεβάτι με τα πόδια της. Έβγαλε το νυχτικό της και ανέβηκε πάνω του, με το στήθος της σηκωμένο, μετά με το χέρι της μετακίνησε τα μεγάλα χείλη, για να διευκολύνει την είσοδο του πέους στο αιδοίο της, μετά σταύρωσε τα δάχτυλά πίσω της και άρχισε να κινείται ρυθμικά πάνω-κάτω. Όταν έφτασε στο βάθος της, περιέστρεψε την κοιλιακή της χώρα, για να τρίψει την κλειτορίδα στο δέρμα του. Ο ρυθμός ήταν τέλειος και τακτικός, κατεβαίνοντας πιο αργά και ανεβαίνοντας πιο έντονα.
Ο ΜακΚίντοκ ήταν σε νιρβάνα, με τα χέρια του ακουμπισμένα στα γόνατα της Σίνθια, την κοιτούσε εκστασιασμένος με λατρεία. Εκείνη κινούταν με χάρη και γυναικεία αυτοκυριαρχία και φαινόταν σαν θεϊκό πλάσμα. Ενώ την χάιδευε όλη με το βλέμμα, πρόσεξε ότι, κάτω από τις μασχάλες, είχε δύο λεπτές ημικυκλικές ουλές, με πανομοιότυπο σχήμα. Στην αρχή δεν κατάλαβε, μετά θυμήθηκε ότι ένας φίλος του αισθητικός χειρουργός του είχε αφηγηθεί, μία φορά, ότι ένας από τους τρόπους για να βάζουν επιθέματα σιλικόνης στο στήθος ήταν να κάνουν μία τομή, σαν εκείνη κάτω από τη μασχάλη, έτσι ώστε να κρύβεται η ουλή. Αυτό, λοιπόν, ήταν το μυστικό πίσω από ένα τόσο πλούσιο και αισθησιακό στήθους. Ο ΜακΚίντοκ δεν απογοητεύτηκε. Το αντίθετο.
«Ποιον ενοχλεί;» Σκέφτηκε. Αν αυτό ήταν το αποτέλεσμα, ήταν ευτυχής που ήταν εκεί και το απολάμβανε.
Εκείνα τα στήθη χόρευαν μπροστά στα μάτια του, καθώς η Σίνθια πήγαινε πάνω κάτω με τα μάτια της να έχουν γυρίσει και το στόμα να είναι μισάνοιχτο. Ένας ελαφρύς αναστεναγμός συνόδευε την ολοκλήρωση κάθε κατάβασης, μέχρι που άρχισε να επιταχύνει τον ρυθμό, όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα, χτυπώντας όλο και πιο έντονα πάνω του, με τον αναστεναγμό να γίνεται ένα υπόκωφο «Ωωω!», με κάθε χτύπημα. Όταν τα χτυπήματα έγιναν άγρια ανεξέλεγκτα, με το κορμί της Σίνθια τεντωμένο μέχρι που είχε σπασμούς και καλύφθηκε με ιδρώτα, έλυσε τα σταυρωμένα χέρια της και έβγαλε μία διαπεραστική κραυγή, βασανιστική και παρατεταμένη, ενώ το κορμί της τεντωνόταν και συρρικνωνόταν στον ρυθμό του οργασμού, όλο και λιγότερο συντονισμένα.
Η συμμετοχή του ΜακΚίντοκ σε εκείνη την επίδοση ήταν ελάχιστη. Ποτέ στην ζωή του δεν είχε δει κάτι τέτοιο. Δεν ήξερε, καν, ότι μία γυναίκα μπορούσε να το κάνει όλο αυτό.