Увогуле, тады яна так і не пазбавілася цнатлівасці. Калі ён падрыхтаваў свой прычындал, з вуснаў Улады і прагучала гэта цяжкое, бы абкатаны галыш: «Не».
Гэта было адзінае, што яна прамовіла. Потым адапхнула кавалера і стала спешна апранацца, імкнучыся, каб рухі былі дакладнейшымі і не выдавалі хвалявання. Адначасна яна прыкідвала, ці дацягнецца да цяжкай крыштальнай вазы, калі ён уздумае браць яе сілай.
Але гэтага не адбылося. Яна пайшла.
Потым праз паўгода ён ізноў узнік, і ўсё паўтарылася па новай, аж да недарэчных прэлюдый у яго дома (зараз на іншай здымнай кватэры). Улада тупа спадзявалася на сваю «паўднёвую кроў», думала, штосьці «разгуляецца» – але чаго не было, таго і не з’явілася. Потым яны, як раней, палаяліся, і Вадзім, здзекліва расцягнуўшы рот, прабурчэў:
– Вось ты пачуваешся гэтакай кагалеўнай, валькігыяй… Якая велічна ляжыць і пгымае мілошчы – і можа ў кожны момант царскім жэстам усё гэта спыніць. А не пгыходзіла табе да галавы, што цябе, пгыгожа ўсё гэта абставіўшы, пгоста… – ён зрабіў драматычную паўзу. – …скагысталі.
Гэта было занадта.
Менавіта тады Улада зразумела, што хопіць: яе нявіннасць, дурасць і цярплівасць у адным флаконе зайшлі занадта далёка. Вадзім беззваротна трапіў у спіс асабістых ворагаў. З ім былі разарваныя ўсе кантакты.
Зрэшты, ён раз-пораз ствараў новыя профілі ў сацыяльных сетках і набіваўся на гутарку – канчалася новай сваркай і засмучэннем з-за страты раўнавагі.
Прайшло два гады. І вось тры тыдні таму ён ізноў напісаў.
– І ты наступіла на тыя ж граблі? – дакорліва пакруціла галавой Надзя.
– Я не хацела ні на што наступаць, якраз наадварот, – запярэчыла Улада. – Я ўспрыняла гэта як заданне. Місію па захаванні спакою. Я хацела пераканацца, што пасталела, стала разумнейшай, знайшла раўнавагу, разабралася са зданямі мінулага, так бы мовіць. І што магу падтрымаць гутарку, якая ні да чаго не абавязвае, з чалавекам, які няхай нават быў мне непрыемны.
– Не вельмі атрымалася, як пагляджу.
– Проста не разлічыла хады, – сказаў Юрась, адстаўляючы кубак. – Пусціла занадта далёка на сваё поле.
Ён ведаў, у чым справа, цяпер яна паўтарала ўсю гісторыю больш для яго сястры.
– Гэта дакладна, – уздыхнула Улада. – Калі б не вершы і не раман…
Наўрад ці яна свядома спрабавала яго прамацаць і падвабіць. Нават рашэнне пра агрэсію не з’яўлялася першапачатковым. Зусім не. У нейкі момант яна сапраўды паверыла, што ўсё абыдзецца, што суразмоўца «адэкватны».
Яна проста ўзрадавалася і на хвалі ідэалізму падзялілася самым запаветным, святым: сваёй творчасцю.
Гэта быў самы грандыёзны дар. Самы безумоўны акт даверу, які можна было ўявіць.
Примечания
1
Нагваль – у міфалогіі індзейцаў Цэнтральнай Амерыкі дух-ахоўнік, двайнік у іпастасі жывёлы (гэта мог быць ягуар, каёт, арол, квезаль і г. д.). Таксама нагвалем мог звацца чалавек, які практыкуе магію (вядзьмак-шаман) і здольны пераўвасабляцца ў татэмную жывёлу. У перакладзе слова “нагуаль” азначае “быць схаваным, утоеным”.
2
Рака (ісп.)
3
Траецкае прадмесце (ісп.)
4
Прывітанне, Уле! (шв.)
5
Раўнавага жаху (англ.)
6
Зноў у СССР (англ.)
7
Палітычных навук (англ.)