- А вы хочаце ёй дапамагчы абараніць, так сказаць - Скрайф насмешліва хмыкнуў. Цікава было б на гэта паглядзець шкада толькі, што я так спяшаюся
- Дык вы адчынеце мне дзверы? с трывогай спытаўся Сарджэн.
- З задавальненнем!
Скрайф прыклаў было да замка камеры ключ-код, але ў самы апошні момант чамусьціперадумаў.
-Мне трэба зараз наведацца ў у адно месца, - хутка прагаварыў ён. Я вызвалю вас на зваротным шляху. Дарэчы,дапамагу заадно непрыкметна пакінуць гэты будынак ну а вы дапаможаце мне сёе-тое паднесці
І, павярнуўшыся, Скін Скрайф хутка пайшоў далей па вузкім, цьмяна асвечаным калідоры. Паварот, яшчэ паварот дзе ж яны, тыя дзверы? Ага, вось!
Дрыжачымі рукамі Скін прыставіў ключ-код і ўвайшоў у вялізную, цьмяна асветленную залу, больш падобную на ангар. На самой справе гэта быў склад усялякіх патрэбных і непатрэбных рэчаў, а дзесьці сярод іх павінны знаходзіцца і дзве скрыні з віскі.Вось толькі дзе?
* * *
- Таму я лічу, - закончыў сваю прамову Холін, - што ФІРМА павінна пайсці на крайнія меры. Шкада заложнікаў, але што ж зробіш Скандал, які гэта выклікае нішто, у параўнанні з тым скандалам, які адбудзецца, калі на Барсуме даведаюцца, што некалькі іх грамадзянак былі рабочымі жонкамі ФІРМЫ, прычым, двух з іх мы ўжо забілі
Ён змоўк і з задавальненнем адзначыў, што ягоны даклад аказаў ураджанне на ўсіх без выключэнняпрысутных. Ніхто яму не запярэчыў.
-Як магло здарыцца, што піраты захапілі ў палон адразу пяць дзікіх кошак? спытаў раптам хударлявы. Адну дзве гэта я яшчэ магу зразумець, але пяць
-А я не разумею, як яны маглі захапіць нават адну! грамыхнуў таўстун. Калі толькі гэтыя жанчыны не знаходзіліся ў анабіёзе
-Яны і на самой справе знаходзіліся ў анабіёзе, - падцвердзіў Ліўскі. Не ведаю чаму, гэта не характэрна для дзікіх кошак тым не менш, гэта так! Я навёў спраўкі.
- Тады ўсё зразумела, - сказаў хударлявы. Мне незразумела іншае
- Чаму Барсум не стаў іх шукаць?
- Вось, вось! Чаму гэтыя іх, так званыя, баявыя сяброўкі, не арганізавалі пошук?
-Усё проста! Ліўскі ўсміхнуўся. піраты правялі гэтую назавем яе аперацыяй дык вось, яны правялі гэтую аперацыю выключна прафесійна. Пасля таго, як маладых жанчын перамясцілі з лайнера на іх карабль, а астатніх пасажыраў проста абрабавалі -пасажырскі лайнер быўузарваны
Ён змоўк і нейкі час усе маўчалі.
-Вы ведалі аб гэтым, калі прымалі жанчын? спытаў, крыху нервова, хударлявы. Аб лёсе астатніх пасажыраў, я маю на ўвазе?
-Ну, зразумела ж, не! Том Ліўскі зноў усміхнуўся. Будзем лічыць, што я і зараз нічога не ведаю. І вы таксама.
-Вось, вось! хуценька прагаварыўхударлявы. Будзем лічыць, што вынам нічога такога не казалі.
Прагаварыўшы гэта, ён раптам падазронна ўтаропіўся на Холіна. Ліўскі перахапіў гэты погляд.
- Максіміліяну я давяраю! супакоіў ён хударлявага.
У гэты час у кабінет убег адзін з дзяжурных сакратароў рэзідэнта.
- Прабачце, сэр! прагаварыў ён, усхвалявана і цяжка дыхаючы. Але гэта вельмі важна!
- Што яшчэ? спытаў Ліўскі. Яны выставілі новыя ўмовы?
- Справа не ў іх, сэр! дзяжурны ўсё яшчэ ніяк не мог аддыхацца. Напад на адно з аддзяленняў! Зараз там ідзе бой
- Якое аддзяленне? спытаў Ліўскі, хутка падыходзячы да стала.
- Дваццаць першае!
- Дваццаць першае?! Ліўскі недаўменна паглядзеў на дзяжурнага, потым перавёў погляд на Холіна. Дык гэта ж
- Так, гэта маё аддзяленне, - сказаў Холін. І я ўпэўнены, што напад гэты здзейсніладзікая кошка!
Нейкі час усе маўчалі і толькі моўчкі глядзелі на Холіна.
-Але ж вы, Ліўскі, заверылі нас, што надзейна іх блакіравалі! нечакана тонкім, нават пісклявым голасам выкрыкнуўтаўстун.
Ліўскі паціснуў плячамі.
-Мы блакіравалі тут абодвух кошак, - сказаў ён. Але ўсяго іх засталося трое так што, хутчэй за ўсё гэтая трэцяя і вырашыла напасці на аддзяленне
- Але з якой мэтай? здзіўлена спытаў хударлявы. Адпомсціць?
- Магчыма, - згадзіўся Ліўскі. Спадзяюся, што яе ўжо прыкончылі!
- Наўрад! сказаў Холін.
І зноў усе паглядзелі на яго.
- Вы сумняваецеся, што вашы людзі змогуць адбіць напад усяго толькі адной жанчыны? спытаў холадна хударлявы.
- Дзікай кошкі! паправіў яго Ліўскі. Не жанчыны, а дзікай кошкі!
- Якая розніца! хударлявы ўсё глядзеў на Холіна. Вы сумняваецеся ў сваіх людзях?
-Так, сумняваюся! сказаў Холін. Але я меў на ўвазе зусім іншае. Я сказаў, што наўрад яна напала на аддзяленне толькі з мэтай адпомсціць. Тут нешта іншае
- Што, іншае? зацікаўлена спытаў маленькі.
Замест адказу Холін толькі паціснуў плячамі.
-Мы тэрмінова паслалі туды ўзвод космадэсантнікаў, - сказаў сакратар. Спадзяюся, яны паспеюць
* * *
- Гэта які па ліку? пацікавіўся ў камандзіра дэсантнікаў Холін, праводзячы поглядам чарговыя насілкі закрытыя чорнай плёнкай.
- Сямнаццаты, сэр! адказаў той. І, здаецца, апошні
- Ну што ж - Холін уздыхнуў і, павярнуўшыся да Свенсана, дадаў: - Затое зараз я атрымаў некаторае ўяўленне, на што здольная ўсяго аднатолькі дзікая кошка. Хоць, калі шчыра, аб усім гэтым я ведаў і ранейА ты?
Свенсан нічога не адказаў, хоць мог адказаць, што таксама меў такое ўяўленне і да гэтага. У ранейшай сваёй кареры космадэсантніка ён некалькі сустракаўся з дзікімі кошкамі. У адных выпадках яны былі саюзнікамі, у другіх - праціўнікамі Праўда, у самай апошняй сваёй баявой аперацыі ён так і не здолеў распазнаць дзікую кошку ўціхай абаяльнай жанчыне, побач з якой правёў два незабыўных тыдні. А потым потым яна так нечакана знікла і сустрэліся яны зноў толькі тут, на Аграполісе