- Прашу! крыху зедліва прагаварыў Холін, зноў вяртаючыся ў камеру.
Ён сеў першым, за ім астатнія.
Ён сеў першым, за ім астатнія.
- Хачу напомніць, што са мной ўжо праводзілі гіпнасеанс, незаконны, дарэчы, - сказаў Сарджэн. Не разумею, што новага яшчэ вы спадзяецеся ад мяне пачуць?
- Вы не адказалі на маё пытанне, - напомніў Свенсан. Чаму ваша жонка вас не забіла?Толькі не трэба зноў аб каханні і усё такое
Сарджэн паціснуў плячамі і нічога не адказаў.
- Яна хацела яго забіць, - змрочна буркнуў Холін, - але затым чамусьці перадумала.
- А, можа, не перадумала? Свенсан паглядзеў на Холіна. Можа, яна палічыла яго забітым?
Але ён ведаў, што гэта не так. Дзікія кошкі не памыляюцца. Дарэчы, яго самога таксама пакінула ў жывых дзікая кошка.І ён да гэтага часу не можа не думацьаб ёй
- Вы ведаеце, дзе зараз ваша былая - Холін наўмысна зрабіў націск на слове былая, - дзе зараз ваша былая жонка?
Сарджэн толькі адмоўна матлянуў галавой.
-Не ведаю! сказаў ён, а потым дадаў з нейкім нават выклікам: - А калі б і ведаў вам бы не сказаў!
- Чаму? спытаў Свенсан.
Сарджэн са здзіўленнем на яго паглядзеў.
- Ды таму, што адзіная ваша мэта забіць яе!
-Наша мэта забяспечыць бяспеку жыхароў Аграполіса! суха прагаварыў Холін. А ваша былая жонка стала небяспечнай!
-А вы б маглі проста затрымаць яе? раптам з нейкай патаемнай надзеяй запытаўся Сарджэн. Затрымаць, сцерці ўсё, што тут адбылося, з яе памяці, а потым
-Потым зноў вярнуць яе вам? закончыў за яго Свенсан.
Сарджэн зноў паглядзеў на яго, але на гэты раз з удзячнасцю.
- Такое магчыма? нясмела спытаў ён.
-Такое немагчыма! сказаў, як адрэзаў Холін. Па-першае, яна здзейсніла забойства пяці чалавек! Па-другое ж
Ён змоўк, не дагаварыўшы.
-Што, па-другое? спытаў Сарджэн, але ў голасе ягоным была зараз толькі туга і самая поўная безнадзейнасць.
-Па-другое, мы не зможам проста захапіць яе, нават калі б і вельмі жададі гэта зрабіць! Дзікую кошку нельга проста захапіць Карацей! Холін змоўк, строга паглядзеў на Сарджэна. Вы згодны дапамагчы нам знайсці вашу былую жонку? Я яшчэ не ведаю, як вас можна выкарыстаць але перш за ўсё мне патрэбна ваша згода! Я ж, са свайго боку, гарантую, што
- Можаце не працягваць, - сказаў Сарджэн. Я не буду дапамагаць вам у гэтым!
У дзвярах камеры ўзнік дзяжурны.
- Сэр! звярнуўся ён да Холіна, задыхаючыся ад хуткага бегу. На сувязі сам Том Ліўскі.
- Ну, што ж - Холін устаў, Свенсан таксама ўзняўся з-за стала. Пойдзем, паслухаем, што нам скажа высокае начальства. Вы ж - ён звярнуўся да Сарджэна, які ледзь паспеў ускочыць са свайго табурэта да таго, як табурэт гэты знік у падлозе, - падумайце над маімі словамі і над сваім будучым таксама падумайце! Добра падумайце!
* * *
- Вы мелі рацыю, Максіміліян, - сказаў Ліўскі, гледзячы з экрана прама на Холіна. Яны і сапраўды паспрабавалі захапіць касмічны транспартнік.
Холін нічога не адказаў, а Свенсану раптам падумалася, што Холіну вельмі не падыходзіць ягонае імя. Можа, таму ён больш любіць, калі яго называюць проста Холінам
-Добра, што мы аказаліся да гэтага дастаткова падрыхтаванымі, - працягваў між тым Ліўскі. У гэтым вы, Максіміліян, аказалі ФІРМЕ вялікую паслугу, і мы ніколі не забудзем, што менавіта вы першым падалі нам гэтую думку
- Дык вы іх знішчылі? перабіўшы свайго непасрэднага начальніка, спытаўХолін, і ў голасе ягоным Свенсан адчуў, заместпалёгкі, недавер і нават нейкае расчараванне.... Яны забітыя?
Том Ліўскі адмоўна матлянуў галавой.
- Яшчэ не. Але яны надзейна блакіраваныя, а вакол космадэсантнікі і больш за сотнюахоўнікаў. Магу заверыць, што там зараз нават мыш не прашмыгне
Мышы на Аграполісе, дарэчы, вадзіліся звычайныя зямныя мышы, якія нейкім незразумелым чынам змаглі перасяліцца сюды разам з людзьмі
-Мыш, можа, і не прашмыгне! зноў і даволі такі непачціва перабіў начальніка Холін. Але ж гэта не мышы, а дзікія кошкі! Дарэчы, колькі іх там?
-Дзве, - прагаварыў Ліўскі з такім выглядам, быццам вырашаючы, якім чынам яму зараз рэагаваць на недаравальную рэзкасць свайго падначаленнага.- А што?
- А тое, што адна з дзікіх кошак яшчэ на свабодзе, і прытым - немаведама дзе!
Ліўскі адказаў не адразу. Нейкі час ён моўчкі глядзеў на Холіна, што апошняга ні кроплі нават не збянтэжыла.
-Усё ж двух з іх мы абяшкодзілі, - прагаварыў нарэшце Ліўскі. А яшчэ двух забілі раней.Дабярэмся і да гэтай
-Усё ж двух з іх мы абяшкодзілі, - прагаварыў нарэшце Ліўскі. А яшчэ двух забілі раней.Дабярэмся і да гэтай
Холін уздыхнуў.
-Сэр, - сказаў ён, нібыта і пачціва, але з нейкім унутранным выклікам, - не забывайце, што гэта дзікія кошкі! Абяшкодзіць іх можна толькі адным спосабам забіць, а яны пакуль што жывыя
-Гэта пытанне часу! ужо з уяўным раздражненнем у голасе сказаў Ліўскі. Яны блакіраваныя ў адным з ангараў, а непасрэдны штурм прывёў бы да вялікіх людскіх страт. Мы і так ужо страцілі занадта шмат людзей , ці вы са мной не згодныя?
-Так, сэр, мы страцілі недаравальна шмат людзей, з усё той жа сумніўнай пачцівасцю ў гэласе адказаў Холін. Але чаму абавязкова штурмаваць гэты ангар. Мы ж можам проста знішчыць яго разам з кошкамі, хіба не так?