Болгар җире
Болгар җире элгәрләрнең җире:
Җаннар гына түгел, тамыр бәйле
Алар рухы иңгән җир белән.
Әледән-әле яулар үткән саен,
Болгар туфрагының һәр учмасы
Сугарылган кан һәм тир белән.
Татарларның бүгенгесе тоташ
Бакыйдагы угыз, кыпчакка
Колак салсам тынып, мин аларның
Ничә катлам аша сыктауларын
Ишеткәндәй булам кайчакта.
Сыктый алар җирен югалтканга,
Кылычыннан үткәч башканың.
Ыңгыраша таптап киткән саен
Күмелеп яткан кабер ташларын,
Илен яклап чапкан яугирләрнең
Гарасатта салган башларын.
Хәрабәгә калган шәһри Болгар,
Үткәннәрне оныттырмас өчен,
Варисларын җыя барыбер.
Борынгылар корган хөр дәүләтне
Күз алдына китереп, хет уйларда
Торгызсыннар диеп тагы бер.
Болгар җире ата-баба җире:
Шунда безне мең дә йөз ел элек
Чын мөселман иткән бер Хода.
Һәрбер яуда киткән шәһитләрнең
Рухларына барып җитсен иде
Изге җирдә кылган һәр дога.
Нигез
Татар дип танымыйлар бит, шуңа киселә тамыр
Кайберәүләр авызыннанМилләт рухы бүген шактый таркау
Кешесе аз иман тергезгән.
Бик күбесе тел һәм ил югалтты,
Тамырларын өзеп нигездән.
Үзәгенә балта чабу белән,
Сеңде алар башка халыкка.
Үз милләтен хәтта түбәнсетеп,
Яраклашты чит бер калыпка.
Танымыйлар диеп куркасы юк
Горур булып калсак танырлар.
Нигез тамырыңа үтеп кара
Бик тирәндә безнең тамырлар.
Шул тамырлар чиксез киңлекләргә
Үрләгәндә меңгә уралып,
Тарихларда шаһит булып калган
Идел, Чулман, Ука14, Уралы
Бар да алар безнең төп нигездә
Белмәгәннәр белеп торсыннар!
Катлам-катлам яткан шул җирләргә
Милли җаннар нигез корсыннар.
Җир ташланып, нигез җимерелсә,
Алар белән тел дә китәчәк.
Җире, теле беткән һәр милләтне
Җире булганнар кол итәчәк.
Баба җирен мирас итеп алып,
Колы булыйк тик бер Алланың.
Теләсә кемгә кушылып рәнҗеттермик
Тамырдагы төркиләр канын.
Ныгытмасак борынгыдан килгән
Бәгырьләргә тоташ тамырны,
Нигез корытып, телен «өзеп» аткан
Маңкорт халык яшәп калырмы?
Һич югалмас бөек татар халкы,
Дәрәҗәсен белеп яшьнәсә,
Нигезенә бәйләп тамырларын,
Җир хуҗасы булып яшәсә!
Милләт бәйрәме
Иксез-чиксез болгар җирләрендә
Мәҗүсилек булган заманда
Сабан туен бәйрәм иткән халык.
Гасырлардан күчкән шушы бәйрәм
Дәвам итә әле һаман да.
Ир-егетләр, хәтта үсмер кызлар
Көч сынашкан һәр яз җыелып.
Бу бәйрәмгә килгән бер кеше дә
Утырмаган кара коелып.
Сикереп чыгып мәйдан уртасына
Бил алышкан олы-кечесе.
Җиңә алган бу көрәштә бары
Батырларның да иң көчлесе.
Сабантуй бит бәйге генә түгел,
Милләтемне бергә туплаучы.
Бәйрәм көндә милли горурлыктан
Һәр йөрәккә тама мең тамчы.
Менә тагын бергә җыелыштык,
Көч сынашыр өчен бәйгедә.
Татарларның милли җыеннары
Шаулап, гөрләп үтә әле дә!
Мөстәкыйльлек алган көннәрдә
Татардагы кебек рух алкынын,
Йөрәгендә йөрткән ут-ялкынын
Очратырсың тагын кемнәрдә?!
Читтәгеләр хәтта дәррәү купты
Татар иле иң беренче булып
Мөстәкыйльлек алган көннәрдә.
Бәйсез тормыш, чикләнмәгән үсеш,
Тулысынча туган телгә күчеш
Төштән иңде якты өннәргә.
Киләчәкне оҗмах итеп күрдек,
Ил язмышын ак бәхеткә төрдек
Мөстәкыйльлек алган көннәрдә.
Дәрәҗәне кабат күтәрербез,
Милли сәясәтне үткәрербез,
Үзебезчә яшәп дигәндә,
Илһамланып, сөенеп йөргәндә
Кинәт купты «давыл», хыялларга
Якынаеп кына килгәндә.
Безнекеләр һәрчак шулай инде:
Вакыт рөхсәт иткән бар нәрсәне
Эшләп өлгерәсе урында,
Милләт язмышына зыян салып,
Бер-беренә каршы «яу» күтәрә,
Ни буласын онытып кырында.
Җиңдекме соң? Ярым-йорты калдык,
Өметләрне илтеп суга салдык.
Терсәк якын, әмма буй җитми.
Шактый еллар буштан юкны алдык,
Нидер раслый-раслый хәлдән тайдык,
Хәзер инде үкенеп уй бетми.
Тел кысылып, рух та кими төште
(Юкса ничә тапкыр авыз пеште)
Милли мәктәп, милли бакчаларны
Фәрман биреп япкан бер мәлдә
Кара мөһер сугып меңнәргә.
Болай булыр диеп кем уйлаган
Мөстәкыйльлек алган көннәрдә.
Нинди гарьлек: нигә бу чикләүләр,
Баш күтәрә тыю һәм көчләүләр?
Кайда безнең гаярь илчеләр?
Кылган гамәлләрне акларлык та,
Яуланганны хәтта сакларлык та
Калмадымы әллә көч-егәр?
Бетте хөрлек, телне үзебез сөрдек,
Халкым тырышып тапкан бик күп байлык
Күчеп бара әллә кемнәргә.
Кабат тояр өчен горурлыкны,
Горурлыктан туган хозурлыкны,
Юлы булса, кире китәр идем
Мөстәкыйльлек алган көннәргә.