дзень памяці
а чаму ж сёння ніхто не аплаквае вас беларусы
хіба вашыя дзеці не ўздымаліся дымам
над неўзаранымі палеткамі
хіба вашыя вочы не былі сухімі
бо не маглі болей плакаць
хіба вы не баяліся ўдзень немцаў
уночы партызанаў
раніцай венграў
увечары латышоў
а кожны сябар у любую хвіліну мог стаць ворагам
чаму ніхто не аплаквае гэты суцэльны страх
хто прыйшоў хто сышоў
хто застаўся хто згінуў
не ведаю
ведаю што
дзве знаёмыя мне жанчыны сустракалі вайну
з немаўлятамі на руках
дзеля каго ўсе гэтыя парады
хіба гэта вашыя танкі
хіба гэта вашая зброя
хіба гэта вашыя сцягі
хіба гэта вашыя перадавыя
у маіх бабуляў была іншая перамога
немаўляты засталіся жывыя
чаму ж сёння ніхто не аплаквае вас беларусы
«калі Вы стаіце насупраць мяне такі рэальны»
калі Вы стаіце насупраць мяне такі рэальны такі сапраўдны і даверліва гаворыце пра наступныя цяжкія але ўдарныя пяць гадоў хіба я магу Вас пакрыўдзіць
хіба я магу сказаць што я не старшыня ніякай камісіі і нават ніколі не кідала за Вас белы шар
але маё маленькае змаганне за родныя літары мае куды большы сэнс чым усё Вашае змаганне за ўладу
бо ў гісторыі якая не мае ўмоўнага ладу але якую імкнуцца перапісаць зноў і зноў нішто не апраўдвае прабітых галоў
а сумленне пакуль яшчэ ніхто не адмяняў
«Жанчыны без вачэй і без голасу»
Жанчыны без вачэй і без голасу
разыходзяцца па інстанцыях
запаўняюць праўладныя калідоры
і прылеглыя тэрыторыі
забываюцца на ўласныя думкі
і не маюць уласнай гісторыі
Нашто яна ім?
Кожную раніцу па-над плошчамі
уздымаецца шэры дымок
прэзідэнты бягуць на працу
варыцца кава
Колькі вас
без вачэй і без голасу
ўціснутых у шэрыя сцены?
Пакаленне змяняецца пакаленнем.
Таму што сістэма шукае людзей сістэмы
таму што сістэма стварае людзей сістэмы
___________________________________________
Жанчыны без вачэй і без голасу
разыходзяцца па інстанцыях
запаўняюць праўладныя калідоры
і прылеглыя тэрыторыі
забываюцца на ўласныя думкі
адмаўляюцца ад уласнай гісторыі
«нешта зламалася»
нешта зламалася
такі bello y malo comoSatánдобра пастаўленым голасам спрабуе выказаць чужую волю наконт таго што робіць каштоўнасці адноснымі кампрамісы апраўданымі а ўсмешкі шчырымі а таксама пра перавагу таварна грашовых падыходаў да ўсякага роду стасункаў але гэтая воля ўжо непадуладная ніякім рацыянальным катэгорыям
не думай што ты толькі назіральнік твае вочы злучаюцца з гэтай прасторай у мностве атамаў губляецца тваё цела і хтосьці спяшаецца туды дзе можна яшчэ паспець засведчыць момант твайго распаду
нешта зламалася
на плошчу дзе енчаць валацужкі далятае пах гуакамоле
астурыяс адпачывае
развітанне з Еўропай
мост над Нямігай
між адной амбасадай і другой
на якім мінакоў амаль не бывае
дыханне паўночнага ветру гайдае
і то падымае то апускае
на спіны тралейбусаў
магчыма некалькі стагоддзяў таму
я б апынулася сярод плыні
і размахваючы рукамі
маліла аб ратаванні
а цяпер тут няма вады
толькі падае снег
толькі мост дрыжыць
па-над плынню машын
і змагаецца
з бесперапынным хістаннем
я імкнуся на ім утрымацца
не зваліцца і не разбіць галаву
бо тут і цяпер
я на гэтым уздыбленым мосце
жыву
а жоўтыя зорачкі
сплываюць у бок Раманаўскай Слабады
за невядома які далягляд
сіні фон вечаровага неба ізноў пусты
і невядома
ці будзе нехта чакаць іх назад