А вось гэта што? Гэта пес
Ці-ік! гарлаем на ўвесь клас, і Капіталіна Іванаўна, ляпнуўшы ўказкай па стале, штораз заўважае: Каролік! Навошта так гучна? Я не глухая. Пенсіянерка згадвае звычайна толькі мяне, нібыта толькі я адзін і крычу.
Сёння сяджу ціха, маракуючы, якім чынам героі Жуля Верна маглі б прабіць тоўшчу антарктычнага лёду.
Усё ж такі цікава б было сустрэцца з Жулем Вернам. Зайшлі б з ім у Мішкаву кватэру, уключылі тэлевізар. Вось бы падзівіўся стары. У Мішкі класны тэлевізар: «Тэмп-6». Мы з братам таксама марым набыць такі.
Суседка Галка тыцкае мяне локцем, і я трасу галавой.
Каролік! Ты што там, заснуў? Ану паўтары: хто апыляльнік канюшыны?
Чмялі, падказвае Галка Патрыкеева, і я з неахвотаю прамаўляю: Ну, чмялі
А чаму менавіта яны?
Галка штосьці шапоча, але батанічка папераджальна стукае ўказкай па стале, і суседка змаўкае.
І аб чым ты ўвесь час марыш? выдыхае Капіталіна Іванаўна, і Мішка Зыль гукае ад задняй парты:
Марыць даляцець да цэнтра Зямлі і вылецець у Амерыцы наперад нагамі!
У класе смяюцца.
Гляджу праз плячук на сябра: той з вінаватым выглядам тузае плечукамі, маўляў, а што я такога сказаў? Ёсць у Мішкі такая паганая звычка пацвельваць сяброў.
Так, а цяпер адгарніце падручнікі на 45-й старонцы, пажвавелым голасам прамаўляе Капіталіна Іванаўна, але гучыць званок, і мы падхопліваемся на ногі.
Наступны ўрок геаграфія. Хоць я і не дзяжурны, але іду ў настаўніцкую, прачыняю дзверы і адшукваю вачыма геаграфічку Ксенію Спірыдонаўну. Тая, стаўшы рукі ў бокі, штосьці распавядае дырэктарцы.
Я ёй, Наталля Леанідаўна, кажу: як табе не сорамна, васьмікласніцы, так фарбавацца. А яна рукі вось так у бокі, узяла і скрозь зубы адказвае: а для чаго тады макіяж прыдумалі? Што яшчэ за макіяж? Я і слова такога не ведаю
Кашляю ў далонь, і Ксенія Спірыдонаўна, азірнуўшыся, паказвае рукой на парэпаны шыфаньер.
Вазьмі, Каролік, фізічную мапу СССР. Вунь яна, у трубку скручаная. І схему артэзіянскага калодзежа.
А глобус браць? пытаюся я.
Вазьмі, прамаўляе, не гледзячы на мяне, дырэктарка Наталля Леанідаўна. Ёй відавочна карціць пачуць, што было далей.
З глобусам у руках і з фізічнай мапай пад пахай выходжу ў калідор і сутыкаюся з Мішкам Зылём.
Чаго гэты ты ўсхапіўся? Сёння ж я дзяжуру, Мішка вінавата адводзіць вочы.
Не, нездарма цябе кампазітарам Падкавыравым завуць, я даю Мішку несці фізічную мапу і, пазіраючы на глобус, прыкідваю дзе можа выйсці шахта, калі яе пачаць капаць у нашых мясцінах.
А што я такога сказаў? Мішка бяжыць поруч, спрабуючы зазірнуць мне ў вочы. Ты ж сапраўды марыш патрапіць у цэнтр Зямлі.
Я не мару, а даследую праблему, папраўляю сябра: гэты мудрагелісты выраз я пачуў аднойчы з вуснаў Мішкавага бацькі, і ён мне вельмі спадабаўся.
У класе стаўлю глобус на стол і, прыціснуўшы палец да цэнтра Еўропы, пераконваюся, што другі канец шахты губляецца ў бязмежных акіянскіх прасторах. А вось праз полюсы ніякай шахты і капаць не трэба. Зямная куля працятая там бліскучым стрыжнем.
Вакол мяне збіраецца купка аднакласнікаў.
Чаго, Лёня, глобус торгаеш? пытаецца Пецька Мацапура. Пецьку я недалюбліваю, бо той задавака і хлус.
Вывучае праблему падарожжа да цэнтра Зямлі, тлумачыць Мішка Зыль, але ўжо голасам спакойным і разважлівым.
Як гэта? Пецька дробна міргае вачыма.
А вось так Пракопваем праз цэнтр Зямлі шахту
Чым, рыдлёўкай? перабівае мяне Мацапура, і я не ведаю, як адказаць задаваку.
Мы разглядаем не практычны, а тэарэтычны бок праблемы, прыходзіць на выручку Мішка. Слоў такіх Мішка, вядома, нахапаўся ад бацькі. Ты вось, Мацапура, адкажы Калі скочыць у такую шахту ці вылеціш на другім канцы?
Вылеціш, без вагання адказвае Мацапура, і не проста так, а наперад нагамі.
Вось гэта нумар! захоплена выдыхае другагоднік Васька Хвошч. Скочыў у трубу і адразу ў Амерыцы!
Слухайце сюды, кажа Мішка Зыль і малюе крэйдай на дошцы вялікае кола. Вось гэта Зямля, вось тут Мішка перацінае кола пункцірнай лініяй, мы прабіваем шахту і скочым у яе наперад нагамі. Дык вось, мы да Амерыкі не даляцім. Будзем лётаць туды-сюды, пакуль не захраснем у цэнтры Зямлі. Сябрук, няйначай, паўтарае тое, што дачуўся ад бацькі, выкладчыка транспартнага тэхнікума.
Я таксама хапаю крэйду.