Smakuje w powietrzu rękami i wargami mlaska.
Sajetan, przysuwając się groźnie chrząka; foksterier rzuca się ku nim: Hmr, hmr, hmr...
Księżna. Teruś! Fuj!
Zawala się ściana z okienkiem; wywala się zgniły pień; nagłe ociemnienie widoku w głębi, tylko dalekie błyskają światełka i słabo rozbłyska lampa u sufitu. Spod zasłony wychodzi Scurvy w czerwonym huzarskim uniformie á la Lassalle[40]. Za nim wpadają w czerwonych trykotach, złoto szamerowanych, Dziarscy Chłopcy z synem Sajetana, Józiem, na czele.
Scurvy. Oto Dziarscy Chłopcy oto Józek Tempe, syn obecnego tu Sajetana. Teraz nastąpi tak zwana skrócona scenka reprezentacyjna my nie mamy czasu na długie procesy, że tak powiem, naturalne. Brać ich wszystkich, co do jednego! Tu jest gniazdo najohydniejszej, przeciwelitycznej rewolucji świata, chcącej sparaliżować wszelkie poczynania od góry tu rodzi się ona z pomocą perwersji nienasyconej samicy, renegatki jej własnej klasy, a ostatecznym celem jej babomatriarchat ku pohańbieniu męskiej, jędrnej siły społeczeństwo jest kobietą musi mieć samca, który je gwałci otchłanne myśli nieprawda?
Sajetan. Wstydź się pan to potworna bzdura.
Scurvy. Milczeć, Sajetanie, milczeć, na Boga! Jesteście prezesem tajnego związku cofaczy kultury; my to zrobimy nie tracąc wysokości; tu twój syn ma głos, stary głupcze po prostu nie będę klął. Zostałem przez telefon ministrem sprawiedliwości i wielości rzeczywistości[41], tej Chwistkowej. Wszystkich do więzienia za zgodą moją, w imię obrony elity umysłów najtęższych!
Sajetan (z rozpaczą). Raczej kilku brzuchów co rozroślejszych i maniaków niewolników władzy pieniądza jako takiego als solches