Ο Τρέβορ δε μπορούσε να μη χαμογελάσει. Ώστε η Ένβι τον ήθελε στην όλη κατάσταση...ήθελε να τον κρατήσει κοντά. Δεν την αδικούσε. Ο Ντέβον δεν την προστάτευε και πολύ, δεν ένιωθε ασφαλής μαζί του. Γνωρίζοντας ότι τον χρειαζόταν, έκανε το θυμό του να ξεθωριάζει σιγά σιγά.
'Έτσι κι αλλιώς θα πηγαίναμε.' Κοίταξε προς το μέρος του Ζάκαρι ο οποίος έγνεψε σύμφωνος. Χαμογέλασε ξανά μόλις σκέφτηκε ότι θα ξαναέβλεπε την Ένβι σε μερικές ώρες. 'Μάλλον ήρθε η ώρα να σου πούμε τι συμβαίνει.'
Κατά βάθος δε του άρεσε καθόλου που χρησιμοποιούσε τη θέση του για να έρθει ξανά κοντά με την Ένβι. Επίσης γνώριζε καλά το πως θα φαινόταν σε όλους αυτό. Ο Ντέβον θα σκεφτόταν πως χρησιμοποιούσε την Ένβι για άλλη μια φορά αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Από την άλλη, τώρα χρησιμοποιούσε τον αδελφό της για είναι κοντά σε εκείνη και έκανε και τη δουλειά του ταυτόχρονα. Ο Ντέβον έπρεπε απλώς να καταλάβει και να μάθει πως όλα ήταν δίκαια στην αγάπη και στον πόλεμο...και ο καλύτερος αλλαζόμορφος ας νικούσε.
'Είμαι όλος αυτιά,' μουρμούρισε ο Τσαντ και σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο στήθος του για να κάνει τον Τρέβορ να τον προσέξει και να του δώσει προσοχή. Δεν είχε σκεφτεί τον εαυτό του ποτέ ως κάποιον που είχε μεταφυσικό χάρισμα, αλλά εκείνη τη στιγμή μπορούσε άνετα να διαβάσει τις σκέψεις του Τρέβορ.
'Δε ξέρουμε πολλά για το δαίμονα, μόνο πως είναι παγιδευμένος μερικούς αιώνες εδώ. Η ύπαρξη του προηγείται χρονολογικά από όσα έχουμε καταχωρημένα στο σύστημα, αλλά ακόμη ψάχνουμε για στοιχεία,' άρχισε ο Ζάκαρι να λέει ελπίζοντας πως θα συνεχίσει ο Τρέβορ.
'Ώστε γνωρίζατε πως ένας δαίμονας ήταν φυλακισμένος κάτω από το νεκροταφείο για ποιος ξέρει πόσο καιρό και δεν κάνατε τίποτα γι’ αυτό; Απαίτησε να μάθει ο Τσαντ.
Ο Τρέβορ ανασήκωσε το φρύδι του και τον κοίταξε, ΄τι περίμενες δηλαδή να κάνουμε γι’ αυτό; Να τον αφήσουμε ελεύθερο; Ήταν παγιδευμένος εδώ και δεν γνωρίζαμε καν πως στο διάολο ένας έκπτωτος και ένας βρικόλακας μπόρεσαν να σπάσουν το ξόρκι που τον κρατούσε.'
'Έκπτωτος;' Ρώτησε ο Τσαντ. 'Εννοείς ένας από τους αγγέλους που μου ανέφερε η Ένβι;'
Ο Ζάκαρι έγνεψε καταφατικά, 'Ναι, γνωρίζουμε γι' αυτούς εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ξέρουμε ότι υπάρχουν κι άλλοι αλλά δε μπορούμε να τους βρούμε πουθενά και προφανώς οι δυο που ζουν στην πόλη δεν γνώριζαν την ύπαρξη ο ένας του άλλου, καθώς ήταν φυλακισμένοι μέσα στην σπηλιά, μέχρι που ο ένας κατέβηκε εκεί.'
'Επίσης γνωρίζουμε κάποιον που ξέρει πως να τα βγάλει πέρα με τους δαίμονες,' προσφέρθηκε ο Τρέβορ. 'Με λίγη τύχη, θα βρει άκρη μόλις την καλέσουμε να έρθει.'
'Δεν είναι αργά για να κάνεις πίσω,' είπε ο Ζάκαρι στον Τσαντ. 'Πες μας απλώς ότι δε θέλεις να πάρεις μέρος και θα σβήσουμε από τη μνήμη σου όσα συνέβησαν ως τώρα.'
Ο Τσαντ συνοφρυώθηκε και άρχισε να σερβίρει τον καφέ και στους τρεις τους. Είχε γίνει αστυνομικός γιατί ήθελε να κάνει τη διαφορά. Πολλές φορές όμως, ένιωθε πως δεν έκανε αρκετά. Υπήρχε πάντα ακόμη ένας έμπορος ναρκωτικών, ακόμη ένας φόνος, ακόμη μια παραβίαση...καμιά φορά σκεφτόταν πως δεν άξιζε τον κόπο όλο αυτό. Αλλά αυτό που έκαναν ο Τρέβορ και ο Ζάκαρι θα έκανε τη διαφορά, αυτό που πάντα ήθελε ο Τσαντ να επιτύχει.
Πίνοντας μια μεγάλη γουλιά από τον καφέ του, έβαλε το φλυτζάνι του στο τραπέζι και έγνεψε μια φορά. 'Είμαι μέσα.'
*****
Η Αντζέλικα αποφάσισε πως τα τηλέφωνα ήταν χειρότερα από τους δαίμονες όταν το δικό της άρχισε να χτυπά στις τρεις το πρωί. Βλέποντας ποιος την καλούσε, έσμιξε τα μάτια της θυμωμένη και άρπαξε το τηλέφωνο. Το άνοιξε, έσπρωξε τα σκούρα μαλλιά της πίσω και το έβαλε στο αυτί της.
'Αν δεν έχει έρθει η καταστροφή του κόσμου, αν δεν έχουν γίνει κόκκινες οι θάλασσες, αν δεν έχουν επιστρέψει οι επτά πληγές του Φαραώ, ή αν δεν είσαι ετοιμοθάνατος, καλύτερα να έχεις μια πολύ καλή εξήγηση για να με παίρνεις και να με ξυπνάς τέτοια ώρα,' μούγκρισε.
'Ωωω, έλα Μπου μου...είναι αυτός τρόπος να μιλάς στον Ζακούλη σου;'
Η Αντζέλικα του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα και ξάπλωσε πίσω στο μαξιλάρι της. Μόλις είχε αποκοιμηθεί, όταν το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Χωρίς να το κοιτάξει το έβαλε στο αυτί της και μίλησε πάλι.
'Θα σε πιάσω, Ζάκαρι,' μουρμούρισε. Και εσένα και το σκυλάκι σου.'
'Τι λες τώρα, μου έρχονται αναμνήσεις από τον Μάγο του Οζ,'είπε ο Ζάκαρι και η Αντζέλικα χαμογέλασε με τον τρόπο που της απάντησε, χαρούμενη που δεν μπορούσε να την δει.
'Τι θέλεις; Ανακάθισε στο κρεββάτι, σπρώχνοντας τα μαλλιά της από το πρόσωπο της.
'Έχουμε ένα σίχαμα ειδικά για σένα, που λέγεται Μίζερι,' είπε ο Ζάκαρι.
Η Αντζέλικα πήδηξε από το κρεββάτι και άναψε το φως. 'Πόσο μεγάλο;'
'Δεν είμαι σίγουρος αλλά εκτιμώ πάνω κάτω επίπεδο επτά.' Χαμογέλασε γνωρίζοντας πως αυτό θα της τραβούσε την προσοχή...και λάτρευε να τραβάει την προσοχή της Αντζέλικα.
Η Αντζέλικα πήγε στο καθιστικό και άνοιξε τον φορητό υπολογιστή της. Πληκτρολόγησε μερικές λέξεις και συνοφρυώθηκε.
'Επίπεδο επτά; Είσαι σίγουρος;' Ρώτησε. Οτιδήποτε πάνω από επίπεδο πέντε ήταν πολύ επικίνδυνο και φοβερά σπάνιο.
'Είναι μια πρώτη εκτίμηση,' απάντησε ο Ζάκαρι. 'Μπόρεσε να παγιδέψει έναν από τους δυο έκπτωτους που ακολουθούσαμε και από ότι φαίνεται ακόμη ένας έκπτωτος ήταν εκεί μαζί του εδώ και καιρό. Εφόσον αυτοί θεωρούνται επίπεδο επτά τότε φαντάζομαι πως οτιδήποτε τόσο δυνατό ώστε να τους παγιδέψει είναι τουλάχιστον ισάξιο.'
Η Αντζέλικα έψαχνε στη βάση δεδομένων της. Τα περισσότερα από τα στοιχεία που είχε στη διάθεση της είχαν παρθεί παράνομα από τα θησαυροφυλάκια του Βατικανού, αλλά κανείς δεν έφερνε αντίρρηση στα αποτελέσματα της. Το γεγονός ότι ένας δαίμονας επιπέδου επτά μπορεί να υπάρχει στο Λος Άντζελες ήταν αρκετό για να ξυπνήσει όχι μόνο εκείνη αλλά και όλη την ομάδα των ερευνητών.
Κάθε δαίμονας ήταν τοποθετημένος σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα, με δέκα τον ίδιο τον Διάβολο. Δεν ήθελε καθόλου να έρθει αντιμέτωπη με κάποιον που είχε αρκετή μαγεία για να διώξει έναν δαίμονα επιπέδου επτά...χρειαζόταν τον κεραυνό του Θεού για να το καταφέρει.
'Δε βρίσκω τίποτα να αναφέρει δαίμονα που λέγεται Μίζερι στο Λος Άντζελες και στην ευρύτερη περιοχή,' είπε μετά από μερικά λεπτά. 'Άφησε με να τσεκάρω και τον εξωτερικό σκληρό δίσκο που έχω και να ρίξω μια ματιά σε όλους τους φακέλους.'
Άκουσε τον Ζάκαρι να μιλάει σε κάποιον στο βάθος και κατάλαβε πως ήταν ο Τρέβορ, μέχρι που άκουσε ακόμη μια φωνή από μέσα.
'Σε ποιον μιλάς;' Ρώτησε με περιέργεια.
'Το καινούριο μέλος της ομάδας μας, τον Τσαντ,' απάντησε ο Ζάκαρι. 'Είναι τοπικός μπάτσος που ξέρει λίγα παραπάνω από όσα θα έπρεπε, οπότε τον βάλαμε στην ομάδα για να προστατέψει τη μάζα, και λέγοντας μάζα εννοώ τους άλλους ηλίθιους με τους οποίους δουλεύει.'
Η Αντζέλικα γέλασε, 'Είναι μάλλον χειρότερα εκεί έξω.'
'Όχι και τόσο,' είπε ο Ζάκαρι.
'Εντάξει,' είπε η Αντζέλικα. 'Τα έχω όλα μπροστά μου, να ρίξω μια ματιά και να δω τι γίνεται και τι θα βρω.'
'Εννοείς δηλαδή πως δε γνωρίζεις;' Ο Ζάκαρι ρώτησε έκπληκτος.
Η Αντζέλικα αναστέναξε, 'Ξέρεις πως είμαι. Ξεχνάω ακόμη και το κεφάλι μου, καλά που είναι καρφωμένο πάνω μου. Δεν είχα την ευκαιρία να ερευνήσω όλα αυτά τα στοιχεία.'
'Ναι, όντως τα κατέβασες από το δίκτυο βιαστικά.' Είπε ο Ζάκαρι και αναστέναξε. 'Καλές στιγμές, καλές στιγμές.'
Η Αντζέλικα συνέδεσε τον σκληρό δίσκο, πληκτρολόγησε μια λέξη και πάτησε το κουμπί για να αρχίσει η αναζήτηση.
'Φαντάζομαι πως δε συμπεριφέρεσαι σαν καλό παιδί.' 'Ρώτησε η Αντζέλικα ακουμπώντας πίσω στον καναπέ της καθώς ο υπολογιστής φόρτωνε.
'Φυσικά και όχι,' γέλασε ο Ζάκαρι. 'Μπορείς να με πάρεις παντού μαζί σου, θυμάσαι;'
Η Αντζέλικα έκανε ένα μορφασμό καθώς θυμήθηκε πριν από μερικούς μήνες όταν είχαν πάει σε μια δεξίωση κυνηγώντας έναν τετράχρονο λυκάνθρωπο που είχε χαθεί και δεν ήταν πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Μέχρι το τέλος της νύχτας, ο Ζάκαρι είχε χάσει το παντελόνι του γιατί ο λυκάνθρωπος είχε αλλάξει μορφή όταν ένα παιδάκι άρχισε να τσιρίζει και το έκανε κομματάκια.