‘Vertel eens,’ zei Gina. ‘Wat vind je van Wilfordshire?’
‘Ik ben hier eerder geweest,’ legde Lacey uit. ‘Ik ben hier als kind op vakantie geweest. Ik vond het toen geweldig en wilde weten of het een tweede keer net zo magisch zou aanvoelen.’
‘En?’
Lacey dacht aan Tom. Aan de winkel. Aan Crag Cottage. Aan alle herinneringen aan haar vader, die twintig jaar onaangeraakt waren gebleven en nu als stof weer waren opgewaaid. Een glimlach krulde haar mondhoeken omhoog. ‘Absoluut.’
‘En hoe ben je in Crag Cottage terechtgekomen?’ vroeg Gina.
Lacey stond op het punt het verhaal van haar toevallige ontmoeting met Ivan in The Coach House uit te leggen, maar de fluitketel begon luid te borrelen en haar stem werd overstemd. Gina hield een vinger omhoog op een manier van ‘hou die gedachte vast’ en liep toen naar de ketel. Boudicca draaide rondjes om haar benen terwijl ze bezig was.
Gina goot stomend water in de mokken. ‘Melk?’ vroeg ze, en ze keek met beslagen brillenglazen over haar schouder.
Lacey herinnerde zich dat Tom haar een kleine kannetje melk had gegeven. ‘Graag.’
‘Suiker?’
‘Als dat is hoe je het zou moeten drinken.’