ÎναÏÏÎναξε καθÏÏ Ïον κοίÏαζε να ÏÎ¿Ï ÏÏÏνει Ïον ÏοÏÏ ÏÎ·Ï ÎºÎ¿ÏÎÎ»Î±Ï Î±Î»Î»Î¬ ÏÏ Î½ÎµÎ¹Î´Î·ÏοÏοίηÏε ÏÏι δεν ÎνιÏθε καθÏÎ»Î¿Ï Î¶Î®Î»Î¹Î±. Îν ήÏαν ÏÏαγμαÏικά εÏÏÏÎµÏ Î¼Îνη μαζί ÏÎ¿Ï Î´Îµ θα είÏε ÏÏελαθεί Ïε Î±Ï Ïήν Ïη θÎα; ÎνÏιθÎÏÏÏ, ÎνιÏθε μÏνο ÏληγÏμÎνη και ÏÏανÏιÏμÎνη για Ïο ÏÎμα ÏÎ¿Ï , ÏÏι ήθελε μÏνο εκείνη.
ΠΤζÎιÏον καθÏÏαν Ïε Îνα ÏκαμÏÏ ÏÏο μÏαÏ, κονÏά ÏÏην ÏÏÏÏα, και ÏαÏÎ±ÎºÎ¿Î»Î¿Ï Î¸Î¿ÏÏε Ïην Îνβι αÏÏ Ïην ÏÏα ÏÎ¿Ï ÎµÎ¯Ïε μÏει μÎÏα. ÎξεÏε ÏÏι θα ÎÏθει και δεν είÏε εκÏλαγεί ÏÎ¿Ï Ïη ÏÏ Î½ÏÎ´ÎµÏ Îµ ο ΤÏανÏ. ÎÏÎ¿Ï ÏÎ·Ï ÎδÏÏε λίγα λεÏÏά να εγκλιμαÏιÏÏεί και να διεÏÎµÏ Î½Î®Ïει Ïο ÏÏÏο μÏÏÏαÏε με ικανοÏοίηÏη ÏÏαν διÎκÏινε Ïην ÎνÏαÏη ÏÏÎ¿Ï Ï ÏÎ¼Î¿Ï Ï ÏÎ·Ï ÎºÎ±Î¹ καÏάλαβε ÏÏι είÏε ενÏοÏίÏει Ïο Ïίλο ÏηÏ, ÏÎ¿Ï ÎµÏÎ¹Î´ÎµÎ¯ÎºÎ½Ï Îµ Ïα ÏοÏÎµÏ Ïικά ÏÎ¿Ï ÏÏοÏÏνÏα ÏÏην ÏίÏÏα.
ÎÎ´Ï ÎºÎ±Î¹ δÏο Î¼Î®Î½ÎµÏ ÏÏοÏÏαθοÏÏε να κÏÏÏει Ïη ζήλια ÏÎ¿Ï ÎºÎ±Î¹ δεν ήθελε, Ïε καμία ÏεÏίÏÏÏÏη, να ÏληγÏθεί, αλλά αν Î±Ï ÏÏ Î®Ïαν αναγκαίο για να αÏομακÏÏ Î½Î¸ÎµÎ¯ αÏÏ Ïον ΤÏÎβοÏ, ÏÏÏε ήÏαν για Ïο ÎºÎ±Î»Ï ÏηÏ.
ΠΤζÎιÏον ÏαμογÎλαÏε και γÏÏιÏε Ïάλι ÏÏην ÎαÏ, Ïην ÏμοÏÏη μÏαÏγοÏμαν ÏÎ¿Ï Î¼Î¹Î»Î¿ÏÏε. «ΣÏο είÏα ÏÏι θα εÏÏÏνÏÎ¿Ï Ïαν.», είÏε και με Ïο βλÎμμα ÏÎ¿Ï ÏÎ·Ï Îδειξε Ïην Îνβι και Ïον ΤÏανÏ.
ΠΤÏÎÎ²Î¿Ï Î²ÏιÏκÏÏαν εκεί ÏÎ¬Î½Ï Î±ÏÏ Î¼Î¯Î± ÏÏα αλλά αÏÎ¿Ï ÎµÎ¯Ïε δει Ïην ÏÏοδοÏία ÏÎ¿Ï Î¤Î¶ÎιÏον ÏÏÎ¿Ï Ïην Îνβι δεν είÏε καμία ÏÏεξη να ανακαÏÎµÏ Ïεί με Ïο ÏλήθοÏ. ÎίÏε ÏαÏαμείνει ÏÏο μÏÎ±Ï ÎºÎ±Î¹ είÏε ξεκινήÏει να ÎºÎ¿Ï Î²ÎµÎ½Ïιάζει με Ïην ÎαÏ. Î¤Î·Ï ÎµÎ¯Ïε μιλήÏει ακÏμα και για Ïον άÏιÏÏο Ïίλο ÏÎ·Ï Îνβι.
«ÎÏ ÏÏÏ ÎµÎ¯Î½Î±Î¹ λοιÏÏν ο καλÏÏεÏÏÏ ÏÎ¿Ï ÏÎ¯Î»Î¿Ï ÎºÎ±Î¹ η αδεÏÏή ÏÎ¿Ï ;» Î ÎÎ±Ï ÎºÎ¿Î¯Ïαξε Ïο Î¶ÎµÏ Î³Î¬Ïι αλλά Ïο ενδιαÏÎÏον ÏÎ·Ï ÏεÏιοÏιζÏÏαν ÎºÏ ÏίÏÏ ÏÏον αÏÏÏ Î½Î¿Î¼Î¹ÎºÏ. Îν ο ΤζÎιÏον δεν ÏÎ·Ï Ïο Îλεγε, η ÎÎ±Ï Î´Îµ θα μάθαινε ÏοÏÎ ÏÏι ο ΤÏÎ±Î½Ï Î®Ïαν αÏÏÏ Î½Î¿Î¼Î¹ÎºÏÏ. ÎÏαν ÏÎ¿Î»Ï ÏÏαίοÏ, ÏÎ·Ï Î¬ÏεÏε ÏάÏα ÏολÏ.