- Кока! Ко-о-о-ка! - пахвалiлi Чы-Лiна куры.
Так i зрабiлi. Паставiлi варту, сабралi войска. Ластавачкi павiнны быць на варце i падаваць умоўны знак, калi будзе якая небяспека.
- Рэпетыцыю! Рэпетыцыю! - закрычала ластавачка.
Папрабавалi зрабiць рэпетыцыю. Калi сход скончыўся i ўсе разышлiся па сваiх справах, вартаўнiк-ластавачка крыкнула з-пад лесу:
- Цу-пу-цуф! Цу-пу-цуф!
У адзiн момант другiя ластавачкi перадалi гэты крык па ўсiм двары, а птушкi зараз жа падрыхтавалiся да абароны.
- Шыкарна! Шыкарна! - казала сарока.
I вось калi назаўтра сапраўды вылецеў з лесу ястраб, то не паспеў ён праляцець i паўдарогi да двара, як яго спаткала моцнае птушынае войска. Адна варона так дзюбанула нягоднiка, што аж пер'е пасыпалася, i ён больш нiколi не паказваў сюды носа.
I стала спакойна, вольна жыць цяпер птушкам. А дрозд спяваў:
- Сiла ў калектыве! Сiла ў калектыве!