Музыкаў прыходзiла шмат - хто пайграць, хто паслухаць, а хто i папiць гарбаты. На адной з рэпетыцый адбылася сварка. Спявачка не пагадзiлася з партыяй, што прапаноўвала вiяланчэлiстка. А тая, не - каб саступiць, пачала ўпiрацца i настойваць на сваiм варыянце. На бок вiяланчэлiсткi стала яшчэ i скрыпачка. Тады Спявачка папрасiла iх пайсцi з кватэры. Калi вiяланчэлiстка са скрыпачкай сыходзiлi, дык нагадалi ўсiм, што ў Спявачкi слабы голас. I яшчэ запэўнiлi, што больш рэпецiраваць i запiсвацца на радыё ў такой падвязцы яны не будуць. Спявачка таксама нагаварыла шмат рознага на музыкантак, пакуль тыя чакалi лiфта.
Музычны крытык, якi тым часам пiў гарбату, вырашыў суцешыць пакрыўджаную. Ён дастаў з валiзкi дый паставiў на стол бутэльку вiна. Спявачка i крытык выпiлi партвейн. Яна супакоiлася, а ён узбудзiўся, бо захацеў перайсцi ад тэарэтычнага суцяшэння да практычнага. Крытык пагладзiў сваё зарослае рыжай шчэццю падбароддзе i сказаў:
- У цябе выдатны густ.
- У мяне слабы i не пастаўлены голас, - сумна вымавiла Спявачка.
- У цябе выбiтная пастава i доўгiя ногi, ты цудоўна выглядаеш на сцэне.
- А ў жыццi я выглядаю блага? - iранiчна пацiкавiлася яна.
- Калi ты побач, дык ногi мне падабаюцца ўдвая больш, чым на сцэне...
- А што табе падабаецца ў маiх нагах? - Спявачка пасунула спаднiцу i агалiла каленi.
Крытык укленчыў каля спяваччынага крэсла i зашаптаў:
- Мне падабаецца ўсё, што вышэй калень.
- Табе падабаюцца сцёгны? - удакладнiла жанчына.
- Сцёгны i... - крытык пацалаваў спяваччына сцягно каля самага краю ўзнятае спаднiцы.
- Якi ты колкi! Чаму ты не пагалiўся?
Крытыкавы вушы пачырванелi, i ён пачаў апраўдвацца:
- У iнтэрнаце другi дзень няма гарачай вады.
Раптам застракатаў дзвярны званок. Спявачка абсунула спаднiцу i пабегла адчыняць. Крытык падняўся з калень i сеў за стол. Ягоны няголены твар азмрочвала расчараванне. У кватэру ўляцела запыханая круглавокая жанчына менеджэр Спявачкi.
- Ты прагнала скрыпачку i вiяланчэлiстку?! Яны патэлефанавалi i заявiлi, што не будуць выступаць з табой. Я месяц шукала iх, а ты парэпецiравала тыдзень i прагнала. Нават са мной не параiлася. Дзе я новых знайду? - прагаварыла менеджэр на адным дыханнi.
- Яны ўпартыя, тупыя i няздатныя да iмправiзацыi, - упэўнена баранiлася Спявачка.
- У цябе ўсе тупыя i няздатныя нi на што. Але я табе дарую...
- Што ты даруеш? Хiба я нешта кепскае зрабiла?
- Праз тыдзень запiс, дзе мы возьмем музыкаў?
- Ты прынесла выпiць? - уклiнiўся ў спрэчку музычны крытык.
- Як ты здагадаўся? - здзiвiлася менеджэр.
- Убачыў у тваiх круглых вачах, - крытык падышоў да менеджэра, запусцiў руку ў яе валiзку i дастаў пляшку гарэлкi, не раўнуючы, як чараўнiк дастае труса з цылiндра.
- Рыльца тырчала, - Спявачка сапсавала фокус.
Менеджэр, крытык i Спявачка пiлi да дзвюх гадзiн ночы. Бо як скончылася пiтво, дык крытык схадзiў на таксовы прыпынак i прынёс яшчэ. Нарэшце Спявачка сказала, што хоча пайсцi легчы. Музычны крытык шырока пазяхнуў i таксама выказаў жаданне паспаць. Менеджэр нiчога не казала, адно хiтнула галавою ў знак згоды. Леглi на канапе ўтраiх - менеджэр каля сцяны, крытык пасярэдзiне, а Спявачка ўладкавалася з краю.
- Не люблю мужчын, - гучна прашаптала менеджэр.
- I я не люблю, - азвалася Спявачка.
Музычны крытык хацеў быў сказаць, што i ён не любiць мужчын, але змаўчаў.
Спявачка выцягнула з-пад коўдры руку i пачала пяшчотна лашчыць валасы менеджэра. Крытык ляжаў нерухома i не ведаў, што казаць i што рабiць. Тым часам менеджэр прытулiлася да яго ўсiм целам, але толькi дзеля таго, каб зручней было лашчыць Спявачку.
- Можна палашчыць твой нос? - спыталася Спявачка ў менеджэра.
- Вядома. Табе падабаецца мой нос?
- I нос, i вочы, i спiна, i грудзi... Але я не магу дацягнуцца з-за гэтага крытыкана.