Гуннской нашэсце прывяло да значных перасоўванняў насельніцтва. Прыкладна ў адзін час з засяленнем Цюрк стэпавай частцы Паўднёва-Усходняй Еўропы, яе лесастэпавай частка паступова асвойвалі славяне, якія ўжо да 5 ст. выйшлі да сярэдняга Дняпра. Затым яны прасунуліся ў басейн ракі Дзясны, якая атрымала славянскае назва (Правая). Цікава, што асноўная частка буйных рэк на поўдні захавалі свае старыя, іранскія назвы. Так, Дон проста рака, Днепр тлумачыцца як глыбокая рака, Рось светлая рака, Прут рака і т. Д..
Галоўнымі ворагамі гунаў былі готы і іранцы, славяне ж калі не сталі саюзнікамі гунаў, то, ва ўсякім разе, змаглі выкарыстаць сітуацыю, якая склалася ў сваю карысць. Пасля войнаў з азіятамі ў лесастэпавай частцы мясцовае насельніцтва значна зменшылася. У лясах ж яно ніколі у ліку і не было. Пры гэтым славяне першапачаткова як жыхары лясоў прасоўваліся ўздоўж вялікіх рэк, якія служылі ў той час ці ледзь не адзінымі транспартнымі артэрыямі для лясных і лесастэпавых абласцей. Мясцовае насельніцтва (іранскае, балцкае, а затым і фінскае) даволі лёгка асіміляваць славянамі, як правіла, мірным шляхам.
Да 6 ст. Візантыйскія гістарыяграфіі амаль не згадваюць пра славян, але пазней інфармацыя пра іх пачынае расці. Гэта звязана, хутчэй за ўсё, з пачаткам актыўнай каланізацыі Балкан славянамі (яны ўшчыльную наблізіліся да візантыйскім межаў). Візантыйцы дзялілі славян на дзве групы. Заходнія славяне так і называліся як славяне (склавины, склавии). Да іх жа ставіліся і балканскія славяне. Але, акрамя таго, згадваліся анты, якія лічыліся асаблівай, хутчэй за ўсё ўсходняй, групай славян.
Мэтазгодна прывесці ўрывак з апісання славян 6 ст. візантыйцамі: Плямёны склавов і антаў аднолькавыя па ладзе жыцця, і па нораваў; свабодныя, яны ніякім чынам не схільныя ні стаць рабамі, ні падпарадкоўвацца, асабліва ва ўласнай зямлі. Яны шматлікія і цягавітыя, лёгка пераносяць і спёка, і сцюжу, і дождж, і галечу цела, і недахоп ежы. Да прыбываюць да іх замежнікам добрыя і дружалюбныя, пасылае іх з месца на месца, куды б там ні было патрэбна; так што, калі госцю па бестурботнасці які прыняў нанесены шкоду, супраць яго пачынае варожасць той, хто прывёў госця, уважаючы помста за яго святым абавязкам У іх мноства разнастайнага жывёлы і травы, складзеных у сцірты, асабліва проса і вікі жывуць яны сярод лясоў, азёр і цяжкапраходных балот, уладкоўваючы шмат, з розных бакоў, выхадаў з свайго жылля Ведучы разбойны жыццё, яны любяць здзяйсняць напады на сваіх ворагаў у месцах лясістых, вузкіх і абрывістых. З выгадай для сябе карыстаюцца засадамі, раптоўнымі нападамі і хітрасцямі Яны больш вопытны ўсіх іншых людзей і ў пераправе праз рэкі і мужна вытрымліваюць знаходжанне ў вадзе, так што некаторыя з іх, тыя, што засталіся дома і раптам заспетыя небяспекай, апускаюцца глыбока ў ваду, трымаючы ў роце вырабленыя для гэтага доўгія трысцінкі, цалкам выдзеўбаныя і якія дасягаюць паверхні вады; лежачы дагары на глыбіні, яны дыхаюць праз іх і вытрымліваюць шмат гадзін, так што не ўзнікае на іх рахунак ніякага падазрэнні Паколькі ў іх шмат правадыроў і яны не згодныя адзін з адным, нялішне некаторых з іх прыбіраць да рук з дапамогай прамоваў або дароў, асабліва тых, якія бліжэй да імпэрскім межаў, а на іншых нападаць.