Бүгінгі өмір осылай
Бәрібір, ұл ма, қыз ба
Екеуі де оңып тұр ма?
Тоқырап жатыр мәдениет
Оқуға деген «жоқ» ниет
Агентте қозғалмастан отырып
Жібереді смайликтерін жаудырып
Ана тілін шегеріп
Орыс тілін меңгеріп
Әріптерін жүр теріп
Бірліктерін кетіріп
Бүгінде оттай жанып лаулаған
Жастардың көңілін жаулаған
Агент деген сиқырлы бір шаман
Бұл не деген зар-заман?
Көз жүгіртсең жан-жаққа
Керек пе, керек емес пе
Жазады бәрін ол блогқа
Одан қалса, ейлеп мейлеп өзіңді
Шектей бастайды,
Блогқа жазған сөзіңді
Ал суреттерге мен келсем
Қателесемін, оны шектесем
Титтей ақылың болса басында
Неге ұятсыз сурет жүр арасында?!
«Таныс, таныс па», деп шек қоймаймын
Айтқанымнан қайтпаймын
Орыс тілін тілін меңгерсең
Сөйлеп жазып үйренсең
Қуанар едім егерде
Қазақ тілін сен білсең
14 маусым 2011 жыл
Кешке далаға біз шығамыз
Мирас жаққа барамыз
Тестке бірге дайындаламыз
Қыздарменен танысамыз
Тестті ұмытып алайда
Әрқашан көңіліміз қыздарда
Қыз деген жетеді
Алдыңа келіп кетеді
Қызды үйіңе алып барасың
Күзетіп оны қасында жатасың
Ләззат алып кетесің
Қуанышыңа жетесің
Артында не күтіп тұрғанын
Ертесінде білесің
Білгеннен кейін өкінісің
Қабырғаңды сөгесің
Сөгіп тұрып
Қаныңды жерге төгесің
Амалсыздан үйленесің
Көрген сайын сен оны
Қабағыңды түйесің
16 (15) маусым айында 2011 жыл
Не мало знаем, что к чему
Но одно не знаем почему?
Плохие дни не забываем?
А хорошие дни удаляем?
Бывает время забываем
Как коробль отплываем
Но лично я всегда всё помню
И любому человеку припомню
Когда, что он делал? что сказал?
Когда помог или отказал?
Но я понял в свое время
Что держать зло не хорошо
И за эти года
Я понял, что жизнь, как вода
Не успеешь оглянуть
Закончиваешь свой путь
Попадаешь либо в ад, либо в рай
И просишь у Аллаха одно:
«О, Аллах, один мне шанс дай
Умоляю, в трудную минуту не покидай»
Когда твоя чаша наполнялась
Что ты делал на белом свете?
Когда тебе надо было учиться?
Ты убивал свое время в агенте
И с друзьями часто бухал
И на время ты чихал
А теперь стоишь у Аллаха
Просишь его, умоляешь
Чтобы простил твои грехи
Аллах милосерден, он простит
И ты в свое время замоли грехи
Никому, никогда не мсти
А если кто-то обидел, то прости
И кто первый прощает
Тот в рай попадает
начала стиха 18 июня, а остальную часть 19 июня 2011 г написал
Торғайдың Арқалық деген қаласы
Көріктілігі соншалық
Ешкімнің де жоқ бұған таласы
Бұл жерде суретші Абылайдың
Дүниеге келген екен көптен күткен ер баласы
Той жасап, бірнеше қойларын сойыпты
Нариман деп анасы Шекер қойыпты
Бес қыз, жалғыз ер бала
Еркелеп өсіпті бұл бала
Бала-бақшаға бармапты (мектеп жасына дейін)
Әкесінің соңынан еріп
Бір елі одан қалмапты
1996 жылдың қазанында
Көшіп барды жанұясы Таразға
Сөйтіп жүріп үйренді, ол қазақ тілін
Сөйтіп жүріп, табалдырығын аттапты 36-мектептің
Әрі қарай айтпай-ақ қояйын қалай болғанын
Бұдан гөрі айтайын қалай ақын болғанын
Қолына алып қаламенен қағазды
Өмір жайлы толғанып өлең жазды
Жазып жүріп, кейбіреуін жоғалтыпты
Жоғалтса да, қолынан қаламын тастамапты
Абай, Мұхтар Шаханов сияқты
Өлеңдерді жазамын деп өзіне шек қоймапты
Жаза берсін қаламының сиясы біткенше
Ақ жол тілепті достары оның ендеше
19 маусым 2011 жыл 17/00 аса- 18/17 бітіріп, содан соң өзгертілер енгізді
Вперед смотри, оглянись
Открой глаза, и проснись
Говорят, что существует любовь
Она будет и будет вновь
Каждый по-своему понимает
Но ошибается ли он это не знает
И я думаю, что на этом свете
Есть любовь, но не у каждого
Ведь не каждый может любить
И никто не может просто жить
Возможно, он не может свои чувства открыть
Но безусловно, он не может без нее жить
И ты сестренка жди его
И не отправляйся в путь без него
25 маусым түңгі 12-ден кейін 2011 жыл алғашқы екі жолынан басқа
Мне пофиг, кто что скажет
И никто мне не докажет
Что я хороший или плохой
И никто не назовет
Меня лидером или шохой
Себя хорошим не считаю
И не мало книжек я читаю