Amy Blankenship - Maandans стр 14.

Chad wierp een blik op Envy en wist dat het tijd was om haar naar huis te brengen. ‘Ben je klaar?’ vroeg hij en zette een stap weg van de bar.

‘Ik kan haar naar huis brengen,’ stelde Jason voor. ‘Als ze nog even met mij wilt blijven,’ voegde hij er toen snel aan toe.

Chad zag hoe de hoop in Jason’s ogen opflakkerde en vroeg zich af of hij er goed aan deed of zijn vriend gewoon de dieperik induwde als hij met zijn voorstel intemde. Hij voelde zijn mobieltje tegen zijn heup vibreren en hief zijn hand op. ‘Houd die gedachte nog even vast.’ Het was het politiebureau, dus hij liep snel naar de deur zodat hij het duidelijker zou kunnen horen.

Envy blies haar lokken van voor haar ogen. Ze wist dat dit nu al een zeer bizarre nacht was en het gevoel bekroop haar dat Chad door zijn werk werd opgeroepen. Ze zag hoe hij de telefoon weer in zijn zak stopte en terug naar hen toe wandelde.

‘Zal je ok zijn bij Jason?’ vroeg Chad. Toen ze knikte, plaatste hij zijn vinger onder haar kin en duwde die een beetje naar boven. ‘Je hebt juist gehandeld met Trevor, dus kop op. Ik zal waarschijnlijk niet thuiskomen voor morgenochtend, dus voor mij moet je niet wakker blijven.’

Envy lachte zwakjes terwijl hij wegwandelde. Ze hadden allebei op dezelfde manier haar kin aangeraakt en gezegd dat het de fout van Trevor was en niet die van haar. Ze hield van Jason omdat hij net zoals Chad was en dat was de reden waarom ze nooit zou toegeven aan de voorspelbare drang om serieus met Jason te daten.

Net op het moment dat Chad door de voordeur uit het zicht verdween, ging het mobieltje van Jason over. Ze draaide zich om en keek hoe hij antwoordde. Zijn gezichtsuitdrukking werd ernstig. Ze wist dat hij deze week op standby stond en vroeg zich af of het de rangers waren die hem in het midden van de nacht nodig hadden. Volgens haar kon dit nooit iets goeds betekenen.

Toen zijn ogen die van haar ontmoetten, zag ze hoe zijn schouders uit pure ontgoocheling in elkaar zakten.

‘Het spijt me, Envy, maar ik moet ervandoor. Kom op, ik zet je ondertussen thuis af.’ Jason stak de mobiele telefoon terug in zijn jaszak alsof het een vijand was geworden. Hij had gehoopt om op een of andere manier een beetje tijd met Envy alleen te kunnen doorbrengen.

Envy fronste omdat ze wist dat haar huis waarschijnlijk niet in de richting lag die hij uit moest. ‘Bedankt voor het voorstel, Jason, maar ik denk dat ik genoeg problemen heb veroorzaakt voor een nacht. Morgen begin ik hier bovendien te werken, dus ik zal hier nog een beetje blijven rondhangen en de bar in de gaten houden.’ Ze haalde haar schouders op en dwong een opgewekte lach op haar lippen waardoor haar gezicht pijn deed. ‘Wie weet leer ik wel het een en ander terwijl ik hier ben.’

Jason knikte met tegenzin. Hij wist dat hij zich moest haasten. ‘Ok, maar je hebt mijn nummer als je me nodig hebt.’

Envy zwaaide naar hem. ‘Ja, die heb ik. Ga nu maar werken. Werk hard, verdien veel geld en neem me binnenkort mee uit dansen nu dat ik weer single ben.’