Што ты хочаш гэтым сказаць, Каш? спытаў плантатар.
Я хачу сказаць, дзядзька, што гэты малойчык падмануў нас. Я не магу яшчэ гэтага сцвярджаць, але, здаецца, справа дрэнь. Мы праехалі ўжо больш за пяць міль каля шасці, па-мойму, а дзе ж кіпарыс, аб якім ён гаварыў? Думаю, у мяне зрок не горшы, чым у іншых, аднак, як я ні ўглядаўся ў далячынь, я не ўбачыў ніякага дрэва.
Але ж навошта яму падманваць нас?
Ах, «навошта»! У тым і справа, што ў яго для гэтага можа быць шмат прычын.
Назаві нам хаця б адну з іх, пачуўся серабрысты голас з карэты, мы з цікавасцю паслухаем.
Вядома: ты будзеш слухаць з асаблівай цікавасцю ўсё, што датычыць гэтага субекта, іранічна сказаў Калхаўн, а калі я выкажу свае меркаванні, ты з уласцівай табе паблажлівасцю назавеш гэта дарэмнай трывогай!
Гэта будзе залежаць ад таго, што ты скажаш, майстар Касій. Мне здаецца, што табе варта выпрабаваць вас. He можам жа мы думаць, што ты, ваенны і такі спрактыкаваны падарожнік, паддаўся беспадстаўнай трывозе!
Калхаўн зразумеў злую насмешку і, магчыма, устрымаўся б ад далейшай размовы, калі б на гэтым не настаяў Пойндэкстэр.
Паслухай, Касій, растлумач жа, у чым справа? сурёзна спытаў плантатар. Тое, што ты вам сказаў, выклікае больш чым звычайную дапытлівасць. Якой мэтай мог кіравацца гэты малады чалавек, падманваючы вас?
Ну што ж, дзядзька, сказаў Калхаўн не так ганарыста, як раней, я ж не сцвярджаю гэтага, я толькі выказваю свае меркаванні.
Якія ж?
Ну ці мала што можа здарыцца! У гэтых прэрыях нярэдка нападаюць на караваны і не толькі на такія, як наш, але і на больш моцныя рабуюць і забіваюць.
Барані Божа! з прытворным спалохам усклікнула Луіза.
Індзейцы? сказаў Пойндэкстэр.
Часам бывае, што і індзейцы, але часцей за індзейцаў выдаюць сябе белыя, і яе толькі мексіканцы. Для гэтага дастаткова карычневай фарбы, парыка з конскага хваста, некалькіх пёраў для галаўнога ўбора і пабольш нахабства. Калі нас абрабуе банда «белых» індзейцаў а гэта не раз здаралася, то вінаваціць нам будзе некага, акрамя саміх сябе: мы будзем толькі пакараны за сваю даверлівасць да першага сустрэчнага.
Божа мой, Касій! Гэта ж сурёзнае абвінавачванне. Няўжо ты хочаш сказаць, што гэты курер калі ён сапраўды курер заманьвае нас у пастку?
He, дзядзька, я гэтага не кажу. Я толькі кажу, што такое здаралася; можа, ён нас і заманьвае
Магчыма, але малаверагодна, пачуўся з карэты голас, поўны зедлівай насмешкі.
He, усклікнуў Генры, які хоць і ехаў крыху наперадзе, але чуў усю размову, твае падазрэнні несправядлівыя, Касій! Гэта паклёп. I я магу гэта табе даказаць. Глянь сюды.
Юнак стрымаў каня і паказаў на прадмет ля краю сцежкі, які ён да гэтага ўважліва разглядаў. Гэта быў калонападобны кактус; яго зялёны сакавіты ствол уцалеў ад агню.
Але Генры Пойндэкстэр звяртаў увагу сваіх падарожнікаў не на саму расліну, а на невялікую белую картку, што была наколата на адну з яе калючак. Той, хто знаёмы са звычаямі цывілізаванага грамадства, адразу здагадаўся б, што гэта візітная картка.
Паглядзім, што там напісана, сказаў юнак, падязджаючы бліжэй; ён прачытаў услых: «Кіпарыс бачны».
Дзе? спытаў Пойндэкстэр.
Тут намалявана рука, адказаў Генры. Няма сумнення, што палец паказвае на кіпарыс.
Усе сталі глядзець у напрамку, пазначаным на картцы.
Калі б свяціла сонца, кіпарыс можна было б yбачыць з першага погляду. Але яшчэ нядаўна сіняе неба цяпер стала свінцова-шэрым, і колькі б падарожнікі ні напружвалі зрок, на гарызонце нельга было разгледзець нічога, што б нагадвала вершаліну дрэва.
Нічога там няма, упэўненым тонам заявіў Калхаўн. Я перакананы, што гэта толькі новая хітрасць гэтага бадзягі.
Ты памыляешся, адказаў голас, які так часта пярэчыў Касію. Паглядзі ў бінокль. Калі табе не здрадзіў твой цудоўны зрок, ты ўбачыш на гарызонце штосьці вельмі падобнае на дрэва, на высокае дрэва, напэўна, гэта кіпарыс. Я ж ніколі не бачыла кіпарыса на балотах Луізіяны.
Калхаўн не захацеў узяць бінокль з рук кузіны ён ведаў, што Луіза кажа праўду, і яму не патрэбны былі лішнія доказы.
Тады Пойндэкстэр узяў бінокль, наладзіў яго па сваіх блізарукіх вачах і выразна ўбачыў кіпарыс, які ўзвышаўся над прэрыяй.
Правільна, сказаў ён. Кіпарыс бачны. Незнаёмец аказаўся чэсным чалавекам. Ты быў да яго несправядлівы, Каш. Мне не верылася, што ён мог так злосна пажартаваць Слухайце, містэр Сансом! Аддайце распараджэнне вазніцам трэба рухацца далей.