МАРЫЛЯ: Усяго?
ЯНКА: Тут такія стаўкі на фармах. І мясцовым роджаным канадыйцам больш ня плацяць. Із тым, што як вы (да Марылі) працаваць будзеце, то яшчэ нешта, казаў, накіне...
СЬЦЯПАН: Ну, як на пачатак, то й няблага. Пасьля разгледзімся й можа што лепшае знойдзем.
ЯНКА: Пэўна-ж, гэта толькі пачаткі.
ВАСІЛЬ (ад кніжак): Мама, а што я на фарме буду рабіць?
МАРЫЛЯ: Курэй пасьвіць, сынок.
ЗЬЯВА 4-я
Тыя-ж, Мікола й фармар.Чуваць стук у дзьверы. Марыля хутка ўстае першая ад стала, за ёю іншыя. Васіль пазірае з-над кніжак.
МАРЫЛЯ (да дзьвярэй): Калі ласка, заходзьце.
(Уваходзіць найперш Мікола, а за ім фармар. Апошні ў будзённым сінім камбінэзоне, з аброслым шчацінай тварам, у саламяным капялюшы, із палкай у руцэ).
ФАРМАР (цікава аглядаючы ўсіх): Good day, everybody!(2)
УСЕ: Good day!
ФАРМАР (да Янкі): Гало, Джан. Як маешся?
ЯНКА: Добра, дзякую. А як ты?
ФАРМАР: Добра. Дык гэта людзі, якіх ты мне раіў?
ЯНКА: Так, уся сям'я.
ФАРМАР: Well, (уважна прыглядаецца Пінкевічам. Падыйшоўшы да Тані, усьміхаецца). Nice girl.(3) Колькі гадоў?
МАРЫЛЯ: Шаснаццаць.
ЯНКА (да фармара): Майк, будзь знаёмы (паказвае на кожнага рукою): - гэта Сьцяпан, Марыля, Таня й Васіль...
ФАРМАР: How do you do?(4)
УСЕ: How do you do?
МІКОЛА (да фармара): Як табе яны падабаюцца?