— Дамоў вяртаемся. — Дамавiннiк паспрабаваў быў абысцi даўгарукую.
Толькi тая зусiм не збiралася саступаць захопленую пазiцыю. Наадварот. Зграбны кулак рэзка ўзняўся i расквасiў, скрывiў i паламаў Дамавiннiкаў нос. Начны бадзяга сагнуўся, скурчыўся, схапiўся за твар, заматляў галавою i захрыпеў. На брук паляцелi чорныя крывяныя лахманы.
Другая — каратканогая — дзявуля падляцела да ахвяры i дакладна ўдарыла каленам у пахавiнне.
Удава заскавытала жаласна i па-дзiцячы, прысела на кукiшкi i закрыла твар брунатнай валiзкаю. Яна не хацела бачыць, як дзявулi здзекуюцца з Дамавiннiка.
Асаблiва жорстка прыкладалася трэцяя, кудлатая. Яна выцiнала бадзягу палкаю па плячах i патылiцы. Толькi чацвёртая, вiдавочна завадатарка, не брала ўдзелу ў экзекуцыях. Яна пацiху пасмоктвала з рыльца салодкi партугальскi партвейн.
Дамавiннiк курчыўся на бруку ў лужыне ўласнай крывi, размазваючы яе локцямi i каленямi па слiзкiх камянях.
Гвалт чынiўся доўга.
Даўгарукая схапiла Дамавiннiка за валасы i прыўзняла над брукам парваны твар.
— Будзеш ведаць, як жанчыну крыўдзiць, паскудзiна двухногая.
Дамавiннiк пусцiў з рота пушыстую слiну i заторгаўся ў канвульсiях.
— А можа, дадзiм яму похву панюхаць? — даўгарукая ўдарыла Дамавiннiка лобам аб камень.
Скура над пераноссем разышлася.
Каратканогая тым часам ускiнула спаднiцу, зняла майткi i раскiрэчылася над Дамавiннiкавым тварам.
— Лiжы! — кудлатая выцяла его вострым мыском чаравiка ў скабы.
Доўгiм высалапленым языком Дамавiннiк пачаў лашчыць дзявулiны генiталii.
— Ой, казытна! — каратканогая вышэй падабрала спаднiцу i пусцiла на разбiты твар струмень сiкуноў.
Ушчэнт згвалчаны i пашматаны Дамавiннiк паспрабаваў выкараскацца з-пад каратканогай, але не змог. Кудлатая схапiла яго за капшук i моцна тарганула. Ад болю Дамавiннiк змярцвеў.
— Ну як, задаволеная? — завадатарка падышла да ўдавы.
— Не ведаю. — Тая абцерла з лоба халодны пот. — Думаеш, ён болей не прыйдзе? Можа, яго ўтапiць...
— Добра, зараз утопiм. Толькi спачатку мы яму рыльца бутэлькi ў дупу ўставiм. Дзеўкi, працуйце. — Завадатарка кiнула бутэльку даўгарукай.
Кудлатая з каратканогай сарвалi з Дамавiннiка апранахi i рассунулi яму клубы, а даўгарукая дзявуля запiхнула ў дупу сваёй ахвяры тоўстае рыльца. На iмгненне да Дамавiннiка вярнулася свядомасць. Ён расплюшчыў вочы. Кудлатая з размаху апусцiла яму на скулу важкую палку. Дамавiннiк ачах. Ягонае раздрыпанае цела было падхопленае за рукi за ногi i вынесенае на ўзбярэжжа. Там Дамавiннiка звязалi парванымi на стужкi апранахамi i кiнулi з моста ў брудную i плыткую ваду, якой, мiж тым, было дастаткова, каб захлынуцца.
Спраўдзiўшы, што цела не ўсплыло, удава дастала са скураной валiзкi плацiнавыя завушнiцы, ланцужок з крыжыкам i пярсцёнак з турмалiнам, каб разлiчыцца з дзявулямi. Завадатарка прыняла каштоўнасцi i навостраным шылам працяла ўдаве скамянелае сэрца.