წ.iii საუკუნეში მტკვრის შუა დინებაში გაჩნდა დამოუკიდებელი იბერიული სახელმწიფო. ადგილობრივი დინასტიის დამაარსებელმა მდინარე მტკვრის ნაპირებზე გამაგრებული ქალაქი არმაზი-თციხე ააშენა და მთვარის ღვთაება არმაზას სახელი დაარქვა. ეს ქალაქი იყო იბერიის სამეფოს დედაქალაქი, რომელიც კავკასიაში გაჩნდა. მისი ნანგრევები აღმოსავლეთ საქართველოში, მცხეთის სიახლოვეს აღმოაჩინეს. ქალაქი განსაკუთრებულად ხელსაყრელ გეოგრაფიულ პოზიციას იკავებდა: ის მაღალ სიმაღლეზე იდგა არაგვასა და მტკვრის შესართავთან.
ქალაქის გათხრების დროს ქვის ციხის კედლები გაიხსნა ტალახის აგურით აშენებულ კოშკებში, ვრცელი სასახლის ნაშთები სვეტებით და ბრწყინვალე დარბაზით. გათხრებმა აჩვენა, რომ იბერიაში აშენდა არა მხოლოდ სასახლეები, არამედ უბრალო სახლებიც არქიტექტურის ყველა წესის მიხედვით; ისინი ქვისგან იყო დამზადებული და ფილებით იყო დაფარული. სოფლებს ჰქონდათ ბაზრის მოედნები და სხვადასხვა საზოგადოებრივი შენობები. არმაზის მახლობლად იყო, მაგალითად, რომაულ მოდელზე აგებული აბანოს შენობა, იატაკქვეშა გათბობით და მილებით, რომლის მეშვეობითაც მიეწოდებოდა ცხელი და ცივი წყალი. აბანოს გვერდით აღმოაჩინეს სხვა ოთახების ნანგრევები, რომლებიც შეადგენდნენ იბერიის მმართველთა ქვეყნის სასახლეს.