Veel Khanty, Mansi en andere stammen gingen over in het staatsburgerschap van de Russische staat, evenals de Buryats, die werden bedreigd met volledige ondergang en fysieke vernietiging door de Mongoolse en Oirat Khans. De organisatie van een verenigd bestuur van de volkeren van Siberië heeft bijgedragen aan het beëindigen van lange en frequente oorlogen tussen stammen en stammen. Als gevolg van de annexatie van Siberië bij Rusland ontstonden economische en culturele banden tussen de Siberische volkeren en het Russische volk, wat van het grootste belang was voor het verdere historische lot van de volkeren van Siberië.
Eind 16e en 17e eeuw Boerenlandbouwkolonisatie van Siberië begon. Als gevolg van de versterking van de slavernij van de boeren in het centrum van Rusland, groeide de hervestigingsbeweging van de boeren naar Siberië. De Russische boeren creëerden hier landbouw (daarvoor was er slechts een zwak begin onder de West-Siberische Tataren, Zuid-Mansi, Kachintsy, Buryats, enz.). De regering maakte gebruik van vrije boerenkolonisatie, organiseerde «soevereine nederzettingen» en plantte de boeren op «soeverein akkerland» (een bepaalde hoeveelheid hectaren verwerken ten behoeve van de schatkist of een bepaald deel van de oogst inleveren als opbrengst). De regering hervestigde ook met geweld boeren uit Rusland, uit de «zwarte landen», uit elke ploeg voor een bepaald aantal mensen, oefende ballingschap «naar akkerland» uit en riep ten slotte op tot «gretige, wandelende mensen» om zich in Siberië te vestigen. Deze maatregelen moesten leiden tot de ontwikkeling van de landbouw in Siberië, waardoor de kostbare invoer van graan uit Rusland zou worden verminderd. Alle geploegde en verlaten boeren waren in de positie van staatsboeren. Lijfeigenschap ontstond alleen in de landerijen van kerken en kloosters, die in Siberië waren gevestigd; in de 18e eeuw boeren werden toegewezen aan fabrieken in Altai en Nerchinsk fabrieken.