***
De Franse pers publiceerde in 2012 sensationeel bewijs dat de leider van het Derde Rijk een erfgenaam had. Volgens journalisten werd de onwettige zoon van Adolf Hitler en een jonge Française Charlotte Lobjoa geboren tijdens de Eerste Wereldoorlog, waar de toekomstige Führer als vrijwilliger naartoe ging.
***
Hitler drogeerde zijn soldaten. Wehrmacht soldaten werden gedrogeerd gedurende de Tweede Wereldoorlog. Pervitin (methamfetamine) hielp hen om lange marsen te weerstaan en te vechten in de moeilijkste omstandigheden (2011 post).
***
Tijdens de Tweede Wereldoorlog had van alle landen in Europa alleen Duitsland uraniummijnen. Ze waren gevestigd in de regio ' s Harz en Bohemen, De wetenschappelijke instituten voor atoomonderzoek waren gevestigd in Oostenrijk het Radium Instituut en de Academie van Wetenschappen in Wenen. In Duitsland werd het Göttingen Institute of Physics het Onderzoekscentrum van de wetenschap. Duitse wetenschappers hadden alle kennis om een krachtige nucleaire industrie te ontwikkelen. Al in 1939 creëerden ze uraniummachines, de eerste stations die werkten op de energie van een splijtbare atoomkern. Ze ontwikkelden een uraniumbom. Het Uranus-Project werd voorbereid door de SD-Commissie onder leiding van Werner Heisenberg. Het was gebaseerd op het gebruik van de middelen van de onderneming Kaiser Wilheln Gesellschaft. In Duitsland werden laboratoria voor atoomfysica opgericht in Hamburg, Heidelberg, Gottingham, Leipzig, Berlijn. Maar de veiligheidsdienst slaagde er niet in om beroemde Duitse natuurkundigen in Duitsland te houden. De Hongaarse natuurkundige Edward Teller werkte met hen samen, die een van de vaders van de atoombom in de Verenigde Staten werd, waar hij wist te ontsnappen, al met wereldwijde bekendheid voor de werken gemaakt in Duitse laboratoria.
In 1940 schreef de Duitse wetenschapper Dr. von Weizsacker een wetenschappelijk artikel over de mogelijkheden om energie te verkrijgen uit uranium-238. Tegen de tijd dat de luchtaanvallen op Engeland begonnen, had een groep Duitse natuurkundigen een studie afgerond naar de mogelijkheden van een explosie tijdens het splitsen van een atoomkern. Maar de Duitse veiligheidsdienst vermoedde dat de wetenschappers sympathiseerden met het marxisme, in banden met Joodse kringen, gevaarlijk voor het Derde Rijk. Waakzaam toezicht en de identificatie van raciale afkomst leidde tot het feit dat nucleaire wetenschappers begonnen te emigreren of het land ontvlucht met de hulp van geallieerde inlichtingendiensten. De SD-dienst scheidde met hen zonder spijt. De meeste wetenschappers waren geen pure Ariërs. De veiligheidsdienst had andere problemen met betrekking tot de nieuw ontdekte elementen 93 en 94 in het Mendelejev-systeem. Maar deze omissie zorgde ervoor dat Hitler de oorlog verloor. 10 miljoen zinloze slachtoffers-dit was het aantal verliezen als gevolg van het verzuim van Sievers, Himmler ' s vertegenwoordiger bij het atomic research center, onder leiding van Professor Walter Gerlach. Hij was het die Martin Bormann eind 1944 vertelde dat de machine op zwaar water kon draaien. Sievers geloofde niet, maakte een fatale fout, die niet kon worden gecorrigeerd, in een poging om de juiste wetenschappers te identificeren uit de massa gevangenen.
***
De creatie van de atoombom is sinds de late jaren ' 30 parallel aan de gang in Engeland, Duitsland, de USSR en de VS, bijvoorbeeld het Amerikaanse Manhattan Project is bekend, het hoofd van het project is kolonel Leslie Groves van de technische troepen, die onder andere de bouw van het Pentagon-gebouw leidde. Kurchatov merkte op dat de bijdrage van de Sovjet-inlichtingenofficieren aan de creatie van de atoombom 50% was. De bijdrage van Sovjetwetenschappers is groot: Andrei Sacharov, Anatoly Alexandrov, Yuli Khariton, Jakov Zeldovich, Isaac Kikoin en vele anderen.
Natuurlijk was er ook de bijdrage van Duitse krijgsgevangenen (op 19 December 1945 nam de Sovjet-regering een resolutie aan over het aantrekken van Duitse specialisten om aan het uraniumprobleem te werken, tegen het einde van 1948 werkten ongeveer 300 Duitse specialisten aan dit onderwerp in de USSR, waaronder de voormalige directeur van het Instituut voor Fysische Chemie Peter Thyssen, die pas in 1956 naar de DDR terugkeerde en de Orde van Lenin en de titel van Stalinprijswinnaar uitreikte). Maar het zou onverstandig zijn om alles tot hen te reduceren, ze hielpen alleen maar de creatie van de bom te versnellen. De Duitse V-2 (V 2 is de Duitse letter fau, van de Duitse Vergeltung-vergelding) had een snelheid van maximaal 5,5 duizend km per uur, met een vliegbereik van maximaal 290 km, tijdens de Tweede Wereldoorlog werden 5 duizend raketten vervaardigd, waarvan 20% werd geleid door een radiostraal.
In December 1944, in het concentratiekamp Sachsenhausen, berekende een team van wiskundigen en natuurkundigen in gestreepte gewaden formules en vergelijkingen die talloze problemen van de V-2-raketten oplosten, en dit is de voormalige a-4-raket. De A-5 raket was al een kleine ruimteraket, nog steeds niet debugged en vaak exploderend. Tegen het einde van de oorlog werd een raket met een lengte van 14 meter en een gewicht van 4,5 ton gecreëerd, die gemakkelijk op een speciale Mailer-truck kon worden verplaatst. Met behulp van een hydraulisch mechanisme steeg het bovenste deel langzaam in de richting van de lucht en met een flits van oranje kleur verdween de raket onmiddellijk om het doelwit van de vijand vele kilometers verderop te raken. Hitler was blij met deze aanblik. Waarom geloofde ik niet meteen in deze raketten? Als ik ze in 1939 had gehad, zou de oorlog anders zijn verlopen, bekende hij later aan een van de generaals. Hoewel de Duitse Peenemunde raket bereik werd veroverd door de Sovjet-troepen, maar als gevolg van de speciale Operatie Paperclip uitgevoerd door de Amerikanen, 104 Duitse raket ingenieurs, waaronder SS Sturmbannführer Werner von Braun, samen met documentatie en berekeningen, werden meegenomen naar de Verenigde Staten, die de oprichting van een atoombom in de Verenigde Staten versneld. Dat schrijft Rainer Karlsch in zijn boek Hitlers Bomb. De geheime geschiedenis van de Duitse atoomwapentests.
***
150.000 joodse soldaten van Hitler vochten tegen de Sovjet-Unie en haar bondgenoten. In 2002 publiceerde de Israëlische krant Vesti sensationeel materiaal over 150.000 joodse soldaten en officieren die in het Nazi-leger vochten. De term micheling in het Reich verwees naar mensen geboren uit gemengde huwelijken van Ariërs met niet-Ariërs. De Rassenwetten van 1935 onderscheiden de mishlinge van de eerste graad (een van de ouders is Joods) en de tweede graad (grootouders zijn Joden). Ondanks de legale corruptie van mensen met Joodse genen en, ondanks de knetterende propaganda, leefden tienduizenden Michelings rustig onder de nazi s. Ze werden op de gebruikelijke manier ingelijfd bij de Wehrmacht, Luftwaffe en Kriegsmarine en werden niet alleen soldaten, maar ook onderdeel van de generaals op het niveau van regiment -, divisie-en legercommandanten. Honderden Michelings werden bekroond met ijzeren kruisen voor moed. Twintig soldaten en officieren van Joodse afkomst kregen de hoogste militaire onderscheiding van het Derde Rijk het Ridderkruis. Veel veteranen van de Wehrmacht klaagden echter dat de autoriteiten terughoudend waren om zich aan de orders te onderwerpen en vertraagde promotie in rang, rekening houdend met hun Joodse voorouders. De absolute meerderheid van de wehrmachtveteranen zegt dat toen ze bij het leger kwamen, ze zichzelf niet als Joden beschouwden. Deze soldaten probeerden de raciale praatjes van de Nazi ' s te weerleggen met hun moed. Hitlers soldaten bewezen met drievoudige ijver aan het front dat hun Joodse voorouders hen niet beletten goede Duitse patriotten en standvastige krijgers te zijn.