Кузьма Черный читать онлайн

Кузьма Чорны Бяздонне (Малюнак) IЯк засмяецца сонца зямлi золатам ранiцы абзавецца горад кiпучаю радасцю Упартыя гудкi заводаў праспяваюць шырокую песню, мацней крыкнуць станцыi гор

Кузьма Чорны Буры У цiхiх скаргах непрыбранага жыта чуў я вялiкiя буры. За многа вёрст адсюль узрывалiся камянiцы, на чыгунках рвалiся цэлыя паязды, а тут не было вялiкага стуку Тут прос

Кузьма Чорны Справа Вiктара Лукашэвiча1 Грну Марынковiчу" Я тады спакойна быў выслухаў вашу казань, шаноўны грамадзянiн Марынковiч, мала што гаварыў вам у адказ, бо мне вельмi дораг мой час, i я не магу трацiц

Кузьма Чорны Дзённiк2га лiпеня 1944 г. Можа, заўтра, а можа, паслязаўтра наша армiя забярэ Менск Падыходзiць канец нашым пакутам Дзякаваць богу, i хвароба мая пакрысе пакiдае мяне Ад часу, калi я захварэў, прайшл

Кузьма Чорны Вечар IВiктар Зенiч самым адвячоркам прыйшоў дадому з работы i сеў адпачываць узлёг на стол i маўчаў. Зусiм цiха канчаўся дзень так, як i ўсё робiцца ўвосень: менш звiнючай вясёласцi i больш цiхай ра

Кузьма Чорны Трагедыя майго настаўнiка Найдрабнейшае калiва травы незаўважанае цi даўно забытае, i яно можа калiнебудзь увайсцi раптам у жыццё чалавека, заняць увагу i думкi I няма тае рамы, у якую можна был

Кузьма Чорны Лiст Якуба Малькевiча На вулiцы стаялi людзi i гаварылi. Варывон Вiлач, высозны, пануры, згарнуўшы на жываце рукi, разважаў: У нас, васпане, заўсёды робiцца гэтак: калi чалавека агорне бяда, калi чалаве

Кузьма Чорны Лявон Бушмар Раздзел першы IЗвераватую панурасць Лявону Бушмару перадаў бацька княжацкi дробны арандатар Памёр ён тады, калi Расея ваявала з немцамi Акрай таго лесу, якi ўсё жыццё сваё вартава

Кузьма Чорны Макаркавых Волька Кааператар Сафрон Дзядзюля вельмi заўзята расказваў, што прыцемкам, спускаючыся з высокага сельсавецкага ганка, ён убачыў такi малюнак: нейкая незнаёмая жанчына шпарка выйшл

Кузьма Чорны Пошукi будучынi Раман у дзвюх частках ПЕРШАЯ ЧАСТКАУКРАДЗЕНАЕ МАЛЕНСТВАПладзецеся i размножвайцеся,i напаўняйце зямлю Бiблiя " Кнiга быцця". IТой дзень быў цiхi, хмурны, сухi i цёплы Стаяў верасень

Кузьма Чорны Не пi густога чаю Загадчык рэгiстратуры выступаючых i ўступаючых папер у нейкай установе, Барыс Iванавiч Цэнтразыхер, выпiў два куфлi пiва i ўжо хацеў iсцi з пiўной, як раптам пачуў непадалёку недзе

Кузьма Чорны Млечны Шлях Раман Рыжы бык адбiўся ад вялiкай чарады, якую нямецкiя салдаты гналi кудысьцi на станцыю, i рынуўся з дарогi ў поле Па iм стралялi, але яму пашанцавала ўцячы i вырабiцца з бяды Гэта было

Кузьма Чорны Ноч пры дарозе IАбодва яны шэрыя i тоўстыя ад сваiх суконных вопратак, з цяжкiмi, грузнымi крокамi ад вялiзарных ботаў. Буянiўшы па жоўтым iржышчы палявы вецер абвяяў iх каравыя твары, мяў густыя бора

Черный Кузьма Кузьма Чорны Срэбра жыцця I Рыжая барада трасецца, у бакi ходзiць ад дробнага смеху Гы, гы Вучыць Дзьмухнi, кажа, на агонь пячы не будзе От зараз як дзьмухну за гэткую раду галавешкаю ў рыла, дык навучыш Гы, гы I, зморшчаны рогатам i гарачынёй, адсоўваецца ад агню чырвоны шырокi твар

Черный Кузьма Кузьма Чорны На пыльнай дарозе Паабапал жвiрыстай дарогi калышыцца леташнi быльнiк, i веснавая шырыня вее над неабдымным полем Неба сiняе, сонечнае; над дарогаю тонкi, як туман, падымаецца пыл плыве вецер зза сiнiх лясоў, i на дзернавых узмежках пры жоўтых каляiнах шумiць сухi палын Мо

Черный Кузьма Кузьма Чорны Слуцкiя сурвэты Год за дзесяць да скасавання паншчыны, у радзiвiлаўскiх маёнтках на Случчыне пачаў развiвацца выраб сурвэт Пэўнай частцы прыгонных кiраўнiкi радзiвiлаўскiх уладанняў давалi павiннасць: замест працы на княжым полi вырабляць пэўны лiк сурвэт Пачалося з таго,