Amy Blankenship - Ο Χορός Του Φεγγαριού стр 4.

Μια νύχτα, κι ενώ είχε εγκαταλείψει την ελπίδα, τον άκουσε. Ο διακριτικός βρυχηθμός του Μαλάχι, συνοδευόμενος από μία ακόμα οργισμένη ζωώδη κραυγή, έσπασε την ησυχία και διέκοψε τον εσωτερικό του μονόλογο. Ύστερα έμεινε σοκαρισμένος από τη φωνή ενός μικρού κοριτσιού, που στεκόταν ακριβώς από πάνω του και τους εκλιπαρούσε να μην πειράξουν το κουτάβι της.

Ο ήχος της τρεμάμενης φωνής της έκανε κάτι μέσα του να σπάσει, να λυγίσει και λαχτάρησε να ελευθερωθεί για να την προστατεύσει από το κτήνος της νύχτας.

«Ο Μαλάχι δε θα πειράξει το κουτάβι σου μικρούλα», σκέφτηκε ο Κέιν. Ήταν αλήθεια, ο Μαλάχι δε θα πείραζε κανένα, ειδικά ένα παιδί, εκτός και αν κάποιος τον παραπλανούσε σκόπιμα. Γνωρίζοντας ότι ο φίλος του βρισκόταν κάπου από πάνω του, ο Κέιν ένιωσε ξανά μία πνοή ζωής. Άρχισε να θυμώνει όταν το κορίτσι φώναξε πάλι και άκουσε ένα δυνατό γδούπο στο έδαφος. Αίμα… μύρισε αμέσως το φρεσκοχυμένο αίμα που έπεσε στο μαλακό χώμα που τον σκέπαζε.

Ήταν το πιο καλοδεχούμενο πράγμα που του είχε συμβεί. Το άρωμα κατέκλυσε το μυαλό του και σχεδόν τον οδήγησε σε παραλήρημα, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το γευτεί. Ήταν τόσο αποδυναμωμένος μετά από τόσον καιρό που είχε να πιει. Διψασμένος μέχρι θανάτου αλλά ακόμα ζωντανός. Και τότε ένιωσε δύο από τα δάχτυλά του να συσπώνται.

Ο Κέιν συγκεντρώθηκε σε αυτό και με όλη τη δύναμη του μυαλού του συνέχισε να προσπαθεί να κουνηθεί. Ένιωσε τις μέρες να περνούν, στηριζόμενος στη θέρμη του εδάφους που τον σκέπαζε. Η μυρωδιά του αίματος τον είχε πια κατακλείσει και τον οδηγούσε μόνο προς τα εμπρός. Επιτέλους, μπορούσε πια να κουνά τα χέρια του αργά και ακόμα πιο αργά άρχισε να προσπαθεί να ξεθάψει τον εαυτό του για να βγει από τον τάφο του.

Οι μέρες συνέχισαν να κυλούν και όταν κάποια στιγμή το χέρι του κατάφερε να βγει στην επιφάνεια, σχεδόν έκλαψε από χαρά. Σύρθηκε έξω από το χώμα, άνοιξε τα μάτια του, κοίταξε ψηλά, και άρχισε να γελά σχεδόν με μανία όταν αντίκρισε το γεμάτο αστέρια μαύρο ουρανό. Στρέφοντας ξανά το βλέμμα του στο έδαφος, πρόσεξε ένα κομμάτι ύφασμα, με ένα στεγνό πια, λεκέ από αίμα. Το σήκωσε, το έφερε στη μύτη του και το κράτησε εκεί εισπνέοντας δυνατά το άρωμα του αίματος που τον είχε απελευθερώσει.

Σφίγγοντας τη μυρωδιά του σωτήρα του στη γροθιά του, σηκώθηκε εντελώς από το έδαφος. Ο Μαλάχι και ο ανθρωπόμορφος, που είχε πραγματικά σκοτώσει τη γυναίκα του ιαγουάρου, κείτονταν νεκροί λίγα μόλις μέτρα από τον τάφο του.

Κοιτώντας πέρα από αυτούς και προς το δάσος αναζήτησε το κορίτσι. Ο Κέιν ήξερε πως βρισκόταν ήδη μακριά αλλά ήταν πεπεισμένος πως ήταν η αδελφή ψυχή του. Ποιος άλλος θα είχε καταφέρει να σπάσει το ξόρκι του Μαλάχι αν όχι εκείνη;

Καθώς ήταν πολύ αδύναμος να την ψάξει, ο Κέιν σύρθηκε προς το Μαλάχι και τον χάιδεψε απαλά στο μάγουλο. Ξαφνικά, ενώ κοίταζε το πρόσωπο του, η αναπνοή του πάγωσε. Ο Μαλάχι φορούσε το σκουλαρίκι από αιματίτη. Το δικό του σκουλαρίκι!

Με μία βίαιη και αστραπιαία κίνηση, ο Κέιν σηκώθηκε όρθιος με το σκουλαρίκι σφιγμένο στη γροθιά του. Κοιτάζοντας το Ναθάνιελ, τον άντρα που τον είχε παγιδεύσει, ο Κέιν τυλίχτηκε το μανδύα του σκοταδιού κι εξαφανίστηκε.

Ο Κέιν εξέπνευσε και παρατηρούσε τον καπνό να περιστρέφεται στον αέρα διαγράφοντας κύκλους, πριν εξαφανιστεί εντελώς από μπροστά του. Είχε περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια περιπλανώμενος από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο, προσπαθώντας να καλύψει τα κενά που του είχε αφήσει η τριακονταετής φυλάκισή του.

Είχε ανακτήσει τη δύναμή του, ταΐζοντας τον εαυτό του με ένα μικρό λευκό σκυλάκι που είχε βρει στον κορμό ενός δέντρου. Ήξερε πως ήταν το κατοικίδιο κάποιου και ένιωθε τύψεις γι’ αυτό που είχε κάνει, όμως η ανάγκη να ικανοποιήσει την πείνα του ήταν μεγαλύτερη.

Μόνο μετά που είχε φάει κατάλαβε ότι το κουτάβι ανήκε στο κορίτσι που τον είχε απελευθερώσει. Νιώθοντας ακόμα μια μικρή σπίθα ζωής στο μικρόσωμο τριχωτό πλάσμα, έκανε το χειρότερο που θα μπορούσε. Δάγκωσε τον καρπό του, μέχρι που δύο σταγόνες αίμα έπεσαν στη ροζ γλώσσα του κουταβιού. Έπειτα ξάπλωσε το κουτάβι στο έδαφος και αναρωτήθηκε τι διάολο έκανε. Δε θα δούλευε ποτέ! Ή μήπως ναι;

Τον είχε σώσει δύο φορές και δεν το ήξερε καν. Η θύμηση της τρομαγμένης της φωνής είχε ακόμα τη δύναμη να τον ξυπνά από το βαθύ του ύπνο. Ευχόταν να την είχε δει. Έστω και για λίγο, έτσι ώστε να έχει μια μορφή να την ταιριάξει με τη φωνή που τον στοίχειωνε.

Έβαλε το χέρι στην τσέπη και τράβηξε έξω το κολάρο του μικρού ζώου. Το βλέμμα του σταμάτησε στο ταμπελάκι σε σχήμα κόκκαλου που κρεμόταν. Ήξερε το όνομα της οικογένειας, αλλά η αναγραφόμενη διεύθυνση δεν ίσχυε πια. Δεν ίσχυε εδώ και χρόνια. Όταν επιτέλους έμαθε να χειρίζεται τον υπολογιστή έκανε μία έρευνα αλλά οι γονείς του κοριτσιού είχαν πεθάνει και το σπίτι είχε πουληθεί. Η κόρη τους, που ήταν σίγουρος ότι ήταν ο σωτήρας του, είχε εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει ίχνη.

Ο Κέιν πέταξε το τσιγάρο του και το πάτησε με το πόδι του για να σβήσει. Μόλις είχε επιστρέψει στο Λος Άντζελες, είχε αμέσως πάει στο κλαμπ όπου ο Μαλάχι κάποτε ζούσε και διεύθυνε, μα ανακάλυψε ότι είχε πουληθεί και τα παιδιά του είχαν πια μετακομίσει σε άλλη διεύθυνση. Το νέο μαγαζί δεν ήταν τίποτα άλλο από μία παλιά αποθήκη. Ωστόσο οι ιαγουάροι την είχαν, προσφάτως, ανακαινίσει και είχαν φτιάξει εκεί ένα καινούργιο κλαμπ, σύμφωνο με τις επιταγές της εποχής. Τα παιδιά του Μαλάχι ήταν οι νέοι διευθύνοντες.

Κούνησε το κεφάλι του με απορία, διερωτούμενος πως ο Μαλάχι είχε μπορέσει να ξαναπαντρευτεί, γνωρίζοντας πόσο είχε αγαπήσει την πρώτη του σύζυγο. Εκείνη ήταν η αδελφή ψυχή του και ήταν γνωστό ότι ενώ οι ανθρωπόμορφοι συνήθιζαν να έχουν ιδιαίτερα έντονη σεξουαλική ζωή, μόλις γνώριζαν την αδελφή ψυχή τους ήταν σχεδόν αδύνατον να αγαπήσουν ξανά. Η τελευταία σύζυγός του Μαλάχι, του είχε χαρίσει τέσσερα παιδιά, και είχε πεθάνει κατά τη διάρκεια του τοκετού του τέταρτου γιου τους, του Νικ.

Ο Μαλάχι είχε πεθάνει τη νύχτα που είχε ακουστεί ο βρυχηθμός από τα έγκατα της γης, αλλά ο Κέιν συνέχισε να νιώθει την ανάγκη για εκδίκηση να φουντώνει μέσα του. Σχεδόν όλα τα βαμπίρ γεννιούνται από το σκότος και ίσως ο Σιν να έκανε λάθος σχετικά με τη διαφορετικότητα του Κέιν. Ίσως να ήταν το ίδιο σατανικός με τους προγόνους του. Ίσως αυτά τα βασανιστικά χρόνια να είχαν κάνει αρκετή ζημιά. Το μυαλό του δεν μπορούσε ακόμα να απελευθερωθεί από τη σκοτεινή φυλακή που τον είχε βάλει ο Μαλάχι.

Για τον Κέιν έφταιγαν οι ιαγουάροι. Εκείνοι είχαν χύσει το πρώτο αίμα. Και τώρα εκείνος είχε επιστρέψει για να εκδικηθεί αυτήν την καταραμένη φυλή των ανθρωπόμορφων, και θα ξεκινούσε με τα παιδιά του Μαλάχι. Αλλά δε θα σταματούσε εκεί. Μετά θα έπαιρναν σειρά και τα παιδιά του ανθρωπόμορφου που τον είχε παγιδεύσει… του Ναθάνιελ Γουάιλντερτ.