Wojna secesyjna w Hiszpanii
Po upadku 1931 r. Monarchia, nowy republikański rząd Hiszpanii, zniósł arystokratyczne tytuły, znacznie zredukował siły zbrojne, przejął nadmiar ziemi od właścicieli ziemskich (ponad 200 hektarów). Już nie popularny wśród większości ludności, nadmiernie upolityczniony i stronniczy kościół, jest oddzielony od państwa.
Wszystkie te reformy są przeprowadzane nieodpowiednio i wywołują silny sprzeciw ze strony znacznej części społeczeństwa. Bunt rozpoczyna się 17 lipca 1936 r. W hiszpańskim Maroku. 18 lipca rzuca się w rzeczywistości w Hiszpanii. Po stronie putschistów – 80% najwyższych oficerów, głównie sił lądowych. Od 27 lipca rebelianci zaczynają otrzymywać pomoc wojskową i techniczną z Niemiec i Hiszpanii – bombowce SM-81, Yu-52, czołg CV3 / 33, a także liczni wolontariusze. Dopiero 16 października republikanie ogłaszają utworzenie własnej, regularnej Armii Ludowej, w skład której wchodzą radzieccy specjaliści wojskowi i międzynarodowe brygady antyfaszystowskie. W połowie października przybywa do Hiszpanii pierwsza wysyłka myśliwców I-15, bombowców ANT-40 i (300) czołgów T-26 (z załogami radzieckimi). Część ładunku wojskowego płynie drogą morską, zagrożona złapaniem lub zniszczeniem (na dole znajdują się trzy statki), częściowo – koleją przez Francję. Na ulicach bombardowanych przez Legion Sił Powietrznych «Condor» w Madrycie, dwa tygodnie to zacięte walki, po rekolekcjach rebeliantów-franciaków. Jednak rząd Franco jest uznawany przez Niemcy, Włochy, Portugalię, wiele państw Ameryki Łacińskiej. W lutym 1937 r. Doszło do drugiej bitwy o Madryt. Francoiści (Hiszpanie i Włosi) zbliżają się do stolicy, zatrzymują ich rozproszone części republikanów i radziecka brygada pancerna T-26 generała Dmitrija (Pablo) Pawłowa.
I-15 (często – «zadarty nos») polutoraplan (niższy skrzydło ma znacznie mniejsze pole) Polikarpow cztery 7, 62 mm. karabin maszynowy, prędkość 370 km. h, zasięg lotu wynosi 750 km. Na jego podstawie powstał I-153, głęboka modernizacja I-15, «Mewa. Wprowadzono chowane podwozie, pojawił się zbrojony guz, stalowe formy są bardziej opływowe. Uzbrojenie: cztery 7,62 mm. karabin maszynowy, 8 niekierowanych pocisków z 82 mm. muszle, do 200 kg. bomby. Prędkość to 410—430 km. h. Zasięg lotu wynosi 740 km. Uruchomiony w 1939 r. (Po wojnie w Hiszpanii), z powodzeniem uczestniczył w konflikcie w Halkin Gol. W fińskiej wojnie okazało się mierne. Gorące lato 1941 roku stało się jasne, że rozwój idei biplanes zresztą z krótkim kadłuba, chwieje «fatties» – wielka pomyłka Polikarpow. W latach 1939—1941 wyprodukowano 3 427 samolotów
I-16 (pseudonim ZSRR – «Ass», «Jastrząb», hiszpański, armia Franco -. «Rata» – zwinny zdobycz «Szczur» republikanie «Mosca» – «Fly», w Chinach – «Yanji» – " przełknięcia»). Pierwszy fighter – nizkoplan w ZSRR. Uzbrojenie – cztery 7,62 mm. Pistolet ShKAS (system Shpitalniy i Andrij Komarytskyi, pierwszy na świecie kurs – 1800 strzałów na minutę, podczas gdy nie zawsze jest zadowalająca niezawodność) lub dwa 20 mm. pistolet i dwa 7,62 mm. pistolet. Prędkość na wysokości – 450 km. h. Zasięg lotu 520 km. Ta maksymalna wydajność powietrzne o jednorzędowym promieniowym silnika. Zadaszenie stanie całkowicie zamknąć, jednak ze względu na częste zakleszczenia, piloci utrzymać je otwarte (jak widać na niemal wszystkie fotografie). Do 1942 roku włącznie (83 samolotów w skrajnym roku) produkowany 10.300 egzemplarzy (nie licząc kilkadziesiąt wyprodukowano w Hiszpanii i Chinach). Wraz z «Mewa» brutal-16 był podstawą radzieckiego samolotu myśliwskiego na początku Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Napędzane przez doświadczonego pilota, to nie był łatwym celem, manewr bitwy z nim asów Luftwaffe próbował uniknąć stwierdzenia, że, jak mówią; «To nie jest konieczne do prowadzenia szczura w kąt». Jednak w miarę upływu czasu I-16
Bf. (Me) – 109 Seria B (Bruno), frankiści myśliwskich dostarczone w drugiej połowie wojny domowej. W tym czasie miał trzy 7,92 mm. pistolet. Na początku drugiej wojny światowej Me-109 dostał cztery karabiny maszynowe lub w drugiej serii dwa karabiny maszynowe plus 30 mm. armata z 60 pociskami. Jako samolot szturmowy miał jedno 250 kg. bomba. Prędkość – przed modernizacją, podczas wojny w Hiszpanii tylko 470 km. h, ale w 1939 r., po wymianie silnika (który stał się nieprzyjemną niespodzianką, głównie dla brytyjskich sił powietrznych) – 570 km. h. W połowie lat czterdziestych jego prędkość osiągnęła 620 km. h. Zasięg lotu wynosi 480 km. W sumie w latach 1937—1945 wyprodukowano 34 000 Messerschmittów – 109
Heinkel 51, wojownik z pierwszej połowy wojny Franków. Praktycznie nie miał szans przeciwko I-15. Uzbrojenie – dwa karabiny maszynowe 7,92 mm., Prędkość 310 km. h, zasięg lotu 550 km.
…Rebelianci zmieniają kierunek głównego ataku i upadają na północ Hiszpanii – Kraj Basków. 26 kwietnia niemieccy piloci zniszczą miasto Guernica. Wzmacnia swoją dyktaturę Franco – jego partia «Spanish Phalanx» pozbywa się wewnętrznej opozycji. W tym czasie oficjalny rząd hiszpański, który chce osiągnąć stabilizację, całkowicie celowo zastępuje kilku ministrów. Pojedynczy silny lider nie pojawia się. Armia republikańska wyczerpuje siły w bezowocnych frontalnych atakach niewielkich przedmiotów.
Uporządkowane według stalinowskich wzorców służby bezpieczeństwa Republiki, zajmują się czołowymi postaciami marksistowskiej Partii Hiszpanii (hiszpańskie PUM), rozwija masowy, ślepy terror. Wielu hiszpańskich komunistów, a także przybywających z całego świata interbrigadovtsy zaczynają się rozczarowywać swoją pracą, ich morale gwałtownie spada. Ostatnie sukcesy Republikanie osiągają na początku ofensywy w mieście Brunet; (na zachód od centrum Hiszpanii), następnie zostają uwikłani w sprzeczne rozkazy, tracą 25 tysięcy ludzi przeciwko 10 tysiącom wrogów, a wraz z nimi pierwotną jedność. 18 sierpnia oddziały republikańskie opuszczają front. 60 000 ludzi zostaje schwytanych.
Włoskie okręty podwodne organizują polowanie na statki, które dostarczają towary wciąż walczące w innych teatrach operacji wojskowych, Republikanie. Na początku września trwa bitwa morska; Frankoński okręt flagowy zostaje poważnie uszkodzony i odjeżdża z konwoju. Zachęceni tym, w zasadzie nieistotnym sukcesem, Republikanie decydują się na przeprowadzenie zdecydowanej ofensywy na lądzie (Saragossa, na północny wschód od Hiszpanii). I znowu, ich 80-tysięczna grupa drenuje się w nieudanych atakach wtórnych osad, a następnie produkuje permutacje personelu personelu, które są również niepotrzebne dla nikogo. Na początku października podjęto nową próbę zaatakowania Saragossy. Główną nadzieją jest teraz dla 50 sowieckich szybkich czołgów BT-5. Nacjonaliści otwierają zastawki kanałów nawadniających. Czołgi omijają jeziora, grzęzną w błocie lub daleko od towarzyszącej piechocie. Bitwa kończy się 17 października. Republikanie tracą 30 000 zabitych i rannych, ponad 30 czołgów, francistów – 20 000 ludzi.
Wheel-caterpillar BT-5. Uzbrojenie: 45 mm. pistolet, 115 pocisków, w połączeniu z działem karabinu maszynowego 7,62. Rezerwacja: czoło, bok ciała 13 mm., Czoło, bok wieży 13 mm. Prędkość wzdłuż autostrady wynosi 52 km. h na gąsienicach, 72 km. h na kółkach. Załoga 3 osób. Waga 11 ton. Rezerwy mocy na autostradzie na torach 150 km, koła – 200 km.; natomiast gumowa felga zużywa się po 150 km. przebieg. Konkretna moc to 35 KM. (wyższa niż w nowoczesnych czołgach). Nacisk na podłoże 0, 65 kg. patrz z gąsienicy gąsienic, 5,65 kg. patrz na kółkach. Liczba pojazdów wyprodukowanych w latach 1933—1934 – 1880. Większość czołgów straciła w pierwszych miesiącach wojny. Od 1942 roku, maszyna jest przenoszona głównie do tyłu, jak szkolenia, niektóre z BT-5 provoevalo aż do 1945 roku, uczestnicząc między innymi w klęsce armii Kwantuńskiej