Бетэльгейзіянскія хронікі
1. Робат-міліцэйскі
У вітрыне крамы «Тавары для дома» стаяў міліцыянер. Вядома ж, то быў робат, бо жывыя хатнія міліцыянеры ў нашу кібер-эпоху ўжо даўно зрабіліся анахранізмам.
Возьмем крэдыт і купім, га? умольна прапанавала Таня, гледзячы на новую ўніформу робата. Ці, можа, разабем на плацяжы?
Толік адказаў насупленым маўчаннем.
Толік! працягвала наступаць Таня. Мы ж з табою гэта ўжо абмяркоўвалі!
І каторы раз паўтарыла правераную гадамі жыццёвую мудрасць:
Прыватная машына новая ступень свабоды, а хатні міліцыянер новая ступень парадку.
Прадавачка, хмурная не раўнуючы як Толік, разгавелася толькі дзякуючы гэтаму кранальнаму відовішчу зяўленню маладой пары, што робіць у сямейнай гаспадарцы свае першыя нерашучыя крокі:
Ну, на свайго першага міліцыянта мы з мужам назбіралі, калі нам было па дваццаць пяць, разгаварылася яна, і яе твар нечакана аквеціла ўсмешка. У нас тады нават кватэры не было: жылі ў дзвюх прыгнаных з Бетэльгейзэ іншамарках ставілі ўпрытык адна да адной. А міліцыянер нам харошы трапіўся уяўляеце, сам насіў у ДАІ квітанцыі нашых штрафаў.
На яе вочы мройнай пялёнкай нагарнуліся ўспаміны.
Праўда, мы без кватэры і цяпер, дадала прадавачка. Хаця іншамарак ужо шэсць: мы іх паставілі ў тры паверхі. Ламінат у салоне наслалі і мэбляй абставілі.
Расчуленая прадаваччынай споведдзю, Таня трохі так тэатральна выгукнула:
Жывуць жа людзі!
І потым больш прадметна дадала:
Толік, чорт з той заначкай хачу жыць па-чалавечы!
З даражэзнай пакупкай давялося змірыцца. Перад сыходам з крамы Толік набыў яшчэ запасныя батарэйкі і летняе абмундзіраванне для свайго новага свойскага жандара.
Толік адказаў насупленым маўчаннем.
Толік! працягвала наступаць Таня. Мы ж з табою гэта ўжо абмяркоўвалі!
І каторы раз паўтарыла правераную гадамі жыццёвую мудрасць:
Прыватная машына новая ступень свабоды, а хатні міліцыянер новая ступень парадку.
Прадавачка, хмурная не раўнуючы як Толік, разгавелася толькі дзякуючы гэтаму кранальнаму відовішчу зяўленню маладой пары, што робіць у сямейнай гаспадарцы свае першыя нерашучыя крокі:
Ну, на свайго першага міліцыянта мы з мужам назбіралі, калі нам было па дваццаць пяць, разгаварылася яна, і яе твар нечакана аквеціла ўсмешка. У нас тады нават кватэры не было: жылі ў дзвюх прыгнаных з Бетэльгейзэ іншамарках ставілі ўпрытык адна да адной. А міліцыянер нам харошы трапіўся уяўляеце, сам насіў у ДАІ квітанцыі нашых штрафаў.
На яе вочы мройнай пялёнкай нагарнуліся ўспаміны.
Праўда, мы без кватэры і цяпер, дадала прадавачка. Хаця іншамарак ужо шэсць: мы іх паставілі ў тры паверхі. Ламінат у салоне наслалі і мэбляй абставілі.
Расчуленая прадаваччынай споведдзю, Таня трохі так тэатральна выгукнула:
Жывуць жа людзі!
І потым больш прадметна дадала:
Толік, чорт з той заначкай хачу жыць па-чалавечы!
З даражэзнай пакупкай давялося змірыцца. Перад сыходам з крамы Толік набыў яшчэ запасныя батарэйкі і летняе абмундзіраванне для свайго новага свойскага жандара.
Дома, толькі яго ўключылі, робат-міліцэйскі адразу ж пачаў шчыраваць: разагнаў электрашокерам несанкцыянаваную алкаголь-вечарынку, якую ў адсутнасць дзяцей ладзіў са сваімі сабутэльнікамі цесць Толіка. Потым разблытаў справу-«глухара»: куды губляюцца ўсе шкарпэткі пасля машыннага прання (падрабязнасці справы аператыўная таямніца). Паралельна пры ператрусе робат знайшоў згубленыя колісь Таняй акуляры, а ў цешчы порначасопісы на продаж. Наступным крокам робат-міліцэйскі пералавіў усіх мышэй і пацукоў і, начапіўшы ім флікеры, адпусціў на волю. Сямя не магла нарадавацца новаму парадку.
Потым, за лужыну ў вітальні, пасадзіў на суткі Джэка. Сядзеў Джэк у імправізаваным КПЗ на антрэсолях, і Кацечка насіла (а дакладней шпурляла) туды Джэку перадачы: кілбаскі і «Беламор». Кілбаскі Джэк зеў, а да пачка «Беламору» не дакрануўся: яго падзялілі міжсобку сукамернікі Джэка суседка цётка Лізавета, што была запхнутая сюды за тое, што пастаўляла Толікавай цешчы на рэалізацыю порначасопісы, а таксама Кацеччына сяброўка па дзетсадзе Леначка, якая падчас гасцявання скрала ў Кацечкі Барбі.
Уначы з крыкам: «Устаць! З рэчмі на выхад!» робат выцягнуў Толіка з нагрэтага ложка. Таня збянтэжана праводзіла мужа прыспанымі вачыма. Робат-міліцэйскі завёў Толіка на кухню і пад святлом зыркай лямпы загарлаў зноўку:
Адкуль марыхуана, гаспадару?
Я не разумею, пра што ты.
Так, гаспадару, я з табой дудукацца не буду, узяў быка за рогі робат. Кацечка і цесць ужо былі на допыце гэта не іх рук справа. Так што мне засталося сказаць Тані, і тады табе гамон жонка цябе поедам зесць!.. Але паколькі ты мой гаспадар, галасавы мадулятар робата дадаў у словы панібрацкіх інтанацыяў, дык прапаную гешэфт: я адкалупваю рубільнік у сябе на панэлі, і стуль ніколі не буду больш выключацца, а наўзамен следства па справе «Пакупка і ўжыванне наркотыкаў» спыняецца.
Па вяртанні ў спальню Толік паклаўся і з палёгкай прытуліўся да цёплай жонкі, што праз сон замармытала штосьці няўцямнае. Раптам ступакамі Толік адчуў нешта не тое.
Таня, а чаму ты спіш у ботах? спытаў ён.
Дык пасля твайго арышту я таксама стала рыхтавацца да выкліку на кухню, адказала Таня. Па справе паходжання непрацоўнай заначкі.