Toen het puin begon op te ruimen, zag ze de achterkant van Toya toen hij voor haar stond met zijn gezicht naar de demon. Ze siste toen ze drie lange scherpe wonden op zijn rug zag. Zijn nachtelijke haar en zilveren highlights waaiden nog steeds in de wind die was ontstaan door de gevallen demon. Ze wierp een blik op de demon om opnieuw te zien dat zijn hoofd was afgehakt en zijn armen op een goede afstand van zijn lichaam lagen.
Ze fronste haar wenkbrauwen toen hij zijn karmozijnrode ogen weer opendeed, met de bedoeling de kracht van de talisman te gebruiken om zichzelf te genezen. Omdat ze niet wilde dat dit gebeurde, reikte Kyoko achter haar en greep de kleine kruisboog, een geestspijl die zich snel vormde vanuit haar priesteressenkrachten. Ze spande het strak tegen het touwtje en fluisterde: Raak het, het touwtje loslatend en de geest rechtstreeks naar de talisman sturend, het in het lichaam van de demon slaand.
De demon zakte langzaam in elkaar, veranderde in stof en ging op in de wind. Het meeste stof dreef weg en liet alleen vergeelde botten achter. Kyoko voelde nog steeds kwaad in de buurt, keek op en zag één van Hyakuhei's demonische vormverwisselaars. Het gleed uit de lucht naar beneden en zag eruit als een spookachtige slang, pakte de talisman tussen zijn puntige tanden op voordat hij zo snel wegrende dat ze niet eens kon zien in welke richting het was gegaan.
Ze had zin om te kreunen, wetende dat ze net voor niets tegen de demon hadden gevochten sinds de talisman was gestolen. Kyoko duwde langzaam tegen de grond om op te staan en stopte halverwege toen ze merkte dat Toya zich nog niet had omgedraaid, zijn geklauwde hand nog steeds van woede gebald naast hem.
Ze raakte gespannen toen ze besefte wat er mis was ... hij was in zijn vervloekte vorm. Een vloek die Hyakuhei op hem had gelegd lang voordat ze ooit naar deze wereld was gekomen. In deze toestand was hij onvoorspelbaar, onbeheerst ... en erg gevaarlijk.
Met een onvaste stem fluisterde Kyoko: Toya?
Ze stond helemaal op terwijl hij zich omdraaide, zijn karmozijnrode ogen staarden haar aan. Zijn borst ging nog steeds snel op en neer terwijl hij zwaar ademde door de kracht van de aanval die hij zojuist had gebruikt om de demon te doden. De dolken, dacht Kyoko terwijl ze probeerde kalm te blijven, ze moest de messen terug naar hem brengen. Ze keek naar de rots waartegen hij was gegooid en zag één van de dolken daar liggen. Ze begon langzaam in de richting van het mes te draaien.
Toya deed een stap naar voren en gromde. Hij voelde een verblindende woede voor de demon die hij zojuist had gedood en wachtte om te zien of er meer te doden viel of dat de demon weer zou opstaan. Toen hoorde hij iemand achter zich zijn naam fluisteren. Hij draaide zich om naar het geluid en zag het meisje daar, langzaam proberend op te staan. Hij rook de angst die van haar uitging toen ze langzaam probeerde weg te lopen van hem.
Hij liet een zacht gegrom horen om haar te waarschuwen te blijven en deed een stap naar haar toe. Ze stond nog een moment stil en staarde hem aan alsof ze niet kon beslissen of hij een vriend of een vijand was. Hij kon haar angst ruiken en dat maakte hem boos. Hij gromde weer en ze zette het op een lopen.
Kyoko's hart bonsde. Hij had tegen haar gegromd. Zou hij haar vermoorden? De dolken, ze moest er minstens één bereiken. Ze waren een deel van hem en hielpen het demonenbloed waarmee Hyakuhei hem had vervloekt, te verzegelen. Kyoko vertrok zo snel als ze ooit in haar leven had gerend.
Ze moest de dolk naar hem toe brengen. Haar haar vloog achter haar uit en ze wist dat hij achter haar aan zou komen. Het haar in haar nek stond overeind alsof hij haar al te pakken had. Nog vijf meter ... bijna daar. Een waas bewoog zich voor haar, tussen haar en wat ze zo wanhopig probeerde te bereiken.
Nee. Ze zou niet voor hem weglopen. Zij was van hem. Hij stopte voor haar om haar vlucht te stoppen, en ze botste tegen hem aan met een geschrokken gil. Bij contact voelde hij zijn bloed kalmeren en hij gromde zachter om haar te laten weten dat ze deze keer moest blijven. Toen ze nog steeds probeerde langs hem heen te komen, drukte hij haar tegen zich aan, omdat hij wilde dat deze vrouw het gevoel had dat hij alles zou vernietigen wat in haar buurt kwam.
Hij keek naar beneden in de grote smaragdgroene ogen die naar hem opstaarden. Toya voelde dat ze probeerde zichzelf te laten zakken om uit zijn armen te glijden. Nee, hij zou haar nooit laten gaan ... het demonenbloed in hem had haar al opgeëist. Hij zag hoe een traan van haar wimpers afgleed en op haar romige wang terechtkwam. Hij leunde naar voren en likte de traan met het puntje van zijn tong, waarbij hij een geschrokken snik van het meisje weghaalde.
Ze hervatte haar strijd, wurmde zich uit zijn greep en gleed op de grond, wierp zich langs hem heen en greep naar iets dat daar lag. Hij gromde om haar uitdagende houding toen hij zich omdraaide en op haar viel, haar tegen de grond houdend. Hij hield haar pols boven haar hoofd en het gewicht van zijn lichaam hield de rest van haar in bedwang. Ze probeerde hem van haar af te gooien, maar hij wilde dat ze wist van wie ze was.
Hij bracht zijn mond naar de hare en gromde laag in zijn borst. Het meisje verstijfde toen zijn lippen in een bezittelijke kus over de hare sneden. Hij dwong haar lippen uit elkaar met de druk en verdiepte het bezit. Hij wilde haar en zij zou van hem zijn. Zijn handen gleden omhoog van haar pols om haar vingers in de zijne te nemen toen hij zijn hand in contact voelde komen met het ding dat ze van de grond had gegrepen.
Hij likte aan de binnenkant van haar mond en wilde alles proeven wat ze was. Hij voelde hoe zijn gedachten langzaam bij hem terugkwamen, dingen die hij niet had mogen vergeten. Hij kalmeerde, maar de kus niet. Zijn geest flikkerde. Hij voelde de hitte in zijn lagere regionen en hij drukte zijn heupen tegen haar aan van honger. Toen klikte er iets in hem en de rode waas in zijn geest verdween.
Toya werd zich van alles bewust, het zachte lichaam onder hem, de smaak van honing en de verblindende behoefte die door zijn aderen stroomde. Hoe graag hij het ook niet wilde, hij liet haar lippen los van de zijne en hief een fractie boven haar op om in de ogen van Kyoko te staren. Hij had haar net gekust en wilde heel graag doorgaan.
Kyoko kon er niets aan doen toen vurige bliksemschichten door haar lichaam schoten. Ze stopte met worstelen toen hij de kus verdiepte. Het gevoel van zijn lippen die de hare met zoveel passie domineerden, was een bedwelmende sensatie. Toen voelde ze het bewijs van zijn opwinding hard tegen haar dij drukken en dat schoot nog een ronde hitte door haar heen.
Ze voelde hem langzaam verschuiven en boven haar uitstijgen toen hij de kus beëindigde. Wat ze zag stopte haar hart bijna. Zijn ogen waren goudkleurig, alle sporen van de demonische bloeddorst waren verdwenen. Ze wierp een blik op de dolk die ze nog steeds in haar hand hield en merkte dat hij hem aanraakte. Ze zuchtte van opluchting toen ze besefte dat Toya terug was.
Toya keek naar Kyoko terwijl ze naar het mes keek en zijn blik volgde de hare. Dus dat is wat er is gebeurd. Hij was veranderd, en toen had hij een poging gedaan ... Hij wist dat ze boos zou zijn op wat hij bijna had gedaan. Zelfs zijn onbeheerste kant had haar als levenspartner gekozen.
Hij ging rechtop zitten en probeerde haar niet aan te kijken terwijl hij van haar lichaam rolde. Pas toen hij helemaal van haar af was, vertrouwde hij erop en keek hij naar haar. Het eerste dat zijn aandacht trok, waren haar gezwollen lippen. Hij voelde een blos op zijn wangen branden toen hij zich de kus herinnerde en het gevoel van haar lippen op de zijne.
Dus zo is de hemel, mijmerde hij zwijgend en wreef met één hand in zijn ogen om geen andere reden dan zijn reactie voor haar te verbergen.