Тангри эмас, аслида иблис яратган,
Фръаунга, бойлигига бир қабр бўлган,
Етти ёшдан халқи эхром қуришган.
(фото из свободного ресурса)
Кечаю кундуз ишлаб сахрода,
Қумли буронда, исиқ совуқда,
Қорни тўймай еган овқатга,
Мехнат қилишган дармонсизликда.
Ўпкалари тўлган қумли ҳаводан,
Оғир тошларни кўчиришганда,
Суяк ва бўғинлари роса эзилган,
Ногирон бўлишган ўттиз ёшларда.
Бардош бераолмай касалликларга,
Ўлиб кетишган кирмасдан қирққа.
(фото из свободного ресурса)
Сахродаги эхромларни кўрганда,
Томоша қилиб хайратланганда,
Миллионлаб қийналиб ўлган,
Миср халқини бир эслангизлар.
Иблислар яратган фиръаунларни,
Халқни қирганини унутмангизлар.
***
Биринчи ахмоқликни тарқатган фиръаунлар,
Бутўн умр очкўзликда бойлик йғиб утканлар,
Ўзларига қушиб ҳам бойликларин кўмганлар.
Дея, Бу пастликни минг йилларда кўрсинлар.
ИНСОНИЙЛИК
Учта бир ҳил ҳовли турар кўча бошида.
Эллигинчи йиллар эди ўтган асрда,
Ташқаридан кўриниши улар бир хилда,
Уй биноси, деворлари, бир баландликда.
Икки юз эллик йил бўлган қурилганига,
Учаласи ҳам ичкари ташқари ҳовлига эга,
Биринчиси тегишли нонвойлар авлодларига,
Кифтиобнинг мирзоси яшаган иккинчисига.
Фарқи шунда эди ҳовлига кирганингизда,
Мирзоникида ичкарида безак берилган,
Ўймакор устун болорлар нақш қилинган,
Хар ҳил рангда ялтиратиб бўёқ қилинган.
Ичкари, ташқари ҳовлида ғишт ётқизилган.
Дарвоза ичкариси, эшик ромлар ўймакорланган,
Четда чиройли қудуқ бор, ғиштдан терилган.
Учинчисида косиблар, камтарона умр кечирган.
Кўрдим шунда одамийликни, оқибатли мусулмонликни,
Доимий ҳурмат иззат, ўзаро мехр бўлган инсонийликни.
Аммо бўздилар бетамизлар тариҳий бу иншоатларни,
Ҳатто етти минг йил турган қадимий обида, Қурғонни.
Гуё йўқ қилдилар минг йиллаб асралган тарихимизни,
Мехр окибатни, виждонни, маданиятни, одамийликни,
КИФТИОБ
Китоб менинг кичик Ватаним,
Бағрингда мен ўсиб улғайдим,
Илм олдим, дунёни сенда танидим,
Боболар билан кўп сухбат қилдим.
Беҳисоб ривоятлар мен эшитгандим,
Одамийликни ҳам сенда ўргандим.
Оқ қорани фарқин англадим.
Азиз кичик Ватаним маним.
Энг қадимий шахарлардан сан,
Беш минг ёшга кирган ўзингсан,
Табиат сени икки елкангдан,
Икки дарёни оқизиб қўйган.
Сен томондан тик қоя қилиб,
Қирғоқлари сени ҳимоя қилган.
Ёвларни шунда тўхтатиб,
Беш минг йил қалқонинг бўлган.
Форсларга сени таслим қилмаган,
Александрга ҳам қаршилик қилган.
Арабларнинг йўлини қирққан,
Муғулларга жанга отланган,
Русларга ҳам бошин эгмаган,
Азиз кичик Ватаним маним.
Болаликда кўчаларни яёв кезгандим,
Қалъа қолдиқларин мен излагандим,
Қўрғонинга доим чиқиб турардим.
Ҳар кўчадан чиққан бўлоқларингдан,
Туйб туйб сувлар ичардим.
Ҳарорати хар ҳил эди уларда,
Ширинглиги ҳам хар ҳил, эсимда.
Ёшлигимдан тарихинга қизиққан эдим,
Беш минг йил ичида қандоқ бўлгансан.
Излардим утмишингни бор манбалардан,
Сени буюк ўғлонинг бўлган Муқанна,
Хазрати Неъматуллоҳ ва Султон ота,
Хазрати Бешир, Али Қушчи ўсган бу юртда. Китобликка ҳос камтарлик ва поклик билан,
Яшамоқда олимларинг хар бир шахарда.
Нокастликни кўрсангиз Китобликлардан,
Кўрасиз атрофдан келган келгиндилардан.
Нопоклик чиқмас асли Китобликлардан.
Ватаним, бағрингда мен ўсганимдан,
Доимо хар жойда мағрурлидирман.
***
ЯШАГИН ЯХШИСИ БУЛИБ.
Яшагин одамлар ичида доимо яхшиси бўлиб,
Кунинг битганида тобутингни кўтарсин йиғлаб.
Кўрганман, қанча майитларни улар ижирғаниб,
Тобутни кўтарган ва узатган бир қадам юриб.
Тангри кечирсин сени, деган қабрга қўйиб.
***
Тобутингни кутарар ўғлинг, ғамли, кўзин ёшламай,
Набиранг кўтарар, йиғлаб, видоликка асло чидолмай.
Шунинг учун, боболар набираларга кўп мехр бергай,
Дея, Набиралар олдида мехрдан қарз бўлиб кетмай.
***
БОЛАЛАРИМГА.
Доно билан болам тортишманг,
Тапгрининг ўзи уни доно яратган.
Олим билан ҳам сиз баҳслашманг,
Бу йўлда унинг мехнати синган.
Амалдор билан тортишган одам,
Нокаст тусиғига кўплаб учраган.
Тортишмангиз муттаҳам билан,