CZARNY PIES
POWIEŚĆ Z SERII OCHRONA SPRAWIEDLIWOŚCI
T. M. Bilderback
Tłumaczenie autorstwa
Michał Cierniak
Copyright © 2020 by T. M. Bilderback
Projekt okładki: Christi L. Bilderback
Zdjęcie na okładce © Can Stock Photo / danielbarquero
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Spis treści
Strona tytułowa
Strona redakcyjna
SPIS TREŚCI
Rozdział 1
Rozdział 2
Rozdział 3
Rozdział 4
Rozdział 5
Rozdział 6
Rozdział 7
Rozdział 8
Rozdział 9
Rozdział 10
Rozdział 11
SPIS TREŚCI
Informacje o prawach autorskich
Rozdział 1
Rozdział 2
Rozdział 3
Rozdział 4
Rozdział 5
Rozdział 6
Rozdział 7
Rozdział 8
Rozdział 9
Rozdział 10
Rozdział 11
O autorze
Inne powieści
Rozdział 1
Gdy wybiegali z biura, Charlie Li chwycił karabin ze środkiem uspokajającym, a Jessica Queen wybrała w swojej komórce numer Ochrony Sprawiedliwości.
Ochrona Sprawiedliwości, Tony Armstrong przy telefonie.
Tony? Tu Jessica Queen. Jesteśmy na pokazie psów. Potrzebujemy natychmiast posiłków. I gliniarzy... Dużo gliniarzy! Rozłączyła się. Charlie, jak mocny jest ten środek uspokajający?
Powaliłby nawet tego potwora.
To za mało. W razie potrzeby przygotuj się na zabijanie.
Tak jest, panno Queen.
Jessica wyciągnęła broń, gdy wraz z Charliem zatrzymali się przed drzwiami szatni. Otwierały się one do wewnątrz, więc nie było obawy, że mastiff ucieknie. Co prawda pies uwolnił się z klatki za pomocą gryzaka, ale przedmiot ten nie wystarczyłby do podważenia klamki.
Stanęli po obu stronach drzwi.
Charlie, masz karabin. Ty kryjesz górę, ja dół. Jak go zobaczysz strzelaj. Jeśli będziemy zmuszeni wejść, idźmy plecami do siebie, żeby móc obserwować otoczenie, powiedziała Jessica.
Nie wstydzę się przyznać, że ten pies mnie przeraża, panno Queen. Jest inteligentniejszy od zwykłego zwierzęcia.
Jessica skinęła głową. Masz rację, Charlie. Traktujmy go, jak człowieka. Bądź gotów na wszystko.
Charlie przytaknął.
Gotowy? spytała Jessica.
Charlie ponownie przytaknął. Do dzieła.
Jessica kucnęła, kierując trzymaną oburącz broń w górę. Charlie otworzył z łokcia drzwi do szatni, celując karabinem do środka. Jessica zrobiła to samo ze swoją bronią. Mastiffa nigdzie nie było. Około trzech metrów od nich leżał Jeff Ladd. Miał wygryzione gardło, a jego wnętrzności były rozrzucone wokół ciała. Kąpał się w kałuży własnej krwi.
Jessica zamknęła oczy, wzięła głęboki wdech i cicho pomodliła się za zabitego mężczyznę. Udało jej się nie zwymiotować. Zginęła przez nią następna osoba, ale będzie myślała o tym później.
Widzisz coś? spytała Charliego.
Nie.
Jessica podniosła się. Dobra, Charlie. Wchodzimy powoli do środka. Bądź czujny, przyjacielu.
Pani również.
Weszli do pomieszczenia bokiem, plecami do siebie.
***
MASTIFF OBSERWOWAŁ ich z ukrycia. Oddychał cicho przez nos, nie chcąc zwrócić na siebie uwagi. Najpierw zajmie się kobietą. Z mężczyzną może być trudniej.
***
PRZESZUKIWALI POKÓJ i starali się zajrzeć w każdy kąt. W końcu doszli do ciała Ladda.
Dobra, Charlie. Które z nas sprawdzi, czy Ladd jeszcze żyje?
Zwykle robi to starszy stopniem, ale tym razem ja się tym zajmę.
Dzięki. Gdzie jest ten potwór?
Nie wiem, ale nachylę się i spróbuję wyczuć tętno. Charlie uklęknął obok Ladda i objął karabin ramionami.