Зашархацелі хмызы, між карункавай папараці інтымна бліснулі ладныя лыткі ў клятчастых калготках. У балотнай вадзе адбіўся вытанчаны жаночы профіль.
Што паробіш Беларусь край паэтаў! працурчэў зманлівы, бы ў русалкі, голас.
Усе паэты ідыёты! рагаты па-хабёльску атабарыўся на валуне, формай і памерамі падобным да трона. Толькі глянь, Прашмандоўка, чым яны тут натхняюцца
За балотнымі міражамі праяўлялася панарама паўсоннага Таргачова. Аўтаномныя вокны мігцелі вугельчыкамі кінутага вогнішча. Аплылыя валы з рамантычнымі руінамі часоў каралевы Боны нагадвалі пра былую веліч краю. Пад адхонам манатонна шаргацеў Дняпро, і хвалі тонкім накатам шліфавалі пясчаны бераг. Я агентка, а не эстэтка, Прашмандоўка сузірала краявід з казённай адчужанасцю. Хочаш сказаць, нібыта ў такім занядбаным мястэчку можа перахоўвацца суперзброя, якая дае ўладу над Сусветам? Але ж існуе некалькі
Падробкі, голас рагатага прагучаў ціха і небяспечна, нібы палёт кажана. Падробкі, выштукаваныя па замове сярэднявечных ідэолагаў. А праўдзівую суперзброю апошні раз бачылі тут, у Таргачове. Гэта дакладна.
Цяпер панначка ў клятчастых калготках вывучала краявід, нібы заўсёдніца элітнага касметычнага салона новую візажыстку. У халодных сініх вачах адбіліся таргачоўскія дамкі, гаражы з крадзенай бляхі, парфенон раённага Дома Культуры.
І няўжо ніхто больш пра гэта не ведае? Прашмандоўка недаверліва прыкусіла губу.
Тутэйшы люд жыве адно на рэфлексах, а таму ніхто суперзброю тут нават і не шукаў.
Але ж, такім, як мы, да святыняў не падступіцца! Бог не цяля, бачыць круцяля! Я ўсё разлічыў, з інтанацыямі прафесійнага палітолага мэкнуў рагаты. Пан Бог, якому звычайна напляваць на пакуты гэтага занядбанага народу, зрэдку бывае літасцівы і пасылае сюды паэтаў. Але ж гэтыя ідыёты могуць існаваць адно ў хвараватых прыдумках, з адпаведнымі рытуаламі, фетышамі і мроямі. Як і мае быць, мроі заўсёды канфліктуюць з рэчаіснасцю, тады паэты просяцца да нас. Аднак Пан Бог чамусьці даруе ім усё, а святыні самі ідуць у рукі да блазнаў Агентка Прашмандоўка, слухай заданне. Першае. Выправіцца ў Таргачоў. Другое. Знайсці якога-небудзь тамтэйшага паэта. Трэцяе. Спакусіць і падмануць
Аператыўная распрацоўка. Вярбовачная сітуацыя. Кантракт на запродаж душы, сінявокая панначка свядома прапускала відавочныя лагічныя пабудовы. Святыня трапляе да нас, і
З вільготнае цемры бліснулі інфернальныя вочы, налітыя змрочным ззяннем.
і мы ўжо не дазволім Пану Богу збудаваць аднапалярную мадэль свету, дзе запануюць справядлівасць, свабода і любоў да бліжняга! Мы не дапусцім, каб у тую ж Беларусь экспартаваўся чужынскі для яе лад жыцця. І мы катэгарычна супраць дыктату Ягонай звышдзяржавы ды прапаганды падвоеных стандартаў!
Асіметрычны ўдар? недаверліва прыкінула Прашмандоўка.
Нечаканы і смяротны! мройліва прамэкала з валуна. Гэтай суперзброей аднойчы ўжо забілі Сына Чалавечага Варта і паўтарыць.
Пранізлівае конскае іржанне скаланула балотную глухмень. Цокнулі капыты, рыпнула сядло. Летуценнікі сінхронна азірнуліся
Паміж чэзлых бярозак і крывых асінак сунуўся зухаваты вершнік. З-пад шырокага капелюша блішчэлі халодныя сталёвыя вочы, рыхтык, як у шэрыфа з вестэрна. Доўгі плашч абляпляў постаць скульптурнымі зморшчынамі. На абцасах шляхотных ботаў зіхацелі зорачкі шпораў. Сівы конь хроп і нядобра касавурыўся на рагатага.
Вершнік упэўнена прыўзняўся ў страмёнах. Па-над конскай грывай бліснула руля абрэза вогненная ружа расквеціла вільготную цемру. Магутны валун пад рагатым раскалоўся, і жарынкі трасерамі ўспаролі сутонне.
Апошні раз папярэджваю, спакойна канстатаваў трапны стралок. А ну, на хрэн адсюль, быдла рагатае!
Зляканыя цені кінуліся да балотнага вакна. Бултыхнула, цвілая вада наморшчылася пукатымі коламі.
Снайпер клацнуў затворам дымная гільза ценькнула з патронніка.
Змова і зброя, абрэз паволі апусціўся ў кішэню плашча. Талерантнасць і памяркоўнасць І чым жа, цікава, усё гэта скончыцца?
Вершнік пільна ўгледзеўся ў жоўты местачковы міраж за балотам і ласкава пасміхнуўся:
А калі па рогах?..
2
..жны ці!.. кога шчэ ыло веце!.. стэрэафанічнае рэха пругка адбівалася ад старажытных замкавых муроў і шыфравала словы, што гарохам сыпаліся з бляшанага рэпрадуктара. ігу рода ыць ах!..