Праз колькі хвілін сівая галава Карла Спагеці ўжо вытаркнулася з люку.
Mama miо, Santa Lucia! аўтарытэтны сіцыліец беспамылкова пазнаў клятага ворага, павагаўся, але ўсё ж паціснуў Хроснаму руку.
Лідэры мафіёзных кланаў хутка паразумеліся пры дапамозе мімікі, жэстаў і ангельска-італьяна-беларускай трасянкі. Агульны вораг здольны ствараць і не такія дзіўныя хаўрусы.
Тым часам копы апрытомнелі і пайшлі ў наступ. Зноў загрукатаў на даху кулямёт, заляскалі стрэлы. На бруку аганізавалі смяротна параненыя, падалі забітыя, гарачая кроў лілася ў каналізацыйныя краты. Сонца канчаткова схавалася за скрай хмарачоса.
Карла з асалодай страляў са свайго Томпсана па сілуэтах у ненавісных чорных мундзірах, спяваючы сіцылійскую народную песню О, mama mia! О, Koza Nostra!..
Але неўзабаве хаўруснікаў напаткала прыкрая неспадзяванка: у абодвух машын-ганах скончыліся набоі. Цяпер беларусы і італьянцы адстрэльваліся толькі з вокнаў. Ацалелыя копы ўсё смялей падбіраліся да старых бойняў.
Хросны! даляцела з люку. Манометр ужо на дванаццаці! Чырвоную рыску перайшоў!
Ёсць яшчэ час, кінуў Хросны і пытальна зірнуў на Карла Спагеці.
Сівы сіцыліец засяроджана раскладаў на даху гранаты, падобныя да пукатых пляшак. Беларускі мафіёзі перажагнаўся гранатай па-каталіцку, пацалаваў зброю і кінуў у доўгі паліцэйскі Плімут, на якім прыбыла новая порцыя копаў. Легкавік падскочыў і кульнуўся на бок.
Ave Maria! узрадаваўся сіцыліец.
Матка Боска Вастрабрамска! па сітуацыі азваўся Хросны. Ды каталік я, каталік, беларус з-пад Гародні.
Sicilia, Palermo, назваў сваю Радзіму сіньёр Спагеці.
Карацей, ты з Заходу, я з Усходу, падвёў лагічную рысу кулямётчык.
Знянацку з люку пацягнула не толькі порахам, алі і падазрона густым водарам падгарэлай брагі.
Хлопцы, тэрмінова сыходзьце сутарэннямі! гаркнуў у люк беларускі мафіёзі і падхапіў Спагеці. За мной!
А нахабныя копы ўжо забягалі ў стадолу, стралялі наўздагон беларусам і сіцылійцам, якія па адным порстка знікалі ў сутарэннях.
Гіганцкі самагонны апарат злавесна чырванеў перагрэтай меддзю. З ціхай пагрозай сычэла сінім агнём газавая фаерка. Булькацела загусцелая брага. Стрэлка манометра ўжо даўно мінула кантрольную чырвоную рыску і паказвала на масянджовую шыльдачку General Electric. Грукнуў люк, і павевам скразняка са сцяны сарвала, вынесла ў высаджанае акно каляндар з Божай Маці Вастрабрамскай. У шкляных вачах копаў адбіўся чорны надпіс WANTED!
Жахлівая выбуховая хваля скаланула старыя бойні ад падмуркаў да даху. Шматкі апарата разнесліся па стадоле, нібы шрапнель. З жалобным ценьканнем заваліўся штабель скрыняў. Вогненная хваля бураковага самагону імгненна адрэзала копам шлях да дзвярэй і вокнаў. Жывыя паходні бязладна кідаліся, матлялі рукамі, качаліся на падлозе між ацалелых самагонных апаратаў.
Тым часам Хросны, Спагеці і падлетак-верабей таропка спускаліся гулкімі пажарнымі сходамі, што строгім геаметрычным зігзагам раскрэслівалі глухую сцяну бакавога фасада старых бойняў. Ну што, мудзіла, скаштаваў? пачулася з-за расстралянага паліцэйскага Пакарда.
Каля прабітай кулямі дзвёркі стаяў блюзнер са скрываўленай бейсбольнай бітай у руках і пераможна паглядаў на мерцвяка ў чорным мундзіры, які пяліў нязрушныя зенкі ў васільковае чыкагскае неба. Прахалодны ветрык з Мічыган-Возера пяшчотна варушыў кароткую фрызуру нябожчыка.
Сямён, а ты чаму разам з усімі сутарэннямі не сыйшоў? здзівіўся Хросны.
Дык гэта цікава ж! дурнавата пасміхнуўся блюзнер, дзядзька Хросны, а нябожчык рыхтык вы!
Не плявузгай, сурочыш, сувора перапыніў беларускі мафіёзі, задуменна пачухаў патыліцу і глянуў на Спагеці. Ані табе Карла, ані мне ў гэтай паскуднай Амерыцы больш разгарнуцца не дадуць, Хросны ўважліва разглядаў дакументы забітага копа. Халера, ты ж шэрыфа самаго Сміта-Весона коцнуў!
Si, сціпла прызнаўся Спагеці, зняў барсаліну і перажагнаўся.
Старэчыя вусны варушыліся, бязгучная малітва скончылася кароткім, як стрэл, Amen.
Люксовыя нумары ў Сінг-Сінгу і электрычны фатэль для нас, лічы, падрыхтаваныя. Куды падашся цяпер, Карла? На Захад, ці на Ўсход? Хросны цярпліва дачакаўся, калі капялюш зноў прыкрые сівы голаў.
Спагеці крыва пасміхнуўся, знізаў плячыма, зняў з сябе залаты абразок з выявай святога Януара апекуна злодзеяў з махлярамі, і шляхетным жэстам спрэзентаваў Хроснаму. Гэта азначала, што ён Карла Вінцэнта Марыя Спагеці, прафесійны мафіёзі ў семнаццатым пакаленні, з гэтага моманту названы брат беларускага бутлегера, патомнага майстра па выганцы моцных трункаў.