Падарожнiк нячутна падышоў да маладзiцы i ўзяў яе за плечы. Кiтаянка ўскрыкнула i азiрнулася. Круглы тварык збялеў, нiбыта рука нябачнай чараўнiцы абсыпала яго блакiтнай пудраю.
— Sorry, sorry... — завыбачалася белатварая кiтаянка.
Падарожнiк адпусцiў трапятлiвыя плечы. Левай рукою ён узяў кiтаянку вышэй локця i падштурхнуў да стала. На чыстым аркушы ён намаляваў пярсцёнак. А што заставалася рабiць? Нi па-кiтайску, нi па-каталонску Падарожнiк не ведаў i 10 слоў.
Кiтаянка адмоўна захiтала галавою i паспрабавала выцерабiцца з дужых рук Падарожнiка, але той трымаў надзейна.
— Go to the administration. — Падарожнiк пацягнуў кiтаянку да дзвярэй.
— No, no... — яна ўкленчыла перад iм на кiлiме i хуткiмi пальцамi апусцiла замок на маланцы i вызвалiла чэлес з-пад плавак.
Агаломшаны Падарожнiк неадрыўна глядзеў на плямку бялюткае скуры на цемi ў кiтаянкi.
Нарэшце да Падарожнiка дайшоў сэнс зробленага маладзiцаю: яна прапанавала паслугi ў абмен на маўчанне пра ўкрадзены пярсцёнак.
"Трэба скарыстаць сiтуацыю напоўнiцу. Трэба паспрабаваць якое вычварэнне, калi ўжо маю сапраўдную азiяцкую палоннiцу" — Падарожнiк пяшчотна пагладзiў кiтаянку па чорна-блакiтных валасах i, узяўшы за плечы, прыўзняў з каленяў.
Пабачыўшы, што Падарожнiк распранаецца, кiтаянка паспяшалася скiнуць працоўную форму. На гнуткiм хлапчуковым торсе амаль зусiм не было жаночых грудзей, адно дзве велiкаватыя круглыя плямiны з узбуджанымi смочкамi. Падарожнiк прыцмокнуў языком i памяў у пальцах пругкiя смочкi. Кiтаянка пакорлiва апусцiла веi, нiбыта даючы згоду на ўсе вычварэннi.
"Трэба нешта прыдумаць... Яна на мне конна... Не! Яна ляжыць на стале, а я знянацку ўваходжу ёй у заднюю дзiрачку... Банальна. Яна звязаная, з кляпам у роце, курчыцца на падлозе, а я спраўляю ўсе патрэбы на яе хлапчуковае цела... Цi ж гэта ў радасць? Яна..."
Падарожнiк заўважыў, што кiтаянка пачала пакрывацца "гусiнай" скураю. Кандыцыянер працаваў на ўсю магутнасць. Давялося сунуцца праз увесь пакой i пераключыць на мiнiмум. Толькi ў пакоi не пацяплела, таму Падарожнiк разабраў ложак i, слiзгануўшы пад шаўкавiстыя прасцiны, жэстам запрасiў маладзiцу далучыцца. Тая правiльна зразумела жэст, i праз якое iмгненне звiлася клубком памiж шырока раскiнутых мужчынскiх ног дый працягнула перарваны мiнет. Падарожнiк выштурхнуў струмень насення кiтаянцы на язык. Тая лёгка праглынула густы кiсель, але не спынiла пяшчотнай гульнi.
Калi Падарожнiк прачнуўся, у пакоi пахла свежасцю ад вымытай падлогi. Раптам ён ускочыў з ложка i пачаў сутаргава шукаць ключ ад сейфа. Ключ знайшоўся. Рэчы, грошы i дакументы ляжалi на ранейшых месцах. Падарожнiк уздыхнуў з такой палёгкаю, што з яго выйшлi нават страўнiкавыя газы.
"Займацца каханнем з экзатычнай жанчынаю тое самае, што есцi невядомую страву", — падумаў Падарожнiк i ўспомнiў каталонскi сыр, якi быў яўна прыпраўлены лоем, ажно горла перахоплiвала, такi даўкi.
10.08.1994
Спакой. Шолах невысокiх хваляў. Золак.
Вузенькiм завулкам на бераг Мiжземнага мора спусцiўся Пляжнiк — высокi загарэлы маладзён у чорных шортах i доўгай чорнай майцы. Ён сеў на кукiшкi непадалёк ад вады i пачаў забаўляцца з пяском. Ён перасыпаў яго з рукi ў руку, з далонi на далонь, набiраў у жменю i пускаў праз пальцы. На бясхмарным твары грала задавальненне.
З-за хвалялома на пляж выйшлi дзве старыя кабеты. На тонкiх белых нагах яны неслi аб’ёмiстыя жываты, прыкрытыя стракатымi купальнiкамi. Зрэдчас старыя нахiлялiся i вычэрпвалi з плыткай вады пустыя ракавiнкi. Кабеты ўсё рабiлi моўчкi, пэўна, яны пражылi такi доўгi век, што ўсе словы, якiя ведалi, даўным-даўно сказалi. Iх белыя i пушыстыя, што дзьмухаўцы, галовы схавалiся за наступным хваляломам.
Пляжнiк скiнуў з сябе доўгую майку i шорты. Схадзiў да высокага бачка са смеццем i выкiнуў вопратку.
Першыя промнi пазалацiлi аголенае цела. Пляжнiк уладкаваўся на пяску i пачаў акуратна i нетаропка засыпаць сябе сухiм белым пяском.
З гатэля, якi аддзяляла ад пляжа толькi вузкая стужка дарогi, выйшлi два хлопцы. На адным з iх, акрамя ружовых шортаў ды скураных сандалетаў, зусiм нiчога не было. Але ён, мусiць, лiчыў, што шматлiкiя каляровыя татуiроўкi прыкрываюць аголенасць значна лепей за размаiтыя анучы. На другiм хлопцу былi высокiя, забэрсаныя тоўстымi матузкамi, цяжкiя, падкаваныя чаравiкi i скураны цёмны строй, якi складалi кароткiя нагавiцы i куртка-безрукаўка. На гладка выстрыжаных галовах тырчалi набрыялiненыя чубкi. Два правыя вухi ўпрыгожвалi восем срэбных завушнiц, па чатыры — кожнае. Гэта геi выйшлi павiтаць першыя промнi сонца. Яны спынiлiся пад высознай пальмаю i злiлiся ў ласкавым пацалунку, на якi здатныя толькi мужчыны, якiя любяць адно мужчын. Калi ж яны пакiнулi абдымацца i ўбачылi на пяску Пляжнiка, дык паспяшалiся знiкнуць за гатэльнымi дзвярмi.
Тым часам Пляжнiк так акуратна i па-майстэрску засыпаў свае ногi, быццам iх нiколi i не было. Але Пляжнiк не задаволiўся плёнам сваёй працы. Ён лёг на спiну i правай рукою пачаў засыпаць торс. Пясок сыпаўся лёгка, i ў хуткiм часе з-пад яго вытыркалася толькi галава з заплюшчанымi вачыма ды правая рука.