Сартр Жан-Поль Шарль Эмар - Мур стр 3.

Шрифт
Фон

   Ён зноў зiрнуў на паперу.

   - I вас двух таксама, - сказаў ён.

   - Гэтага не можа быць, - сказаў Хуан. - Мяне не могуць...

   Маёр зiрнуў на яго здзiўлена.

   - Вас як завуць?

   - Хуан Мiрбал, - сказаў той.

   - Усё правiльна, вось - тут вашае прозвiшча, - сказаў маёр, - вы асуджаны на смерць.

   - Я нiчога не зрабiў, - сказаў Хуан.

   Маёр пацiснуў плячыма i павярнуўся да нас з Томам.

   - Вы баскi?

   - Сярод нас няма баскаў.

   Выгляд у яго быў расчараваны.

   - А мне казалi, што ёсць трое баскаў... Урэшце, што я - павiнен ганяцца за iмi! Дык вам, натуральна, свяшчэннiк не спатрэбiцца?

   Мы нават не адказалi. Ён сказаў:

   - Хутка да вас прыйдзе адзiн бельгiйскi лекар. У яго ёсць дазвол правесцi гэтую ноч з вамi.

   Падняўшы руку да скронi, ён развiтаўся i выйшаў.

   - Ну, што я табе казаў, - прамовiў Том. - Вясёлыя справункi.

   - Ужо ж, - сказаў я, - але тое, што яны так з малым, - гэта свiнства.

   Я сказаў гэта, каб быць справядлiвым, хоць малога i не любiў. У яго быў занадта далiкатны, амаль дзявочы твар, якi цяпер ад пакуты i жаху скрывiўся так, што ўсе рысы яго перакроiлiся да непазнавальнага. Тры днi назад гэта была прыгожая, саладжавая лялька, некаторым гэта падабаецца, але цяпер ён нагадваў хутчэй старую раскудзеленую анучу, i я падумаў, што ён нiколi ўжо не будзе зноў малады, нават калi яго i адпусцяць. Можа, яго сапраўды няблага было б пашкадаваць, але шкадаванне ў мяне заўжды выклiкала агiду, i глядзець на яго мне было, праўду кажучы, брыдка.

   Ён болей нiчога не прамаўляў i ўвесь разам сшарэў: i твар, i рукi ў яго зрабiлiся зусiм шэрыя. Ён сеў i ўтаропiўся ў дол круглымi вачыма. Том быў заўсёды добры хлопец, ён хацеў узяць яго за руку, але малы рэзка вырваўся i скурчыў грымасу.

   - Пакiнь яго, - цiха сказаў я, - ты ж бачыш, ён ужо гатовы зарумзаць.

   Том нехаця падпарадкаваўся. Але яму ўсё-ткi хацелася супакоiць малога: гэта яго заняло б i дапамагло адцягнуць увагу ад думак пра самога сябе. А мяне гэта раздражняла: раней я нiколi не думаў пра смерць, у мяне проста не было такога выпадку, i вось цяпер выпадак надарыўся, апроч гэтага, думаць больш не было пра што.

Ваша оценка очень важна

0
Шрифт
Фон

Помогите Вашим друзьям узнать о библиотеке

Похожие книги

Популярные книги автора