Шрифт
Фон
Дух занiмала, сэрца зрывалася, а ў галаве, як кляўцом, бiла:
- У горад... у войска... Няхай будзе што будзе. Турма, дык турма. Абы да людзей, абы жыць так, як людзi, а не туляцца, што воўк, па лясах...
А над Саўкамi ноч свае скрыдлы ўжо раскiдала, усё ахiнала ў таемную цемру...
Шрифт
Фон