Арышт і ператрус ружы Люксембург
АНАТАЦЫЯ
Вядомая рэвалюцыянерка Роза Люксембург была арыштаваная і ѓзята пад варту. У жаночай турме ёй даводзіцца перажыць скурпулёзныя ператрусы, іншыя працэдуры, знявагі і сур'ёзныя выпрабаванні.
. РАЗДЗЕЛ Љ1
Маладая жанчына Роза Люксембург была арыштаваная па асабістым загадзе кайзера Вільгельма.
На яе надзелі кайданкі і вывелі з дому. Людзі разгублена глядзелі як бялявую рэвалюцыянерку, з выгляду прыкладна трыццаці гадоѓ са стройнай фігурай выводзяць паліцыянты.
Ружа тупала скуранымі боцікамі па сакавіку, які раставаѓ, і спрабавала захаваць спакойны выраз свайго бледнага ад страху твару.
Каб узбадзёрыцца і не выдаць хвалявання марксістка заспявала;
У свеце холад - снегапад,
Жабрак нават хто багаты!
На планеце чэрці кіруюць,
Ператварылі Зямлю ѓ пекла!
Калі хочаш ты ѓ радасці жыць,
Каб шчасце ѓсім у хату прыйшло!
Парві ланцугу рабства як нітку,
Тады будзе поѓны мяшок!
Ёсць краіна, што ѓсім у прыклад,
Моцны воін - піянер!
Меч яго святой Айчыне,
Каб не вякнуѓ злосны Сэр!
Германія мірам усім указ,
Дзяржава наймудрэйшых свяцілаѓ!
Без усялякіх мы скажам прыкрас,
Усявышні нам шлях азарыѓ!
Ведаць не будзем слова баязлівец,
Не шапне салдат - баюся!
Праваслаѓнай верай чыстай,
Натхніць Бог Ісус!
Няма міру ѓ сэрцах без Хрыста,
На лаянку прамяністы вядзе!
Без веры вайна мітусня,
Стратам нястрымным рахунак!
Стане Д'ябал спакушаць,
Хлусіць сваім - іспыт пяць!
Але не верце бязбожным,
Няма рацыі здраджваць!
Прысязе па труну мы верныя,
Чакае космас нашчадкаѓ - павер!
Нізвёрнем сыноѓ сатаны,
Не зможа паланіць Зямлю!
Таму поспех чакае,
Хто моцны - Гасподзь выратуе!
Любіць Бог народ нямецкі,
Полымя ѓ жылах плавіць лёд!
Дасягнем бязмежных межаѓ -
Сусвету пакажам свой шлях!
Не ѓпасці Праваслаѓным нам ніцма,
Нячыстаму ѓ рог не сагнуць!
Ружу па шляху пляснулі далонню паліцыянты па азадку - маѓляѓ, няма чаго песні спяваць, калі кайзераѓская Нямеччына прайгравае вайну. І калі войскі царскай Расіі ѓжо ѓступілі ѓ Варшаву, што азначае пераломны ход вайны. А гэтая сцерва ведай сабе спявае.
Ружа давезлі да будынка цэнтральнай Берлінскай турмы. Тут усё больш-менш чыста і па-нямецку акуратна. Ружа супакоілася. У нямецкай турме будзе чыста, і хутчэй за ѓсё адзіночная камера без блашчыц і пацукоѓ, з паяным па законе. А там Нямеччына праз некалькі месяцаѓ капітулюе і яе вызваляць. І можа быць нават у новым урадзе, яна атрымае пасаду міністра.
Ружа, тупаючы абцасікамі боцікаѓ, праспявала:
- Няхай жывеш ты дворнікам,
Народзішся зноѓ прарабам ...
А пасля з прараба да міністра дарасцеш,
Але калі туп як дрэва -
Народзішся баабабам,
І будзеш баабабам,
Сто стагоддзяѓ пакуль памрэш!
Ружа, так, не зважаючы на турэмныя калідоры, рашоткі, завалы, калючы дрот ішла нібы каралева. Яна ѓяѓляла, як здымаюць пра яе фільмы, і складаюць фільмы пра пакутніцу бальшавічку. І якая яна стала ад гэтага папулярная і крутая - не апісаць словамі, проста казка.
Ну і як у гэтай сітуацыі не ѓзяць і не заспяваць. Вось ты ідзеш у турму - як на свята.
І Ружа, не саромеючыся, спявала ѓслых, нібы была рэальнай царыцай якую ѓзводзілі на трон;
Я камсамолка адважная ѓ палоне,
Там апынулася ѓ бітве вельмі лютай...
Аб Радзіма ведай, абавязак табе вярну,
Напоѓню хату камфортам і выгодай!
Я ведала ж крыху - нічога,
А на допыт мяне босы вадзілі,
Фашызм вядома поѓнае дзярмо,
Мяне жорстка бізуном фрыцы білі!
Падзялі, напаѓголай на гурбу,
І так па сёлах у піску пагналі...
Ды каб атрымаѓ ваш фюрар труну,
А мы ѓбачым камунізму далі!
Літасці лепш нам не чакаць,
І не сказу, фашыстам ні слоѓца!
Дарэмна думаѓ у дзікай злосці злаваць,
Што камсамолка нясмелая авечка!
Мяне на прэнг паднялі ворагі,
Пад пяткамі пажары запалілі...
І чую бой - ты провадам сітавіны,
Я шлях смутку вуглёѓ каленных мілі!
Прызнання няма і не страшны ток,
Я вытрымаю любыя выпрабаванні...
Няхай фашыстам гэта будзе шок-
А для мяне любы пыл пакуты!
Прайду ѓсё гэта, вынесу павер,
Паколькі мая Радзіма Расія...
І будзе пахаваны фашызму звер,
Прыйдзе Хрыстос і Чырвоная місія!
Ды відаць ведаю, чакае мяне пятля,
Магчыма і горай будуць пакаранні!
Прыйдзецца пачынаць краіне з нуля,
Паколькі шмат стала бязладдзяѓ!
І вось прыйшоѓ вялікі камунізм,
Па Марсе мы, гуляючы, прабегліся...
Няхай святкуе ѓ свеце гуманізм,
За тое, што мы так люта ваявалі!
Сусвет ты будзеш, ведай маёй,
Такі бязмежнай зоркамі прамяністай...
Арол хто быѓ калісьці верабей,
Любы з нас з прызнаннем артыста!
Ружа нават не заѓважыла ѓ сваёй ганарлівасці, як яе ѓвялі ѓ памяшканне для ператрусу. І тры жанчыны-наглядальніцы сталі яе распранаць сваімі спрытнымі, звыклымі рухамі прафесіяналак. І ганарлівая няжыхарка Роза Люксембург апынулася зусім аголеная перад трыма наглядчыцамі, моцна падобнымі на гарыл.
Толькі хваравіты шчыпок буйной лапай за голыя грудзі са словамі: "Ах, якія сісечкі ", развеяѓ мажорны настрой Ружы, і яна сарамліва прыкрыѓшыся, усклікнула: