Васіль Быкаў читать онлайн

Аповесць Падрыхтаванае на падставе: Васіль Быкаў, Сцюжа. Аповесць, — Мінск: Мастацкая літаратура, 1993. — 176 с.. Рэдактар: Барадулін Рыгор © Камунікат.org, 2012 Маёр Жалудоў Пратызан Пацюпа А. Г. Чырвонаармеец Крывашэін К. С. Партызан Галадуха С. Партызан Старук С. Я. Партызан Азевіч Я.

Аповесьці Падрыхтаванае на падставе: Васіль Быкаў, Бліндаж: Аповесці — Мінск: В. Хурсік Віктар, 2006. — 192 с. (Бібліятэчка часопісу Дзеяслоў) Рэдактар: Пятровіч (Сачанка) Барыс Copyright © 2015 by Kamunikat.org Пасьля сапраўдных пісьменьнікаў застаюцца прыжыцьцёвыя публікацыі і лабірынты архіваў. П

Запыленные машины с пушками на прицепах мчались на запад. По обочинам дороги брели толпы подавленных, деморализованных немцев, пустыми отупевшими взглядами провожавших нескончаемый поток нашей артиллерии и мотопехоты. Дорога бежала по долине рядом с шумной и быстрой горной речушкой. Весеннее солнце

Яны ішлі праз лес глухой, замеценай снегам дарогай, на якой не было ні чалавечага следу, ні каляіны, ні нават знаку ад капыта ці полаза. Тут, мусіць, і ўлетку не часта ездзілі, а цяпер, пасля доўгіх лютаўскіх мяцеліц, дык і ўсё зараўняла снегам, і каб не лес — елкі ўперамежку з хмызам, — які няроўна

Над крутымі дахамі гарадскіх будынін, над балконамі з павіслымі ў цішы прасцінамі — флагамі капітуляцыі, над шызай брусчаткай вуліцы весела займаўся першы пасляваенны ранак. Ад далёкае ласкі нябачнага сонца прагным бляскам ірдзелі снегавыя вяршаліны гор, у суцэльнай засені вуліцы мацней запахла клей

«Юнкерсы» з'явіліся раптоўна. Іх крыжастыя імклівыя цені нечакана выслізнулі зза стромкіх, разбітых мінамі чарапічных дахаў і абрынулі на горад імпэтны грымотны рэў. Запаволіўшы бег, Валока ўстрывожана глянуў у задымленае пажарамі неба і, заўважыўшы, што ад бліжэйшага самалёта ўжо адваліліся першыя

Погибших товарищей имена Доселе не сходят с губ. На быльняговы ўзмежак, няроўны бруствер акопа і адзінокую гармату з затуманенай вечарам высі сыпаў снег. Сцюдзёны сіверны вецер самаўладна гаспадарыў у непрыбраным кукурузным прасцягу, гойдаў, ірваў і матляў змёрзлыя паламаныя сцяблы, поўніў прастор б

Светлай памяці М. А. Пашкевіча Мне і дагэтуль крыўдна на сябе і балюча, што за два доўгія гады так і не выбраў часу з'ездзіць у тую не надта і далёкую ад горада сельскую школку. Колькі разоў думаў аб тым, але ўсё адкладваў: зімой — пакуль мінуць маразы ці завеі, увесну — калі падсохне ды пацяплее; у

Былым франтавікам − байцам і камандзірам стралковых батальёнаў, чые звычайныя чалавечыя плечы, хістаючыся, гнучыся і выпрамляючыся, вынеслі на сабе найбольшы цяжар вялікай вайны. Атака не ўдалася. Зблытаўшы парадзелы ротны ланцуг і парушыўшы ўсякі вайсковы парадак, пакідаючы забітых і параненых, яны